merhaba kızlar , çok aşık olarak evlendim. kokusu , gülüşü , sarılması hepsi hala burnumun direğini sızlatan şeyler. kendisi sinirli bir insandı bunu biliyordum ama ötesini görememiş olmamla başladı olaylar. başlarda herşey benim iyiliğim içindi. gülmem , verdiğim tepkiler , giyindiğim kıyafet ... hepsini eleştirirdi ama günün sonunda tüm bunların benim iyiliğim için olduğuna ikna ederdi beni. zaman geçti ve şunu farkettim eşim toksik ilişki yaşamaktan zevk alıyor. ben tam tersine iyi olalım diye herşeyi yapmaya çalışırken o en ufak bir şeyde küsüyor , gönül koyuyor yada öfke atakları geçiriyordu. hani derler ya soğuyana kadar affet sanırım bilmeden bunu yapmışım. her affettiğimde bile korkuyordum yeni bir tartışmaya ne sebep olacak diye. diken üzerinde yaşıyordum. malesef öfkelendiğinde gözü dönüyordu başta saçlarımı çekmekle başlayan şiddeti zamanla tokat atmaya sonrada daha fazlasına evrildi. ben ona küsemezdim o barışmak istediğinde herşeyi bir kenara koyup yine ona sarılmamı beklerdi. ve tahmin edersiniz ki bitti. son şiddetinden ve hakaretlerinden sonra dayanamadım ve onu terkettim. nesini sevebilirim diyorum neden özlüyorum diyorum ama hala burnumun direği sızlıyor. ona geri dönmeyi düşünmüyorum elbette ama artık bu özlemek konusunu aşmak istiyorum. sizler böyle bir durumla nasıl başa çıkabilirdiniz merak ettim.. belki de sadece yazmak ve dertleşmek istedim.