• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

özlüyor olmaktan utanıyorum.

H

HilalAydan

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
19 Eylül 2025
35
31
3
37
merhaba kızlar , çok aşık olarak evlendim. kokusu , gülüşü , sarılması hepsi hala burnumun direğini sızlatan şeyler. kendisi sinirli bir insandı bunu biliyordum ama ötesini görememiş olmamla başladı olaylar. başlarda herşey benim iyiliğim içindi. gülmem , verdiğim tepkiler , giyindiğim kıyafet ... hepsini eleştirirdi ama günün sonunda tüm bunların benim iyiliğim için olduğuna ikna ederdi beni. zaman geçti ve şunu farkettim eşim toksik ilişki yaşamaktan zevk alıyor. ben tam tersine iyi olalım diye herşeyi yapmaya çalışırken o en ufak bir şeyde küsüyor , gönül koyuyor yada öfke atakları geçiriyordu. hani derler ya soğuyana kadar affet sanırım bilmeden bunu yapmışım. her affettiğimde bile korkuyordum yeni bir tartışmaya ne sebep olacak diye. diken üzerinde yaşıyordum. malesef öfkelendiğinde gözü dönüyordu başta saçlarımı çekmekle başlayan şiddeti zamanla tokat atmaya sonrada daha fazlasına evrildi. ben ona küsemezdim o barışmak istediğinde herşeyi bir kenara koyup yine ona sarılmamı beklerdi. ve tahmin edersiniz ki bitti. son şiddetinden ve hakaretlerinden sonra dayanamadım ve onu terkettim. nesini sevebilirim diyorum neden özlüyorum diyorum ama hala burnumun direği sızlıyor. ona geri dönmeyi düşünmüyorum elbette ama artık bu özlemek konusunu aşmak istiyorum. sizler böyle bir durumla nasıl başa çıkabilirdiniz merak ettim.. belki de sadece yazmak ve dertleşmek istedim.
 
HilalAydan .!.:
merhaba kızlar , çok aşık olarak evlendim. kokusu , gülüşü , sarılması hepsi hala burnumun direğini sızlatan şeyler. kendisi sinirli bir insandı bunu biliyordum ama ötesini görememiş olmamla başladı olaylar. başlarda herşey benim iyiliğim içindi. gülmem , verdiğim tepkiler , giyindiğim kıyafet ... hepsini eleştirirdi ama günün sonunda tüm bunların benim iyiliğim için olduğuna ikna ederdi beni. zaman geçti ve şunu farkettim eşim toksik ilişki yaşamaktan zevk alıyor. ben tam tersine iyi olalım diye herşeyi yapmaya çalışırken o en ufak bir şeyde küsüyor , gönül koyuyor yada öfke atakları geçiriyordu. hani derler ya soğuyana kadar affet sanırım bilmeden bunu yapmışım. her affettiğimde bile korkuyordum yeni bir tartışmaya ne sebep olacak diye. diken üzerinde yaşıyordum. malesef öfkelendiğinde gözü dönüyordu başta saçlarımı çekmekle başlayan şiddeti zamanla tokat atmaya sonrada daha fazlasına evrildi. ben ona küsemezdim o barışmak istediğinde herşeyi bir kenara koyup yine ona sarılmamı beklerdi. ve tahmin edersiniz ki bitti. son şiddetinden ve hakaretlerinden sonra dayanamadım ve onu terkettim. nesini sevebilirim diyorum neden özlüyorum diyorum ama hala burnumun direği sızlıyor. ona geri dönmeyi düşünmüyorum elbette ama artık bu özlemek konusunu aşmak istiyorum. sizler böyle bir durumla nasıl başa çıkabilirdiniz merak ettim.. belki de sadece yazmak ve dertleşmek istedim.
Genişletmek için tıkla...
Psikolojik destek almanızı tavsiye ederim zira kendisine şiddet uygulayan birini özlemenin normal bir durum olduğunu düşünmüyorum.
 
Şiddeti mi özluyorsun 🙄 yönünü odağını değiştir, yeni biri olunca düzelir.
 
HilalAydan .!.:
merhaba kızlar , çok aşık olarak evlendim. kokusu , gülüşü , sarılması hepsi hala burnumun direğini sızlatan şeyler. kendisi sinirli bir insandı bunu biliyordum ama ötesini görememiş olmamla başladı olaylar. başlarda herşey benim iyiliğim içindi. gülmem , verdiğim tepkiler , giyindiğim kıyafet ... hepsini eleştirirdi ama günün sonunda tüm bunların benim iyiliğim için olduğuna ikna ederdi beni. zaman geçti ve şunu farkettim eşim toksik ilişki yaşamaktan zevk alıyor. ben tam tersine iyi olalım diye herşeyi yapmaya çalışırken o en ufak bir şeyde küsüyor , gönül koyuyor yada öfke atakları geçiriyordu. hani derler ya soğuyana kadar affet sanırım bilmeden bunu yapmışım. her affettiğimde bile korkuyordum yeni bir tartışmaya ne sebep olacak diye. diken üzerinde yaşıyordum. malesef öfkelendiğinde gözü dönüyordu başta saçlarımı çekmekle başlayan şiddeti zamanla tokat atmaya sonrada daha fazlasına evrildi. ben ona küsemezdim o barışmak istediğinde herşeyi bir kenara koyup yine ona sarılmamı beklerdi. ve tahmin edersiniz ki bitti. son şiddetinden ve hakaretlerinden sonra dayanamadım ve onu terkettim. nesini sevebilirim diyorum neden özlüyorum diyorum ama hala burnumun direği sızlıyor. ona geri dönmeyi düşünmüyorum elbette ama artık bu özlemek konusunu aşmak istiyorum. sizler böyle bir durumla nasıl başa çıkabilirdiniz merak ettim.. belki de sadece yazmak ve dertleşmek istedim.
Genişletmek için tıkla...
Şimdi herkes yargılar gibi sert sert şeyler yazacak ama insanlık hali oluyor yani.aynı şey benim de başıma gelmişti.pisliğin tekiydi ama en üst seviyede âşık olduğum kişi de o oldu hayatımda.öyle ki resmen takıntılı sapıklara dönmüştüm.kendimi tanıyamıyorum.gecenin bir vakti sinirden elim ayağım titrerken saatlerce sokaklarda mi dolaşmadım, gecenin bir vakti kapısına mi dayanmadim.insan âşık olacağı kişiyi seçemiyor maalesef
 
Aysenimi .!.:
Şimdi herkes yargılar gibi sert sert şeyler yazacak ama insanlık hali oluyor yani.aynı şey benim de başıma gelmişti.pisliğin tekiydi ama en üst seviyede âşık olduğum kişi de o oldu hayatımda.öyle ki resmen takıntılı sapıklara dönmüştüm.kendimi tanıyamıyorum.gecenin bir vakti sinirden elim ayağım titrerken saatlerce sokaklarda mi dolaşmadım, gecenin bir vakti kapısına mi dayanmadim.insan âşık olacağı kişiyi seçemiyor maalesef
Genişletmek için tıkla...
malesef öyle. başkasının başına gelse üzülürüm hani özlemesini belki anlayamam ama kendi başıma gelince anlam veremediğim bir duruma girdim. hakaretleri şiddetini bir kenara koyup sanki onlar olmayan halini seviyorum. çok gıcık bir durum.
 
bana psikoloğum dediki;

özlediğin , hep iyi şeylerin aklına geldiği anlarda, geçirdiğin sinir krizlerini, canının nasıl yandığını , nasıl çıkmaza girdiğini , kısacası o anki hissettiğin ne varsa o ana dön. ve hatırla.

zamanla o duygularda kalacaksın. ve haketmediğini anlayacaksın.
 
HilalAydan .!.:
merhaba kızlar , çok aşık olarak evlendim. kokusu , gülüşü , sarılması hepsi hala burnumun direğini sızlatan şeyler. kendisi sinirli bir insandı bunu biliyordum ama ötesini görememiş olmamla başladı olaylar. başlarda herşey benim iyiliğim içindi. gülmem , verdiğim tepkiler , giyindiğim kıyafet ... hepsini eleştirirdi ama günün sonunda tüm bunların benim iyiliğim için olduğuna ikna ederdi beni. zaman geçti ve şunu farkettim eşim toksik ilişki yaşamaktan zevk alıyor. ben tam tersine iyi olalım diye herşeyi yapmaya çalışırken o en ufak bir şeyde küsüyor , gönül koyuyor yada öfke atakları geçiriyordu. hani derler ya soğuyana kadar affet sanırım bilmeden bunu yapmışım. her affettiğimde bile korkuyordum yeni bir tartışmaya ne sebep olacak diye. diken üzerinde yaşıyordum. malesef öfkelendiğinde gözü dönüyordu başta saçlarımı çekmekle başlayan şiddeti zamanla tokat atmaya sonrada daha fazlasına evrildi. ben ona küsemezdim o barışmak istediğinde herşeyi bir kenara koyup yine ona sarılmamı beklerdi. ve tahmin edersiniz ki bitti. son şiddetinden ve hakaretlerinden sonra dayanamadım ve onu terkettim. nesini sevebilirim diyorum neden özlüyorum diyorum ama hala burnumun direği sızlıyor. ona geri dönmeyi düşünmüyorum elbette ama artık bu özlemek konusunu aşmak istiyorum. sizler böyle bir durumla nasıl başa çıkabilirdiniz merak ettim.. belki de sadece yazmak ve dertleşmek istedim.
Genişletmek için tıkla...
Seni döven şiddet gösteren birini nasıl özleyebilirsin ki
 
hicmimar90 .!.:
bana psikoloğum dediki;

özlediğin , hep iyi şeylerin aklına geldiği anlarda, geçirdiğin sinir krizlerini, canının nasıl yandığını , nasıl çıkmaza girdiğini , kısacası o anki hissettiğin ne varsa o ana dön. ve hatırla.

zamanla o duygularda kalacaksın. ve haketmediğini anlayacaksın.
Genişletmek için tıkla...
evet hep aynı döngüye girip duruyorum bende. inşallah zamanla artık hiç girmem bu duyguya
 
Ben seni çook iyi anlıyorum arkadaşım.
Çok benzer süreçlerden geçmişiz.
Ben böyle zamanlarda özlediğim için kendimi suçlamayı bıraktım.
Birisi bize hiç iyi gelmeyebilir ama onu hala özleyebiliriz, bu çok normal.
Birisi hayatımızdan tamamen çıkmış olabilir ama anılar hala canlı bi şekilde zihnimizde geziyor olabilir, bu da çok normal.
Yaşadığın hiçbir duygu anormal değil bak, bunu unutma.
Bi süre sonra azala azala bitiyor. Silikleşiyor her şey.
Özlem yerini buruk bi acıya bırakıyor, sevgin yerini kırgınlığa bırakıyor, sonra bunlar da geçiyor.
Ben mesela eski yazılarımı okuyorum geçen seneki ben asla değilim.
O kadar iyileşmişim ki...
Hiç geçmeyecek sandığım o ağır duygular geçip gitmiş.
Ama ben hiç bastırmadım, yok saymadım, reddetmedim.
Ve gerçekten de geçti.
içimde zerre özlem yok, anılar silik silik, ve başka bi adamı çook seviyorum çok da mutluyum, ergenler gibi aşk yaşıyorum.
Geçecek arkadaşım, öyle böyle bunlar da geçecek.
 
Cizirti .!.:
Ben seni çook iyi anlıyorum arkadaşım.
Çok benzer süreçlerden geçmişiz.
Ben böyle zamanlarda özlediğim için kendimi suçlamayı bıraktım.
Birisi bize hiç iyi gelmeyebilir ama onu hala özleyebiliriz, bu çok normal.
Birisi hayatımızdan tamamen çıkmış olabilir ama anılar hala canlı bi şekilde zihnimizde geziyor olabilir, bu da çok normal.
Yaşadığın hiçbir duygu anormal değil bak, bunu unutma.
Bi süre sonra azala azala bitiyor. Silikleşiyor her şey.
Özlem yerini buruk bi acıya bırakıyor, sevgin yerini kırgınlığa bırakıyor, sonra bunlar da geçiyor.
Ben mesela eski yazılarımı okuyorum geçen seneki ben asla değilim.
O kadar iyileşmişim ki...
Hiç geçmeyecek sandığım o ağır duygular geçip gitmiş.
Ama ben hiç bastırmadım, yok saymadım, reddetmedim.
Ve gerçekten de geçti.
içimde zerre özlem yok, anılar silik silik, ve başka bi adamı çook seviyorum çok da mutluyum, ergenler gibi aşk yaşıyorum.
Geçecek arkadaşım, öyle böyle bunlar da geçecek.
Genişletmek için tıkla...
yine sen ve yine muhteşem yaklaşımın :KK200:
benim sürecim içinde çok güzel yorumların oldu.
yüreğine sağlık.
 
Cizirti .!.:
Ben seni çook iyi anlıyorum arkadaşım.
Çok benzer süreçlerden geçmişiz.
Ben böyle zamanlarda özlediğim için kendimi suçlamayı bıraktım.
Birisi bize hiç iyi gelmeyebilir ama onu hala özleyebiliriz, bu çok normal.
Birisi hayatımızdan tamamen çıkmış olabilir ama anılar hala canlı bi şekilde zihnimizde geziyor olabilir, bu da çok normal.
Yaşadığın hiçbir duygu anormal değil bak, bunu unutma.
Bi süre sonra azala azala bitiyor. Silikleşiyor her şey.
Özlem yerini buruk bi acıya bırakıyor, sevgin yerini kırgınlığa bırakıyor, sonra bunlar da geçiyor.
Ben mesela eski yazılarımı okuyorum geçen seneki ben asla değilim.
O kadar iyileşmişim ki...
Hiç geçmeyecek sandığım o ağır duygular geçip gitmiş.
Ama ben hiç bastırmadım, yok saymadım, reddetmedim.
Ve gerçekten de geçti.
içimde zerre özlem yok, anılar silik silik, ve başka bi adamı çook seviyorum çok da mutluyum, ergenler gibi aşk yaşıyorum.
Geçecek arkadaşım, öyle böyle bunlar da geçecek.
Genişletmek için tıkla...
çok saol. geçtiğini ve geçebileceğini bilmek beni umutlandırıyor. birgün bu yazdıklarımı okuduğumda bende bu duygularımı içimde halletmiş olmayı umuyorum.
 
kaç gündür benzer şeyler okuyorum neydi bu erkekler böyle ya? kızlar çok rrica ediyorum hayatınızın merkezine koymayın şu erkoları. onlar olmadan da yaşarsınız onlarla doğmadınız ya? size saygı göstermeyen insanlarla muhatap olmayın, sizin kendinize vermediğiniz değeri kimse vermez. hayat her şekilde devam ediyor korkmayın.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back
X