Kızlar kime anlatacağımı bilemedim. Duygularım çok karışık. Objektif yorumlara ihtiyacım var. Evlilik hazırlığı içinde olduğum bir erkek arkadaşım hatta sözlüm var. Gerçekten mükemmel bir insan. Beni şimdi anlatacaklarım dışında beni hiç üzmedi. Rahat mı batıyor bana bilmiyorum ama bazen söyledikleri benim kaldırabileceğim şeyler değil. Geçen kış biraz gerilmiştik ve bana Allah belanı versin demişti, hayatımda kendimi bu kadar kötü hissettiğimi hatırlamıyorum. Başımdan aşağıya adeta kaynar sular dökülmüştü, elim ayağım tutmadı bir an. Bu akşamda yemeğe gitmiştik. İşten dolayı bayağa yorgundu. Garsondan bir şey istedi biraz bağırarak, bende yavaş dedim ama ters bir şekilde değil. Bu seferde bana sen kimsin de beni uyarıyorsun dedi. Şaşırdım kaldım. Bastım eve geldim. Hen bugünümüz hemde hafta sonumuz mahvoldu.
Şimdi soruyorum, bunlar büyütülecek şeyler mi?? ama ne kadar affetmeye unutmaya çalışsamda içimden atamıyorum. Biliyorum beterin beteri de var ama gerçekten en önemlisi dil yarasıymış, insan ağzından çıkanlara dikkat etmeliymiş. Maalesef ağızdan çıkan hiç bir şeyin eri dönüşü yok, en kötüsü de hiç unutamıcak olmam....
Şimdi soruyorum, bunlar büyütülecek şeyler mi?? ama ne kadar affetmeye unutmaya çalışsamda içimden atamıyorum. Biliyorum beterin beteri de var ama gerçekten en önemlisi dil yarasıymış, insan ağzından çıkanlara dikkat etmeliymiş. Maalesef ağızdan çıkan hiç bir şeyin eri dönüşü yok, en kötüsü de hiç unutamıcak olmam....
