hiç inanmazdım yaşayanlara abartıyorlar derdim. bu kadar acımaz insanı canı büyütüyorlar derdim. seni bırakıp gidebilecek erkek için ağlanmaz ki derdim. öyle bir ağlanıyormuş ki öyle bir yanıyormuş ki insanın canı. bana sarılıp seviyorum derken herşey güzel gelirken meğer o kollarda benden arta kalan zamanı dolduran ya da tam tersi bilmiyorum başka bi kız daha varmış.gözlerimin içine baka baka tanımıyorum o kızı dedi bilmiyorum dedi.inandım kandım ona.çünkü herkesten farklıydı o.herkes gibi değildi gözümde.fikirlerimiz o kadar uyuşuyodu ki.evlenirim diyordum.işte aradığım bu diyordum.tek bi sorun vardı akrabaları.onlarla yapamam diyordum ama onun için onlara bile katlanabilirdim.meğer o bunu hiç önemsemiyormuş çünkü akrabalarını kabul edecek birini çoktan bulmuş.uzun bir süre ikimizi de idare etti.daha 2hafta önce senin için gidiyorum buralardan dedi.seni yar etmezler bana dedi.meğer o kız daha ağır basmış.yazıklar olsun ya onun için döktüğüm gözyaşına yazıklar olsunkatlandığım onca acılara yazıklar olsun.hiç haketmiyomuş.ama yine de canım o kadar çok yanıyo ki.konduramıyorum ne ona ne de kendime.o aldatmazdı bende aldatılmaz. ama oldu işte bende yaşadım bu acıyı içim yanıyo.nasıl geçer bu öfke nasl geçer bu nefret bilmiyorum. o kızla sarmaş dolaş fotoraflarını koymuş face ye nispet yapar gibi bnde burada gözyaşı döküyorum.adalet mi bu şimdi?şanssızlık mı?aptallık mı?yardım edin bana nolur bu acıyı yaşayanlar geçirenler o dönemi atlatanlar.nasıl geçer zaman nasıl diner öfkem.nolur yardım edin sıkıldım artık mutlu rolü yapmaktan içim yanıyo