Önceden az buçuk parmak etlerimi kemirirdim fakat diş tellerimi takınca kemirmek mümkün olmadı bu seferde tırnaklarımla tutup tutup kopartıyorum. 1 buçuk senedir dişlerimle değil de ellerimle kopartıyordum büyük bir zararı yoktu derin bir şekilde yolmuyordum ta ki yanlışlıkla baş parmağımı çok derin yolup kanatana kadar. Ardından 3 dakika içinden bütün parmaklarımı kanattığımın farkına vardım çok hoşuma gitmişti. Hiçbir acı hissetmedim yolarken. O elimdeki kanı görmek hoşuma gidiyordu. Az buçukta değil damla damla süzülüyordu.
O an bırakmak hiç istemiyorum sıkıyorum daha çok kanasın diye en son arkadaşlarım ellerimi tutunca fark ediyorum ne yaptığımı. Pişman oluyorum. 1 gün geçtikten sonra yanıyor ve bir daha kanatmıcam diye söz veriyorum. Okula ya da dershaneye gittiğimde gene kanatıyorum. Dayanamıyorum yani bazen farketmiyorum bile. Ailem görüyor soruyor bu ne ne yaptın sen diye stresten galiba bilmiyorum diyorum ne stresi diyorlar. Sınav stresi diyorum. Stresi çalışmayan kendine güvenmeyen aptallar yapar diyorlar. Ben aptal mıyım? Ben ister miyim kanatmak ? Ben ister miyim stres yapmak ? Bunu sorduğumda konu kapanıyor. Kötü hissediyorum. Lütfen yardımcı olun. Psikoloğa gitmek isterim fakat aileme söylemeye çekiniyorum. Yani stresten bahsedince bile güldüklerine göre. Beni pek ciddiye almadıklarını düşünüyorum. Biliyorum seviyorlar beni hemde deli gibi ama bilmediğim daha bir sürü şey var.
O an bırakmak hiç istemiyorum sıkıyorum daha çok kanasın diye en son arkadaşlarım ellerimi tutunca fark ediyorum ne yaptığımı. Pişman oluyorum. 1 gün geçtikten sonra yanıyor ve bir daha kanatmıcam diye söz veriyorum. Okula ya da dershaneye gittiğimde gene kanatıyorum. Dayanamıyorum yani bazen farketmiyorum bile. Ailem görüyor soruyor bu ne ne yaptın sen diye stresten galiba bilmiyorum diyorum ne stresi diyorlar. Sınav stresi diyorum. Stresi çalışmayan kendine güvenmeyen aptallar yapar diyorlar. Ben aptal mıyım? Ben ister miyim kanatmak ? Ben ister miyim stres yapmak ? Bunu sorduğumda konu kapanıyor. Kötü hissediyorum. Lütfen yardımcı olun. Psikoloğa gitmek isterim fakat aileme söylemeye çekiniyorum. Yani stresten bahsedince bile güldüklerine göre. Beni pek ciddiye almadıklarını düşünüyorum. Biliyorum seviyorlar beni hemde deli gibi ama bilmediğim daha bir sürü şey var.
Çok teşekkür ederim değerli yorumunuz için.
çok uzun düşündüm iş yerinde ki streslerim, evde ki mutsuzluklarım,asosyal oluşum,okulu bitirdiğim halde bi baltaya sap olamayışım,ileriki yaşantımı hayal ettiğimde ki karamsarlığım yüzünden tırnak çevresinde ki etlerimi koparıyomuşum. böylece o sızıyla dikkatimin, kanayan ve sızlayan yere odaklanması hoşa kaçan his uyandırmaya başladı. bi kaç gün önce eski sevgilimin yakın zamanlarda ki parmağında yüzükle mutlu surat ifadesiyle pozverişi benim daha da kötü olmamı sağladı. bu sefer koparacak bi yer kalmayınca tırnağımla kazıyarak kavlayan yerleri yolmaya başladım. arada bi şişiyo mikrop kapacak diye ödüm pörtlüyo ama gerçekten önüne geçilecek gibi değil.
Hemen bir uzmana gitmeyi aklıma koydum sizde gidersiniz ve umarım bu huyu düzeltmenin bir yolunu buluruz.
Güçlü olmak lazım.
