- 3 Nisan 2023
- 274
- 46
- 28
- Konu Sahibi yagmurgizemcim
-
- #1
Kimsenin baktığı yok aslında ama ben öyle hissediyorum. Ayriyeten psikolk sicile işliyor polis olmak istediğim zaman olamıyorum maalesef o yüzden gidemiyorumNeden sicile işlensin artık herkes gidiyor gidip destek almak ekmek, su gibi ihtiyaç haline geldi şu zamanda ve garip bir durum değil.
Neden olumsuz bakıyorsunuz belki de insanlar bir özelliginizi beğendiği için bakıyorlar.
Çok teşekkür ederim bakacağım kitabaSizin sorununuz sadece özgüvensizlik değil gibi görünüyor.
Çok ciddi sosyal fobi de eşlik ediyor ki çözüm bulabilmeniz için altında yatan nedenlerle yüzleşmelisiniz.
Psikologa gitmekten neden kaçınıyorsunuz anlayamadım.
Bence bunu tekrar değerlendirin çünkü kendi başına çözmenizin oldukça zor olduğu bir derdiniz var gibi.
Bu süreçte size Hayatı Yeniden Keşfedin/Jeffrey E. Young kitabını tavsiye ederim.
En azından altında yatan nedenlere ilişkin düşünmenizi sağlar.
Kitap diğer konuların yanında sosyal fobi ve özgüvensizlik konusunda da tavsiyeler içeriyor.
Belki biraz da olsa işinize yarayabilir.
O kadar haklısınız ki ailemde sürekli susturularak kendi düşüncemi söyleyince onlara yanlış geldiği zamanlarda hep azarlanarak büyudum çoğunlukla ama işte her ne kadar bunları kendime anlatmak istesem de çok zor oluyor hatta olmuyorBaşka insanların ne düşündüğü senin için neden bu kadar önemli ki? Bir daha belki hiç görmeyeceksin. Görsen bile ne olacak sanki? İnsanlar neler neler yapıyor şaklaban oluyor hiiiiç umurlarında olmuyor hala ortalıktalar yani görüyoruz sanal mecralarda. Rezil bile olsan insanlar 5 dk konuşur sonra unutur gider, emin ol kimse kimsenin umrunda bile değil yani garip bi hareket bile yapsan oturup seni mi düşünüp alay edecekler sürekli? İnan hiç de öyle değil. Senin rahat davranan, topluluk içinde söz hakkı alıp konuşan, kendini ortaya atıp inisiyatif alan insanlardan farkın ne? Onlar çok mu güzel/yakışıklı çok mu akıllı? Toplumun belli birkaç kesimi hariç herkes birbirinin aynısı valla… Çocukken nasıl bir aileyle büyüdün bu çok önemli hep onların izleri bu duygular ya da ilkokuldaki zorba arkadaşların izleri oluyor. Hiçbiri gerçek değil düşüncelerinin hepsi yanılsama.
boyle insanlar ya cok asi olur yada sizin gibiO kadar haklısınız ki ailemde sürekli susturularak kendi düşüncemi söyleyince onlara yanlış geldiği zamanlarda hep azarlanarak büyudum çoğunlukla ama işte her ne kadar bunları kendime anlatmak istesem de çok zor oluyor hatta olmuyor
Dediğinizi uygulayacağım çok teşekkür ederimboyle insanlar ya cok asi olur yada sizin gibi
olurlar
Herkesjn zaman zaman ozguveninin dustugu zamanlar oluyor herkes kendini her zaman mukemmel hissetmiyor
Herkesjn birbirinden ustun yanlari var kimse mukemmel degil
Siz terapiye baslamalisiniz
Zaten terapistiniz sosyal fobi , cekingen kisilik bozuklugu vs sorun neyse onu tespit eder semalariniz uzerinde calisirsiniz
Cozulemeyecek bir sey degil ama zaman gerekiyor bu da size bagli
Çok özgüvensizim bir AVM yada kalabalık ortama gittiğim zaman yaptığım davranışlatin garipsenecegini düşünüyorum herkes bana bakıyormus gibi hissediyorum bir kişinin yanından toplulukta vs geçerken yüzümu elimle kapatma ihtiyacı duyuyorum. Dışarıdaki insanlara baktıkça kendimi çok çirkinmis gibi hissediyorum ve bu tüm hayatımı etkiliyor ne yapmam lazım bunu aşmak için? Kendime her defasında insanları önemseme gibi motive edici şeyler söylerken bile kendimi tekrar o çukurda buluyorum her an rezil olacakmisim gibi hissediyorum ortamlarda konuşamıyorum ya beni yadirgarlarsa diye. Bir toplulukta gergin hissedince vs hemen telefona bakıyorum, hiç bir şey olmasa bile sanki bir şey varmış gibi ekranı açıp kapatıyorum nolur biri bir tavsiye versin psikologa gidemiyorum siciline işleyeceği için
Aşırı tatlı bir yazı çok teşekkür ederim çok motive oldum bundan sonra bende yapicamBen de de bu tarz birşey vardı ama sizinki gibi sosyal fobi tarzı değil. Çok utangaçtım ve birisiyle konuşurken yanaklarım kızarıyordu hemen ve yüzümü aşşağı eğip elimle yelliyordum, arkadaşlarım kızardığımı anlamasın diye yada kızarmamak için konuşmak istemiyordum. Lisede ergenlik zamanı bana bişiler oldu kızardığımda inadına konuşmaya devam ettim, tüm etkinliklere katıldım, sınıftaki tüm kızların evine en az bir kere gitmişimdir restaurant da işe girdim, lise son da berbat sesim ile şarkı söyledim hatta izlemeye gelen aileler "cesaretine hayran kaldık dedi" yani bu sesle söyleme ceseratime, yoksa rezalettisonrası kendiliğinden geldi zaten şuan bana baksalar konuşsalar hoşuma gider çünkü antremanlıyım. Üstüne gitmelisin çekindikçe daha da geri planda kalıp düşüncelerinde kayboluyorsun. Sana bakmalarının nedeninin güzel olman bakımlı olman iyi kombin yapman vb gibi şeyler olduğuna kendini inandırmalısın. Öylesine baksalar bile sen kafanda buna yorumlayıp kendi düşüncene inanıcaksın. İyi düşünmelisin. Düşünmeden duramıyorsan da sana bakan olunca, noldu kıskandınızzz mıi diye saçmala içinden geç git.
Benimki çok daha ilerisi sanırımÇok fazla eleştiriye maruz kalınca oluyordu bende bu.(Annem sağ olsun gençlik dönemimde) Tabi elimi yüzümü kapatmıyordum ama garip yürüyordum. Herkes beni izliyor gibiydi. Sürekli telefona bakıyordum vs.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?