Kızlar merhaba
Son zamanlarda inanilmaz derecede kendime olan güvenim tükenmiş durumda. Zaten hic bir zaman tam anlamıyla kendime güvenemedim. Eğitim hayatımda talihsizlikler yaşadım. Uzun süre işsizlik ardından tekrar üniversite okudum ve güç bir şekilde iş buldum. Derken her şey üst üste gelmeye başladı. Lisans bitirdim ancak önlisans bölümümden iş bulabildim. Bu da beni çok rahatsız ediyor. Etrafımdaki arkadaşlarımın hepsi doktor, onların yanında kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Kendimi yetersiz ve gereksiz buluyorum. Statüye takmış durumdayim, sürekli kendimi başkalarıyla kıyaslayıp neden çok zeki olamadığımı sorguluyorum. Çocukluğumdan beri anksiyete hastasiyim. Uzun süren tedavi ardından pekte sonuç alamadım. Ailemle aram bozuldu çünkü ben mutsuzum ve etrafıma da bunu yansıtıyorum. Benim için yaşam sadece nefes almaktan ibaret gibi geliyor. Amacım, gayem hatta hayalim bile yok. Tek yaptiğim şey kıyas ve kendimi aşağılamak. En son ne zaman kahkaha attiğimi bile hatirlamiyorum. Sarışın biriyim ama esmer olsam daha mı güzel olurdum, botoxlar, kremler, medikal estetik araştırmaları yapıyorum. Sanki önlisans alanında çalıstiğim için kimse beni sevmeyecekmiş gibi hissetmeye başladım. Düşünüyorum acaba değersizliğimi statü ile mi kapatmaya çalışıyorum diye yine de sonuca ulaşamıyorum. Durum hakkında görüş ve önerilerinize açığım.
Son zamanlarda inanilmaz derecede kendime olan güvenim tükenmiş durumda. Zaten hic bir zaman tam anlamıyla kendime güvenemedim. Eğitim hayatımda talihsizlikler yaşadım. Uzun süre işsizlik ardından tekrar üniversite okudum ve güç bir şekilde iş buldum. Derken her şey üst üste gelmeye başladı. Lisans bitirdim ancak önlisans bölümümden iş bulabildim. Bu da beni çok rahatsız ediyor. Etrafımdaki arkadaşlarımın hepsi doktor, onların yanında kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Kendimi yetersiz ve gereksiz buluyorum. Statüye takmış durumdayim, sürekli kendimi başkalarıyla kıyaslayıp neden çok zeki olamadığımı sorguluyorum. Çocukluğumdan beri anksiyete hastasiyim. Uzun süren tedavi ardından pekte sonuç alamadım. Ailemle aram bozuldu çünkü ben mutsuzum ve etrafıma da bunu yansıtıyorum. Benim için yaşam sadece nefes almaktan ibaret gibi geliyor. Amacım, gayem hatta hayalim bile yok. Tek yaptiğim şey kıyas ve kendimi aşağılamak. En son ne zaman kahkaha attiğimi bile hatirlamiyorum. Sarışın biriyim ama esmer olsam daha mı güzel olurdum, botoxlar, kremler, medikal estetik araştırmaları yapıyorum. Sanki önlisans alanında çalıstiğim için kimse beni sevmeyecekmiş gibi hissetmeye başladım. Düşünüyorum acaba değersizliğimi statü ile mi kapatmaya çalışıyorum diye yine de sonuca ulaşamıyorum. Durum hakkında görüş ve önerilerinize açığım.
gerekirsede araya mesafe koyun... takmayın.
