Oğlumu kaybetmek istemiyorum.

S

sirliprenses

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
25 Ağustos 2011
10
0
36
İstanbul
Merhaba,

17 yaşında bir oğlum var ve günümüz gençlerindeki tüm ergenlik nöbetlerini birlikte yaşıyoruz.Anlayışsız anne- baba değiliz oğlumuzu anlamaya çalışıyoruz ama bu artık pek de mümkün olmuyor.Artık bizi dinlemez, başına buyruk yaşar oldu iyice.Ne yapacağımı şaşırmış durumdayım.Üniversite yerleştirme sınavında da bi yere yerleşemedi ve daha da hırçınlaştı.Babasıyla hergün tartışır oldu.1 haftadır neredeyse eve uğramıyor.Ve ben oğlumu çok özlüyorum.Arkadaşlarını da tanıyorum ve doğrusunu söylemek gerekirse hepside kötü alışkanlığı olan kişiler.Asıl bundan endişe duyuyorum.Acaba oğlumda onlara karıştı mı diye.Hergün onlarca haberde izliyoruz böyle gençlerin sonunu ve ben oğlumu kaybetmekten çok korkuyorum.Lütfen bana bir çıkar yol gösterin. Lütfen....Nasıl davranmalıyım, ne yapmalıyım bilemiyorum artık...
 
bu konuda bizlerden değil uzmanlardan destek almanız daha sağlıklı olur. benimde kardeşim 17 yaşında daha dün akşam bi kriz yaşadık bizde ve bu sık sık oluyor. ergen psikolojisi. ona göre anlayışsız bir aileyiz. sık sık oturup konuşuyorum onunla annemlerde öyle. ama sizinki biraz daha ilerki safha konuşma evresini maalef geçmişsiniz..
 
Hiç arayıp sormuyor mu telefonlarınıza cevap vermiyor mu ( Allah yardımcınız olsun..Bence çok ergen psikolojisi kalmamış şuan yetişkinliğe adım aşamasında yani bir geçiş dönemi yaşıyor endişelendirmek istemem ama hayatı şuan biçimleniyor ve kötü arkadaşları da var ise çok dikkat etmelisiniz..Allah'Im yardımcınız olsun inş.
 

Bi anne ve babalar onların büyüdüklerini kabullenemiyoruz galiba:S:S:s Ama şunu biliyorum eşimde bende çok üzülüyoruz
 

Bir haftadır doğru düzgün konuşamıyoruz eve geliyor üstünü başını değişitirip tekrar çıkıyor konuşmamıza fırsat bile vermiyor.Babamız biraz sert mizaçlı görünür ama bu konuda o da oldukça anlayışlı davranıyor.Ama yine de anlayışsız anne baba oluyoruz:S
 
Konu "Kendi ailesiyle ilgili sorun yaşayanlar" başlığına taşındı.

.......................................................................................


Oğlunuzla aranızdaki ilişkileri bir başkasıyla tartışmanız size gerçekleri daha iyi gösterir.Biz anne-babalar ortada hiç bir sorun görmeyiz ve neden böyle oluyor diye kendimizi yiyip bitiririz.Anlayışlı olduğunuzu düşünüyorsunuz ama bu sizin açınızdan böyle.Acaba oğlunuzda böylemi düşünüyor.Bir iletişimsizlik var aranızda,baba sert mizaçlı olduğu için oğlunuz düşüncelerini açıkça dile getiremiyor olabilir,sert ama anlayışlıdır diyorsunuz , mutlaka o "sertlik" te bir sorun var.Ya sizinle eşiniz arasındaki iletişim,ya babayla yada sizinle oğlunuz mutlaka kopukluk yaşıyor.
Sert ama anlayışlı bir baba olsaydı oğlunuzda 1 hafta eve uğramamak gibi bir durum ortaya çıkmazdı.Bu nasıl sertlik ki disiplin yok,otorite yok.Otorite derken ev düzeni konusundan bahsediyorum.
Önce geç kalmadan oğlunuza evin kuralları olduğunu,burasının bir otel olmadığını hatırlatın.En az bir öğün yemeğin evde hep birlikte yenmesini sağlayın,gerekirse şart koşun.Bu şekilde hiç olmazsa ailece sohbet etmek imkanı bulabilisiniz.
Harçlığından kesin,çamaşırlarının bazılarını ütülemeyin ki sizi hatırlasın.Bazan çocuklara acımasızca yaklaşmak gerekiyor,bizlerse yediği önünde yemediği arkasında bir durum yaratıyoruz ve çocuklarımızı sorumsuzluğa,rahatlığa alıştırıyoruz.
İyilik yaptığımızı sanıyoruz ama onlara en büyük kötülüğ yapıyoruz,hayata hazırlamıyoruz.Halbuki hayat öyle acımasız,öyle vicdansızki gözünün yaşına bakmıyor.
Henüz oğlunuzu kaybetmiş değilsiniz,bir an önce kolları sıvayın hatta bir terapistle görüşün.Kendisi gelmesede en azından siz nasıl bir tutum alacağınız konusunda fikir edinirsiniz.
 
Son düzenleme:

onunla konuşmayı çok denedik evet babamız sert mizaçlı ama anlayışsız bi baba değildir.Sizin çocuğunuz var mı bilmiyorum ama olsaydı beni anlayabilirdiniz hem onu kaybetme korkusu hem evimizdeki huzursuzluk emin olun bunun otoriteyle ya da disiplinle hiç bir alakası yok çünkü konuşmayı denedikçe bizden kopuyor
 



Maalesef kendi doğrularını görüyor sadece şuan..Kötü arkadaşları olması can sıkıcı bişey yapmak lazım ne onu bilmiyorum ama bol bol dua edin inş. Rabbime emanet..
 

Benimde iki oğlum var,birisi 22 diğeri 16 yaşında.Oyüzden bu kadar rahat konuşabildim,ayrıca önümde yakından şahit olduğum başka çocuklarda var.
Bizim evimizde kurallar vardır,çocuklarım arkadaşlarında geceyi geçiremez,mümkün olduğu kadar akşam yemekleri hep beraber yenir.Hafta sonu kahvaltılarında masaya birlikte oturulur.Öyle acıkan acıktığı zaman yer gibi bir lükse sahip değil kimse.Bu yemek olayı basit gibi görünsede bence en önemli faktör.Disiplin,otorite gerekli diyorum her zaman.Kurallar olmalı diyorum.Dışarda kalacağı zaman,geç kaldığında,nerede olduğunu haber vermeli,iletişim kopmamalı.
 
Kaybetme korkusuyla hatalar yapıyor olabilir misiniz.
Benim kızımın psikoloğu çocukların bulundukları yaştaki problemlerin, yaşayabileceği sorunları bilmemiz gerektiğinden bahsetmişti.
Sizin çocuğunuzun ergenlikle ilgili problemleri var ve en büyük problem arkadaşlarında. Yanlış arkdaşlar seçmiş ki. O arkadaşlarıyla zamanını geçiriyor. O arkadaşları da problemli olmasa evlerine giderlerdi, çocuğunuz da onlar gibi davranırlardı.
Mutlaka yardım almalısınız. Oğlunuzu daha da kaybetmeden terapiye başlamak için ikna edin. Bunu gerekirse sorla yapın.
Allah yardımcınız olsun. İyi çocuklar yetiştirmek gerçekten çok zor
 

Bilmiyorum belkide çok üstüne gidiyoruz o yüzden bunları yaşıyoruz ama biz sadece onun elimizden kayıp gitmesini istemiyoruz o kadar
 
Bazen koruyucu ve kollayıcı bir aile olmak adı altında çocuklarımızı yönetiyoruz farkında olmadan. Benim tavsiyem yapıcı bir konuşma biçimi kullanmanız. Çocuğa neden böyle yapıyorsun niye o arkadaşlarınla görüşüyorsun gibi sürekli sorgulayan bir ifade ile konuşmamak gerek. Evin içinde bir huzursuzluk varsa çocuk sorundan uzaklaşmak için kendini dışarıya atabilir. Şu bir gerçek ki bu dönemdeki çoğu genç arkadaş çevresini çok önemser ve ve arkadaş grubu içinde kalmak için olumsuz davranışlara yönelebilir. Eve geldiğinde onu rahat bırakın ne yaptın neredeydin gibi sorular sormayın sorarsanız da hemen pat diye sormayın üzerine gittiğinizi düşünebilir. konuşma şeklinizde ona nasihat öğüt verir gibi olmasın karşınızda bir yetişkin insanın olduğunu düşünerek konuşun. Eğer baba sinirli değilse sakin yapılı ve alttan alabiliyorsa babanın konuşmasında fayda var tabi bunu evdeki otorite figürünün baba olduğunu düşünerek söylüyorum.
 
Eşinize çok büyük görev düşüyor..

Çocuğunun her an peşinde olmalı, bunu hissettirmeli ama sıkmamalı...

Eşinize söyleyin evine, olması gerektiği yere getirsin çocuğunu...

Ne olur sanki şu babalr evlatları ile ilgilenseler, bi balığa gitmek, futbol turnuvası düzenleyip orada oynamak, evde film alıp birlikte izlemek, aileyle 2 günlüğüne küçük bir tatil yapmak bu kadar mı zor...

Eşinizle konuşun, evladıyla daha yakından ilgilensin, sinirlenmeden, kızmadan, kırmadan ama şımartmadan aynı zamanda.
 
bence kesinlikle bir destek almalısınız çünkü oğlunuz şu an en tehlikeli dönemini geçiriyor yaptığı bir hata çok büyük şeylere maal olabilir.Anne baba olarak onu korumak istemeniz çok doğal.Bence destek almasını sağlayın hatta seanslara siz de katılın yanında olduğunuzu hissettirin.Ergenlik yetişkinlik psikolojisi için tanıdığım bir koç var yaşam koçu.Alanında gerçekten uzman ailelere ve çocuklara çok faydası dokunduğunu biliyorum.İsterseniz iletişime geçin. xxxxxxxxx
Kalsedon Danışmanlık, Koç Nesrin Gökpınar
 
Son düzenleyen: Moderatör:

Bu saydıklarınızın çoğunu yerine getiren bir aileydik biz zaten.Sanırım çocuğumuzu biraz fazla şımarttık
 
sirliprenses .!.:
Bu saydıklarınızın çoğunu yerine getiren bir aileydik biz zaten.Sanırım çocuğumuzu biraz fazla şımarttık
Genişletmek için tıkla...

Biz burda alışkınız ilgi eksikliğine ya hemen eşinizi de yaftaladım, kusura bakmayın..

güzel, bence bir adım daha ileridesiniz, ama getirin çocuğunuzu eve...

eğer şımarıklık ya da sorumsuzluk varsa bir işe girsin 3-5 ay hayatın zorluğunu öğrensin ve üniversite sınavına hazırlansın...
 

Önemli değil. Eşimde bi işe girip çalışsın diyo ama ben kıyamıyorum ki yavruma:S:S
 
benimde 17 yaşında oğlum var 18 ine girmek üzere inanın en zor zamanları kişilikleri karakterleri daha yerine oturmamış oluyor ve bocalıyorlar ben bir yetişkinim havasındalar bizim beyaz dediğimize onlar siyah diyebiliyor anne babanın dediği her şeye alınıyorlar bizim doğrularımız onlara yanlış geliyor gerçekten zor biz ailelere büyük görev düşüyor bu zamanlarda. Benimde oğlum okula devamsızlık yaptı sınıfta kaldı devamsızlıktan ona ikinci bir şans daha verdik ailesi olarak fakat yine aynısı oldu en sonunda hiç konuşmamışız gibi aynı hatayı tekrarladı senmisin öyle yapan aldık verdik bir işe çalışmanın zorluğunu görsün de aklı başına gelsin dedik biz anne baba olarak aldık karşımıza konuştuk önünde ikiyol olduğunu anlattık ya okuyacaksın yada çalışacaksın dedi özellikle babası Şimdi hem çalışıyor meslek öğreniyor hemde açık öğretimden dışardan okuyacağını söylüyor haftaya gidip başvuru yapacakmış ve bu gün bana hayatının hatasını yaptığını ve keşke sizi dinleseydim diyor ama benim oğlumun eve gelmeme gibi bir lüksü olamaz babasının ne kadar otariter olduğunu çok iyi biliyor eve beş dakika geç gelse nerdeydin diye hesabını sorarız nerde olduğunu anlatmak zorunda çünkü biz devamlı konuşuyoruz anlatmaktan bıkıp usanmadan şimdilik iyi gidiyor bakalım saygı çerçevesi içinde çünkü onlarında bir birey olduğunu unutmamız gerekiyor sizi çok iyi anlaya biliyorum gerçekten Allah yardımcınız olsun.oğlunuzu boş bırakmayın ne yapıp ne edip eve gelmesini sağlayın.
 

papucuyarim önerin için çok teşekkür ederim tavsiyene uydum ve eşimide oğlumuda alıp gittim baştan oğlum gitmememk için ne gerekirse yaptı ne zorluk varsa çıkarttı ama eşim sağolsun aldı götürdü bizi.Dediğin gibi Nesrin Hanım gerçekten alanında uzman birisi hem konuşmalarıyla rahatlatıyo hemde ergen psikolojisini çok iyi biliyor.Oğlum 3 gündür evimiz de kalıyor bu haftada 2. seansımıza gidicez umarım böle devam ederdeoğlumu o kötü ortamdan uzaklatırabiliriz.Çoook teşekkür ederim sana.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Anne ve baba farklı görüşlerdeyse nasıl davranılmalı?
Yorumlar
0
Görüntüleme
4K
isabel
Davranış Bozuklukları Çocuklarda dikkat odaklanması
Yorumlar
0
Görüntüleme
7K
isabel
K
10 yıllık uzun bir hikaye......
2 3
Yorumlar
55
Görüntüleme
13K
WOLFROG
Gebelik ve Doğum Hikayem
2 3
Yorumlar
51
Görüntüleme
23K
Fotofiker
Okudum cok begendim okumanızı tavsiye ederım arkadaslar...
Yorumlar
6
Görüntüleme
3K
Aysula
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…