- 26 Eylül 2010
- 17.558
- 32.867
- 798
Kaç gündür bni çok rahatsız eden, uykularımı kaçıran bir konuydu bu. Geçenlerde yazmak istedim ancak öğretmenlerin çok olduğu platformlarda yazsam daha mı uygun olur diye vazgeçmiştim.
Bugün gördüm ki konu öğretmenlik olunca akıl veren çok, bana da düşer herhalde dedim ve derdimi dile getiriyorum
1-1.5 ay oldu geçici görev yerime geleli. 4. sınıfı aldım. Okulun bulunduğu muhit kenar mahalle, parçalanmış ailelerin çok olduğu bir yer. Maddi durumlar iyi değil, mahallelerde kabadayı aileler mevcut...
Sınıfımda annesi vefat etmiş, ayrılmış bir kaç öğrenci bulunuyor. Dağınık ve kendilerinden bihaberler haliyle. Babalar deseniz daha ilgisiz, bir sorun olduğunda ulaşabileceğim bir veli yok. Bütün bunlardan öte çocukların ilgi muhtaçlığı dokunuyor bana. Hep de böyle şeyler bana denk gelir, geçenlerde sürekli üzgün olan bir öğrencimle konuştum. Analık diyor üvey annesine, analığım yemeğimizi falan yapıyor ama galiba bizi sevmiyor diyor kız. İçim kaldırmıyor gerçekten annesiz bir öğrencinin bana bakışını, benden beklentisini. Annen saçını örsün, annen kahvaltını yaptırmadı mı diye soramıyorum, anneyle ilgili bir şiir okuyamıyor aileyle ilgili konuları anlatamıyorum üzerlerine alınırlar diye.
Bu çocuklardaki genel durumu diğer öğretmenlerle konuştuğumda rehberlik öğretmenine göndermemi söylediler. Rehberlik öğretmeni iyi hoş ama yeterli midir? Bu çocuklara nasıl bir ilgi lazımdır, ne yapmak gerekir hiç bilmiyorum. Kimi konularda tolerans gösteriyorum zaten, üvey annesi saçını taramamış, ödevlerine bakmamış bunlar anlaşılabiliyor. Ama bunun dışında daha bir ilgiye muhtaçlar.
Sabahçıyız biz, öğleden sonra sınıflar dolu hani bazı etkinlikler yapsak sınıf yok. Hafta sonu da kurs olduğu için sıcak bakmadı idare (rahatsızlık vermeyelim diye herhalde). İlla ki ders konusunda olması gerekmiyor hatta tam tersi oyunlar, masallar, belki çizgi film izleme, tiyatro gibi kafalarını dağıtacak etkinlikler, eğlenceli şeyler olabilir diye düşündüm ama olmadı.
Ne yapılır ki bu çocuklara?
Bugün gördüm ki konu öğretmenlik olunca akıl veren çok, bana da düşer herhalde dedim ve derdimi dile getiriyorum
1-1.5 ay oldu geçici görev yerime geleli. 4. sınıfı aldım. Okulun bulunduğu muhit kenar mahalle, parçalanmış ailelerin çok olduğu bir yer. Maddi durumlar iyi değil, mahallelerde kabadayı aileler mevcut...
Sınıfımda annesi vefat etmiş, ayrılmış bir kaç öğrenci bulunuyor. Dağınık ve kendilerinden bihaberler haliyle. Babalar deseniz daha ilgisiz, bir sorun olduğunda ulaşabileceğim bir veli yok. Bütün bunlardan öte çocukların ilgi muhtaçlığı dokunuyor bana. Hep de böyle şeyler bana denk gelir, geçenlerde sürekli üzgün olan bir öğrencimle konuştum. Analık diyor üvey annesine, analığım yemeğimizi falan yapıyor ama galiba bizi sevmiyor diyor kız. İçim kaldırmıyor gerçekten annesiz bir öğrencinin bana bakışını, benden beklentisini. Annen saçını örsün, annen kahvaltını yaptırmadı mı diye soramıyorum, anneyle ilgili bir şiir okuyamıyor aileyle ilgili konuları anlatamıyorum üzerlerine alınırlar diye.
Bu çocuklardaki genel durumu diğer öğretmenlerle konuştuğumda rehberlik öğretmenine göndermemi söylediler. Rehberlik öğretmeni iyi hoş ama yeterli midir? Bu çocuklara nasıl bir ilgi lazımdır, ne yapmak gerekir hiç bilmiyorum. Kimi konularda tolerans gösteriyorum zaten, üvey annesi saçını taramamış, ödevlerine bakmamış bunlar anlaşılabiliyor. Ama bunun dışında daha bir ilgiye muhtaçlar.
Sabahçıyız biz, öğleden sonra sınıflar dolu hani bazı etkinlikler yapsak sınıf yok. Hafta sonu da kurs olduğu için sıcak bakmadı idare (rahatsızlık vermeyelim diye herhalde). İlla ki ders konusunda olması gerekmiyor hatta tam tersi oyunlar, masallar, belki çizgi film izleme, tiyatro gibi kafalarını dağıtacak etkinlikler, eğlenceli şeyler olabilir diye düşündüm ama olmadı.
Ne yapılır ki bu çocuklara?