Arkadaşlar benim öfke kontrolü sorunum var.
Hemen parlıyorum kan beynime sıçrıyor resmen ve verdiğim tepkilerde bir o kadar büyük.
Bu herkese karşı böyle değil sevdiklerime karşı böyleyim.
Haliyle çok yıpratıyor beni de, karşımdakini de.
Bir de hafife alıyor karşımdaki yine gereksizdir diye, huyu böyle zaten diye.
Hayır haklı iken haksız duruma düşüyorum.
Ne yapmak lazım?:2:
ahan da beni anlatıyor dedim.
son zamanlarda aynen boyleyim bende.
hayatınızda bazı olumsuz denebilecek degisiklikler oldu mu ?
ya da uzun suredir herhangi bir duruma/kisiye sabır gostemeye mi calısıyorsunuz?
aman baskalarını kırmayayım diye hep icinize mi atıyorsunuz? (sevdiginiz kisilerin sizin nazınızı cekebilecegini dusundugunuz icin de gun boyu birikim ufak sorunlarda patlıyor olabilir)
iletisim kurmaya calıstıgınız kisiden yanıt alamıyor, ufak bir kızgınlıgınız mı öfkeye donusuyor?
benzer durumları farklı zamanlarda yasadım,
ve tahammulum cogu seye azaldı,
profosyonel bir destek elbette iyi olacaktır ama henuz o buyutta olmadıgını dusundugum icin erteliyorum sahsen.
biraz gelisme gosterdim,
artık icimde eskisi kadar tutmuyorum,
sorunlarımı direkt paylasıyorum
veya o kadar buyutulecek bir sey degil telkininde bulunup umursamamaya calısıyorum.
kafamı dagıtacak beni mutlu edecek seylerle ilgileniyorum,
surekli baskalarının derdinin pesinde kosup kendimi unutacak sekilde davranmıyorum,
kendime ozel saatler veya bir gun ayırıyorum.
herkese sevdigim ve sevildigim kadar dengeli bir sekilde deger veriyor,
hayatımdaki onceliklerime gore haraket ediyorum.
bunlara ragmen arada kızgınlıklarım ve ani çıkışlarım oldugunda ozur dilemekten cekinmiyorum,
fakat bunun olmaması icin de bos zamanlarımda dogru nefes almayı kendime alıskanlık haline getiriyor
ve kızdıgım zaman saliseler icinde nefes ile beraber kendime sakin olmamı soyluyorum.
oncelikle bunun bir sorun oldugunu, sevdiklerini üzmek istemediginizi
ve durumu degistirmek istediginizi kabul etmelisiniz,
sonrasında cizum icin insan beyni kendiliginden her seyi yapmaya baslıyor
