kızlar neredeyse 2 aydır toparlanmadı ilişkim bilen bilir bir sürü konu açtım sorunlarımızı anlattım. hep affettim.düzelmedi düzelemedi.eskisi gibi olamadı bir türlü.eski sevgilimi özledim.o da eski sevgilimi özledim dedi.ben ona eski sevgilisini verdim ama o bana eski sevgilisini veremedi. sevgisini hissedemedim bir türlü eskisi gibi. benim için hiç bir şey yapmaz oldu.sadece boşluk doldurmaya basladı benimle sanki.acı çektim delirdim içim parçalandı üzüldüm hala içim paramparça oluyor. ama bir şey farkettim ki artık sevmyorum.ağlamıyorum.sadece kızıyorum. aşk kalmadı eski günlerin özlemi kaldı. tuhaf bir duygu.hissettiniz mi bu duyguyu. sanki sadece artık bir alışkanlık olmuş.sanki kendimi yapayalnız hissedekmişim gibi o olmayınca.ama bu aşk değil. çünkü utanarak söylüyorum ki dün ilk kez ondan başka bir erkeğe karşı bana gülümseyerek bakarken ne kadar hoş bir çocuk diye geçirdim içimden. onunla aramda bir şey olacagından ya da olmasını stediğimden değil.ama 6 aydır ilk kez bir erkeğin gülümsemesi dikkatimi çekti. aynı ortamda bulundugum daha önce her hangi bir şey düşünmediğim biri.hala kimseyi aldatmadım öyle bir niyetim yok ama acı da çeksem gözlerimi başkasına cevirmediğim bu ilişkide ilk kez böyle bir şey yaşadım. şaşkınım.ama içimde aşk olmamasına karşın hırs var sinir var neden eskisi gibi olmadı da bana böyle davranıyor vs yediremedim sanırım. ayrılırsam biliyorum ki boşluga düşecegim ve sorasında geri adım atmaktan üzülmekten korkuyorum. bugun yine aramız limoni.artık atışmalardan da sıkıldım.aramız düzelsin diye sucsuz oldugum halde aradım açmadı.halbuki şirket hattının yanında bulunmaması ya da açmaması mümkn değil.bir arkadşaımın numarasından arattım denedim. açmış konuşmamış. :44: ben tekrar aradım bu kez meşgule attı çaresiz.:) o da beni sevmiyor artık belli.ama ayrılırsam da üzülürüm diye korkuyorum yine de. çok şaşkınım kararsız ve karmakarışık duygular içindeyim. ben onu ne çok severdim neleri göze almıştım.artık sadece alışkanlık oldu belki de hırs. bu ilişki bitince beni tekrar aramayacak olması içimi acıtıyor. aramaz biliyorum. sevilmemişim acısı olacak içimde. hep içimde şu duygu var bundan kurtulamıyorum o benden soguyamaz sogumamalı. bunu önlemeliyim. ben bunca lşeyi göze aldım o hayatıma zorla girdi.elini kolunu sallayarak gidemez.acı çeken o olmalı biterse de. ama onun acı çekmeden mutlu mesut yaşadıgını düşünmek içimi acıtıyor. artık sevgi kalmamış bende de anlaşıldıgı üzere. ama hayatıma zorla girip sonra bitince aglatan o olmamalı. üzülen o olmalı diyorum hep.ben bu hırstan bu düşüncelerden nasıl kurtulcam bilmiyorum. devam etmemeli.ama bitirirsem ger adım atarım o aramayınca hayatına devam edince sinir olurum biliyorum.itiraf ediyorum. belki kötüyüm temiz kalpli değilim bir insanın üzülmesini istediğim için ama hayır aslında sadece adaletten yanayım. bu düşüncelerde nasıl kurtulup onun acı çekmeyecegini düşünüp kendimi bu hırstan kurtarıp bu ilişkiden çıkabilirim bilmiyorum.