Okulda ilk gün

Selam arkadaslar. Sizde benim gibi misiniz. Kizin bugun okula basladi ilk gün. Ve ben suan evde onu dusunuyorum napcak ne etcek
Kendi isini kendo halledebilecek mi simdiye kadar gozumun onunden hic ayirmadim bensiz napicak. Aslinda kizim cok girisken konuskan bir kizdir ama sorun zaten kizimda degil bende :)
Elim yuregimde ya bi problem cikarsa ya gözleri beni ararsa. Aklim suan onda.
Allah herkesin evladini iyi insanlarla karsilastirsin zihin acikligi versin. Allah bize de gönül rahatligi versin cunku suan aklim kalbim orda

Şuan ben işyerinde ve kalbim oğlumda.
2.sınıf ve insan tedirgin oluyo ne yapıyo kırıldımı incindimi düştümü yada ağladımı diye.
1 sınıfta çok zorlandık ve haftanın belli günleri yanındaydık çünkü gözleri hep bizi arardı uzaktan izlerdik.
Sonra yanındayız diye kendimizi gösterirdik güven duygusu oluştu ve rahatladı sonunda.
Rabbim yavrularımızı korusun inşallahh..

Normal değil mi bu hissettikleriniz? Aklınıza gelmese garip olurdu bence. Sonuçta ilk defa ayrı kalmışsınız ve o şu an farklı bir ortamda. Önemli olan bu endişelerin ilerleyen günlerde devam etmemesi.

Sanki konuyu ben açmışımBenimde kızımın okulda ilk günü.5 yaşında ve anaokuluna başladı.Daha önce hiç kreşe gitmemişti.Ilk defa evden uzak kalıyor onun için bende biraz stres yaptım.Saat 4 te çıkıcak zaten az kaldı.Neyseki mutlu ağlamıyor yoksa çok zor olurdu.Allaha emanetler.Benim birde 11 aylık oğlum var.Onunla oyalandım evde biraz.Ücretsiz izindeydim ama bu cuma işe başlıycam.Işe dönüş baya zor geliyo.Ama çalışırken zaman daha çabuk geçer en azından.

opzet93 .!.:

Selam arkadaslar. Sizde benim gibi misiniz. Kizin bugun okula basladi ilk gün. Ve ben suan evde onu dusunuyorum napcak ne etcek
Kendi isini kendo halledebilecek mi simdiye kadar gozumun onunden hic ayirmadim bensiz napicak. Aslinda kizim cok girisken konuskan bir kizdir ama sorun zaten kizimda degil bende :)
Elim yuregimde ya bi problem cikarsa ya gözleri beni ararsa. Aklim suan onda.
Allah herkesin evladini iyi insanlarla karsilastirsin zihin acikligi versin. Allah bize de gönül rahatligi versin cunku suan aklim kalbim orda

Genişletmek için tıkla...

Kızımın okulda üçüncü yılı ben hala aynıyım,her yıl kendime onu merak edecek bahaneler buluyorum. Bu yıl da ama birinci sınıfta şimdi kuzum bu yıl başka diye hisleniyorum

Okul hayatı hayırlı olsun, başarılar miniğe. Kaç yaşında bilmiyorum ama benim kızım 2 yaşında kreşe başladı. İlk hafta öğretmeninin yönlendirmesiyle, 2. hafta içim elvermediği için okulun civarından ayrılmadım, her an beni ister, yanına koşarım diye. Baktım arayan eden yok, bizimki çoktan oyuna dalmış, 3. hafta onu kreşe bırakıp eve dönerken, yolda kaç kere ağladığımı bilirim. Tabi ona çaktırmıyordum ama çıkış saatine kadar dakika sayıyordum.

Bir de artık sizden bağımsız bir hayatı olduğunu, yavaş yavaş büyüdüğünü kabullenmek de zor. Ama en zoru, sanıyorsunuz ki her an gözünüzün önünde olsa, onu dünyanın tüm kötülüklerinden, tehlikelerinden koruyabilirsiniz. Oysa sonra başka yetişkinlere emanet etmek zorunda kalıyorsunuz, bu yetişkinleri tanımıyorsunuz ve gelsin evhamlar, gitsin korkular... Sonra fark ediyorsunuz ki er geç bütün çocuklar ve bütün anne&babalar bunları yaşıyor. Hayatın normal akışı bu. Sonsuza kadar evimizde fanusta büyütemeyiz ya yavruları... Uyum haftasından bahsediliyor ya, bu sadece çocuklar için değil, anne&babalar için de geçerli. Hepimiz yavaş yavaş uyum gösteriyoruz hayatın akışına.

Dediğiniz gibi Allah hep iyi insanlarla karşılaştırsın yavrularımızı.

Biz bi kaç haftadır alışma sürecindeydik ama kısa saatler durdu bugün ilk günü sayılır. Kapıda beni öylece bırakıp arkasına bakmadan gitti sıpa. Kendimi terk edilmiş gibi hissediyorum. O alışmış benim biraz daha alışmak için zamana ihtiyacım var. bütün çocuklara başarılı ve mutlu bi eğitim hayatı diliyorum.

4 sene once bende sizin gibiydim :)
Yemek yiyecek mi , tuvalete girebilecek mi , ay nasil kalem tutacak vs vs
4 sene gecti ortaokulluyuz artik biz :)
Merak etmeyin , onlar hallediyorlar bir sekilde

Ben şanslıyım galiba. Benim çocuklar babalarının okulunda. Sabah çıkıp birlikte gidiyorlar okula, akşam birlikte dönüyorlar. Tabii yine de aklımdalar. Ne yapıyorlar, ne yer ne içerler, bir sıkıntıları var mı diye. Annelik böyle işte maalesef.

O

lacasadepapel .!.:

Ben şanslıyım galiba. Benim çocuklar babalarının okulunda. Sabah çıkıp birlikte gidiyorlar okula, akşam birlikte dönüyorlar. Tabii yine de aklımdalar. Ne yapıyorlar, ne yer ne içerler, bir sıkıntıları var mı diye. Annelik böyle işte maalesef.

Genişletmek için tıkla...

Oo sen baya baya sansliymissin ya :) ne guzel
Aslinda arkadaslarin cocmgunun dedigi gbi inlar cabuk alisiyor ama biz evhamlar ve korkular icersinde yanip kavruluyoruz. Bugun kizima siniftan bi erkek arkadasi oyuncak atmis . Biri de ayagina basmış ( Allahtan kizim karsilik vermemis ogretmine sikayet etmiş . Aslinda korkum kizimdan yana degil o kendi isini herseyini temizlik ilsun baska seyler olsun becerebiliyor ama ben cevreden korkuyorum ya bisi olursa. Cocuklarimiz once Allaha sonra da ogretmenlere emanet

Bu heyecanlar çok tatlı. Öyle öyle kendi ayakları üzerinde duracak kuzular. Benimki üç hafta önce krese başladı. 2.5 yaşında. Eve geldim ev boş. Çok değişik hissettim. İşe gidince anlaşılmıyor ama evde tek durmak çok garip hissettiriyor. Allah bütün çocukları korusun. Hep iyilerle karşılaştırsın.

Üç cocuk annesiyim büyük kızımı ilk ana okuluna gönderirken aynı sizin gibiydim belki ağlar beni ister diye ilk günler saatlerce kapıda bekliyodum çocuklar anneye ve babaya çok bağımlı değilse bizler kadar duygusal olmuyor zaten baktım ki bir iki gün sonra içeri girdikten sonra arkasına bile bakmıyor gayet mutlu anladımki sorun bende