Oncelikle herkese merhabalar :) bu ilk konum olacak. Artik kendimi cok mutsuz hissediyorum. Cok yogun duygu birikimim var. Belirsizliklerin icinde kaybolmus durumdayim. Uzatmadan anlatayim ... (eksikler yanlislar simdiden affola :) )
Bundan bi kac yil once tanistigim biriydi 1 yıl kadar ayni siniftaydik hatta yanyana oturuyorduk. O sessiz ben sessiz.. sürekli bakışlarını yakaliyordum. Sanki konusmaya bir seyler anlatmaya calisyor gibiydi. Ben de safim ilk baslarda anlamazdim bu bana neden bakiyo falan . Arkadaslarinda diyordu bu cocuk sana aşık diye. Ama ne bileyim ben gelsin söylesin dimi. Zaten kimse olmamis hayatimda ki hala olmuş degil ( 20 yasindayim bu arada ) Anlayamadim bi türlü. Ama ilk gordugum andan itibaren farkli bi sey oldugunu hissediyordum haftada bir gun görüyordum goremedimde de gozum onu ariyordu sanki. Ah kafam yine de anlam veremedim. Taaa ki bir gun bir cafe çıkışı karsilasana dek oyle bir bakisi vardı ki icim ciz etti gozlerinde bir cok ifade vardi. O gunden sonra kalp atislarim bile sasirdi. Hatta annem kalp hastasi oldugumdan suphelendi cunku nabzim tavan yapmisti 140 civarlarinda sonra bi soguk davranmaya basladi sanki normalde cok konusuyormusuz gibi. Gel zman git zaman 1 yil karsilasmadik hic ne sosyal medyada hesabi var ne bir telefon yani iletisim sifir. Sonra buyuk bir tesadüf oldu binlerce kisinin katildigi bir ortamda karsi karsiyaydik (burayi acmak isterdim fakat ayri bir hikaye) yaklasik 2 bucuk saat boyunca surekli bakislarini hissettim tabi ben utancimdan bakamadim bile sadece arada kacamak bakiyordum. Bu olaydan kisa zaman once de hep onu ruyamda goruyordum ama bilincalti degil sanki cok anlamli ruyalardi (hissedersiniz ya o ruyanin farkli olduğunu oyle ) ustunden bir bucuk yil geçti hic aklimdan cikmiyor. Nerde nasil oldugunu merak ediyorum. Her gittigim yerde onu ariyor gözlerim. Simdiki aklim olsa cok daha farkli tepkiler verirdim. Yani anlayacaginiz olmayan aşkın acisini cekiyorum. O da beni duusnuyor mu cok merak ediyorum. Kusura bakmayin uzun oldu biraz :)
Bundan bi kac yil once tanistigim biriydi 1 yıl kadar ayni siniftaydik hatta yanyana oturuyorduk. O sessiz ben sessiz.. sürekli bakışlarını yakaliyordum. Sanki konusmaya bir seyler anlatmaya calisyor gibiydi. Ben de safim ilk baslarda anlamazdim bu bana neden bakiyo falan . Arkadaslarinda diyordu bu cocuk sana aşık diye. Ama ne bileyim ben gelsin söylesin dimi. Zaten kimse olmamis hayatimda ki hala olmuş degil ( 20 yasindayim bu arada ) Anlayamadim bi türlü. Ama ilk gordugum andan itibaren farkli bi sey oldugunu hissediyordum haftada bir gun görüyordum goremedimde de gozum onu ariyordu sanki. Ah kafam yine de anlam veremedim. Taaa ki bir gun bir cafe çıkışı karsilasana dek oyle bir bakisi vardı ki icim ciz etti gozlerinde bir cok ifade vardi. O gunden sonra kalp atislarim bile sasirdi. Hatta annem kalp hastasi oldugumdan suphelendi cunku nabzim tavan yapmisti 140 civarlarinda sonra bi soguk davranmaya basladi sanki normalde cok konusuyormusuz gibi. Gel zman git zaman 1 yil karsilasmadik hic ne sosyal medyada hesabi var ne bir telefon yani iletisim sifir. Sonra buyuk bir tesadüf oldu binlerce kisinin katildigi bir ortamda karsi karsiyaydik (burayi acmak isterdim fakat ayri bir hikaye) yaklasik 2 bucuk saat boyunca surekli bakislarini hissettim tabi ben utancimdan bakamadim bile sadece arada kacamak bakiyordum. Bu olaydan kisa zaman once de hep onu ruyamda goruyordum ama bilincalti degil sanki cok anlamli ruyalardi (hissedersiniz ya o ruyanin farkli olduğunu oyle ) ustunden bir bucuk yil geçti hic aklimdan cikmiyor. Nerde nasil oldugunu merak ediyorum. Her gittigim yerde onu ariyor gözlerim. Simdiki aklim olsa cok daha farkli tepkiler verirdim. Yani anlayacaginiz olmayan aşkın acisini cekiyorum. O da beni duusnuyor mu cok merak ediyorum. Kusura bakmayin uzun oldu biraz :)