özledim...

kara gözlüm,yağızım,esmerim özledim seni...yanında olmak istiyorum,gözlerine bakmak dakikalarca...sen konuşsan ben dinlesem...Buğulu,tok sesini işitsem...Mükemmel Türkçen gelse kulaklarıma...Farklıydın işte...Çok basit bir olayı bile sen anlatırken farklı oluyordu işte...Ah...Ben...Kıymetini bilemedim senin...Hoyratça harcadım ilgini,bıktırdım kendimden...Böyle olsun istemezdim bir tanem...Aşk acı çekmekse,çektim ben...Çok hem de...Merak etme,alındı intikamın...Kimse üzemezdi senin kadar,hiçbir şey canımı bu kadar acıtamazdı...Acıdım,incindim,yaralandım...Tükendim,dibe vurdum,mahvoldum...Ağladım saatlerce...Bazense ağlayamadım kasılıp kaldım öylece...Rüyalarıma bile az geldin...Rüyamda bile mahrum bıraktın kendinden...Biliyor musun ben artık Beşiktaşı seviyorum ve İstanbulu...Sırf senin için...Sırf seni hatırlatıyor diye...Hiç bir gün yok ki resmini açıp bakmayayım...Seni anlatmadan,düşünmeden geçireyim...Bazen aklıma geliyorsun acaba ne yapıyor diyorum,hasta mı,sıkıntı da mı diyorum...Dua ediyorum senin için...ve en ilginci Rabbim beni kavuştur diye dua etmiyorum,biliyorum bir araya gelsek de olmayacak...Kıskanıyorum sadece...Seni kim alacak diye...Aşk şarkılarını kim anlamlandıracak,kime vereceksin soyadını diye...Ahhh esmerim...Rabbim seni korusun...

çok özledim...dalıp dalıp gitmelerimin,anlık sinirlerimin,bitemeyen somurtmalarımın sebebi...diyemiyorum kimseye...özledim...yandım...tutuştum...

Buraya yazdıklarını kendisine de yazdınmı ?

Bahçede yeşil çınar
Boyun boyuma uyar
Ben seni gizli sevdim
Bilmedim alem duyar

kızlar biz bitirmek zorunda kaldık ilişkimizi...olmuyordu bir arada...ama özleyen taraf,unutamayan benim sanırım...bunları ona yazmam hiç bir şeyi değiştirmeyecek...

cok duygulandim yazdiklarini okuyunca.
allah yardincin ve yardimcimiz olsun. hislerime de tercuman olmussun sanki.
insallah gececek hepsi. hepimiz mutlu olacagiz..

Çok duygulandım
Allah sevenleri hiiiç ayırmasın herkes evlensin mutlu olsun sevdiğiyle

çok zor be çok zor.. ölüm en büyük acı derler, hiç tatmadım zordur elbet Allah gecinden versin. ama ayrılık, bu dünyada en sevdiğinin senin içinde ölmesi, daha zor.. o kokuşmuş hayale bile aşıkken hayata devam etmek zor.. özlemek zor, huzuru, mutluluğu, duayı, umudu, gülümsemeyi..

Tam göğsünüzün ortasında bir yeriniz acıyacak...
Evinizin sizi içine sığdıramayacak kadar dar olduğunu fark edeceksiniz...
Sokağa fırlayacaksınız...
Sokaklar da dar gelecek....
Tıpkı vücudunuzun yüreğinize dar geldiği gibi...
Ne denizin mavisi açacak içinizi, ne pırıl pırıl gökyüzü...
Kendinizi taşımayacak kadar çok büyüyecek, bir yandan da kaybolacak kadar küçüleceksiniz...
Birileri size bir şeyler anlatacak durmadan....
'Önemli olan sağlık.'
'Yaşamak güzel.'
'Boş ver, her şey unutulur.'
Siz hiçbirini duymayacaksınız...
Gözyaşlarınızdan etrafı göremez hale geleceksiniz.
O’ndan ölmesini isteyecek kadar nefret edecek, az sonra kollarında ölmek isteyecek kadar çok seveceksiniz...
Hep ondan bahsetmek isteyeceksiniz...
'Ölüme çare bulundu' ya da 'Yarın kıyamet kopacakmış' deseler başınızı kaldırıp 'Ne dedin?' diye sormayacaksınız...
Yalnız kalmak isteyeceksiniz...
Hem de kalabalıkların arasında kaybolmak... İkisi de yetmeyecek.
Geçmişinizi düşüneceksiniz... Neredeyse dakika dakika... Ama kötüleri atlayarak...
Onunla geçtiğiniz yerlerden geçmek isteyeceksiniz.... Gittiğiniz yerlere gitmek...
Bu size hiç iyi gelmeyecek... Ama bile bile yapacaksınız.
Biri size içinizdeki acıyı söküp atabileceğini söylese, kaçacaksınız...
Aslında kurtulmak istediğiniz halde, o acıyı yaşamak için direneceksiniz.
Hayatınızın geri kalanını onu düşünerek geçirmek isteyeceksiniz...
Aksini iddia edenlerden nefret edeceksiniz...
Herkesi ona benzetip...
Kimseyi onun yerine koyamayacaksınız...
Hiçbir şey oyalamayacak sizi...
İlaçlara sığınacaksınız... Birkaç saat kafanızı bulandıran ama asla onu unutturmayan... Sadece bir müddet buzlu camın arkasından seyrettiren...
Bütün şarkılar sizin için yazılmış gibi gelecek... Boğazınız düğümlenecek,dinleyemeyeceksiniz...
Uyumak zor, uyanmak kolay olacak...
Sabahı iple çekeceksiniz... Bazen de 'Hiç güneş doğmasa' diyeceksiniz.
Ne geceler rahatlatacak sizi ne gündüzler...
Ölmeyi isteyip ölemeyeceksiniz...
Belki çivi çiviyi söker diye can havliyle önünüze çıkana sarılmak isteyeceksiniz... Nafile... Düşüncesi bile tahammül edilmez gelecek...
Rüyalar göreceksiniz, gerçek olmasını istediğiniz... Her sıçrayarak uyandığınızda onun adını söylediğinizi fark edeceksiniz...
Telefonun çalmasını bekleyeceksiniz... Aramayacağını bile bile... Her çaldığında yüreğiniz ağzınıza gelecek... Ağlamaklı konuşacaksınız arayanlarla...
Yüreğiniz burkulacak....
Canınız yanacak....
Bir daha sevmemeye yemin edeceksiniz.
Hayata dair hiçbir şey yapmak gelmeyecek içinizden...
Onun sesini bir kez daha duymak için yanıp tutuşacaksınız... Defalarca aradığı günlerin kıymetini bilmediğiniz için kendinizden nefret edeceksiniz...
Yaşadığınız şehri terk etmek isteyeceksiniz... Onunla bir gün bir yerde karşılaşma umudu... Bu umut sizi gitmekten alıkoyacak...
Gel gitler içinde yaşayacaksınız...
Buna yaşamak denirse...

Razı mısınız bütün bunlara?
Hazır mısınız sonunda ölüp ölüp dirilmeye?
O halde aşık olabilirsiniz!..
pakize suda-ayrılık...aynen böyle kızlar...

bir eski fotoğraf,birkaç bildik mısra nasıl da acıtır canını insanın...nasıl bilir titreştireceği teli...büyük bir kaybedişin ardından özlemektir en acı olanında...dönülmezliği bile bile,ebedi yalnızlıkta...onsuz geçecek koskoca bir ömür varken önde...bir çift siyah gözün hayali peşinizi bırakmaz,evde,okulda,yolda...Yaşamdaki en büyük ögeyi çekip alınca kader,geriye kopkoyu bir hüzün kalmıştır...her şey boştur...Caddeler,ağaçlar,bulutlar sıradandır.Renkler birbirinin aynı,yemeklerin hepsi tatsızdır.Bahar sabahları önemsiz,o gün herhangi bir gündür...Kuşlar sonsuza dek suskunluğa bürünmüştür...Sokaklarda dolaşanlar avaredir...Çünkü o yoktur...onsuzdur kahreden hayat...yaşama enerjiniz,hayal kaynağınız,gönlünüzün diğer yarısı gitmiştir...
Sizin kalbinizin parçalanmaması,umutlu yarınlara uyanmanız ve hiç ayrılmamanız dileğiyle...

bazen kabuk bağlamış yaralar tekrar açılır ya...öyle işte...aşığınım yanında olamasam da...gel esmer yarim...

nişanlanmışsın...öyle diyorlar...yaza da düğün...öyle mi sevdiğim...yüreğim yangın yeri, talan...ben hakettim seni,ben sevdim...heyhat...aşkta daima kaybettim...

nikahına beni de çağır sevdiğim:)

temmuzsendromu .!.:

nikahına beni de çağır sevdiğim:)

Genişletmek için tıkla...

rabbim yardımcımız olsun :26:

aslında iyiyim ben gıcıklık olsun diye yazdım nikah masası şarkısı geldi de aklıma...yaza düğünü varmış ex aşkımın

ilk mesajı okuyunca ağladım resmen. Çünkü şuan tam da beni anlatan şeyler...... nasıl unuttun? nasıl alıştın yokluğuna? nolur anlat... anlat da bende toparliyim artık kendimi. bitmiş, tükenmiş durumdayım ....

zamanla geçiyor canım...çok kötü günler geçirdim,ağır bir depresyon geçirdim,yaşama ümidim,hiçbir şeye hevesim kalmamıştı.bol bol dua ettim, kurslara,işime,arkadaşlarıma yönelttim ilgimi.neredeyse bir yılı aştı toparlanmam.

ah bee 1 yıl demek... çok zor hakikaten. ben şuan sadece onunla tekrar barışabilme olasılığımızı düşündükçe ancak mutlu olabiliyorum

temmuzsendromu .!.:

Kizlar geçen gün parkta tesadüf ettim ona.Eşi ve kızı vardı.Eşi bana benziyor ama çok aman aman güzel değil.Benim de iki oğlum var.Ne ilginç...Tanımadı sanırım beni.Vee hiç acımadı canım.

Genişletmek için tıkla...

Kızlar eşim ve ben öğretmeniz.Yedi yıllık evliliğimizde tüm bayramlar,yaz tatili,yarı yıl tatili,ara tatillerde hep köylerine gittik.Köy evi iki odalı kaynımın ailesiyle 4 çocuk tam 10 kisi oluyoruz.Su yok,internet çekmez.ikimizin çalısmasi hasebiyle ekmek parası dahil tüm masraflar bizim orda kaldığimiz sürece.Kaynım da öğretmen eşi çalışmiyor ona aciniyor.Bulaşik yemek üc kez çay servisi iki çocuğun bakimi su sıkıntısı ve en önemlisi kaynim eltim ve kaynanamdan nefret ediyorum.Her yaz bu ortamda bir ay kalıyordum.Bu yaz direndim,eşim kendi gitti.15 gündür orda.Daha duracakmış.Bir ara gelir tekrar gidermis.Müthiş kavga ettik.Ne yapayım siz deyin.




Evlisiniz az evvel bu konuyu açtınız.
Bu konunun üstüne bunu yazmanız hoş olmamış.