Kadınların yaptığı en büyük hatayı yapıyorsun. Bunun adı fedakarlık değil cehalet. Bir çocuk elbette anne babası yanında olsun ister ancak mutlu olmak şartıyla. Annesi mutsuz olan bir çocuğun bunu alamayacağını mi sanıyorsunuz. Sizin durumunuzdaki kadınlara hep aynı şeyi söylüyorum çocuğunuza bu kötülüğü yapmayın. Onun karşısındaki örnek kadın modeli sizsiniz. Ileride sizin gibi bir eş isteyecek.
Ben en ufak bi sesimi yükselteyim beni hemen uyarir çocuğun yaninda tartışmaz ilgilidir oynar sürekli..yatirır..mamasını yedirir..hastalandığinda basında bekler hastane hastane dolasır..basında bekler bi kere kizdığını görmedim..
Bu kötülüğü yapacak olsam zaten bugün düşünmem bile..diyorum ya anneli babali bi aileye bakıp iç çekmesi beni bitirir ağlaması bile değil..ben şimdi senin için senin yüzünden diyip kendim bile bile mi onu üzeceğim kaldi ki bu benim tercihim ona yaptığım bi lütuf değil annelik görevim..
Elimde imkanım olsa bir psikolog desteği alırdım.
Maalesef benim de imkanım yok psikolog ücretleri malum..dedigim gibi eşimin çok bi geliri yok anca eve yettiriyoruz..
Hakkında hayırlısı...
Allah razı olsun..senin icin de her seý istediğin gibi olsun insallah..
Şimdi öyle diyorsunuz. İçten içe mutsuz evlilik sizi dibe daha çok çekecek. Belki her şeye herkese öfke besleyeceksiniz. Tahammülünüz azalacak. Gergin sinirli bir insan olacaksınız. O zaman kendinizi bile taniyamayacaksiniz. Tabi hepsi farazi umarım bir çıkış yolu bulur evliliginizi kurtarır ve tekrardan mutlu olursunuz. Kimse bir yuva dagilsin istemez. Bir aile terapisine göründünüz mü? Belki eşinizden farkındalık yaratır.
Üzülmeyin Allah'tan hayirlisini dileyin dönmesi sizin için hayırlısıysa dönsün değilse gelmesin bir daha.