- Konu Sahibi superherogirl
- #1
Aylardır sevgilim evlilik konusundan korkuyor korkuyor diye içim içimi yemişti.Gereksiz kuruntuları yüzünden bir süre ayrı kaldık.
Sonra...Sonra yine beraberiz.Mutluyum ben,hem de çok mutluyum O'nunla.Yüzüne her baktığımda,sesini her duyduğumda bütün varlığımla hissediyorum sadece O'na ait olduğumu,O'nu ne kadar çok sevdiğimi...
Evet evlilik meselesi...Ben 22 yaşındayım,O da 28...Mezun olmama 3 yıl var,memleketim İzmir...O ise Kırıkkaleli,askerliğini henüz yapmadı,Açıköğretim Fakültesi'nin bitmesini bekliyor askerlik için.Belirli bir işi de yok henüz.Kendisinden büyük 2 abisi ve 1 ablası var.
Evlilikten korkuyordu çünkü aklının bir köşesinde benim geçmişimle ilgili kuruntuları varmış,hiç sormadı,atlattık sandım ve ben de açmadım hiç o konuları.Olmayacağını düşünüp ayrılık kararı aldı kendi kendine,sonra haftalarca neden diye düşünüp durdum kendi kendime.Geçmişim...Sormamıştı,söylememiştim.Arayıp anlattım bilmesi gereken ama daha önce sormayıp bilmediği herşeyi bir bir anlattım.Çok üzüldü bana haksızlık ettiği ve yargısız infaz yaptığı için.Şu an beraberiz,herşey yolunda hatta çoğu şey eskisinden iyi.Evlilik...Evet eskiden konusu açılınca üzerinde durmazdı,lafı değiştirirdi.Ama ben evlilik konusundan sıkıldığını düşünüp kendi kendime evlilik konusunu bir daha açmayacağım sözü vermişken işler değişti.Anne babasının yanında beni utandırıp "Haftaya istemeye gidelim.","Bayramdan sonra istemeye gidelim."demeye başladı,şaka yaptığını düşündüğümü hissetti ve "Ben gayet ciddiyim,nişanlanalım artık."dedi.
Bilmiyorum kızlar,evet evlilik konusunu önceden açan bendim ama bu konu sadece hayallerden ibaretti,"Şöyle bir evimiz olsun." falan.Ama şimdi iş ciddiye bindi ve ben ne kadar hazırım bilmiyorum.Ve korkuyorum,askerlik yapmadı,belirli bir mesleği yok,babasının yanında çalışıyor inşaat firmasında.Ve eğer ileride olur da evlenirsek evi babası verecek ve abilerinin ablasının tepkisi ne yönde olur bilemiyorum çünkü iki abisi de kendi evlerini kendileri aldılar,sevgilim son çocuk olduğu için de abileri her zaman şımartıldığını,herşeye hazır konduğunu,hayatı en iyi şekilde yaşadığını söylüyorlar.Abileri iyi insanlar ama ben bu şekilde düşünmelerinden korkuyorum.Sevgilimin belirli bir işi,maaşı olsun istiyorum.O'nunla da konuşuyorum bu duruma ancak çalışıp çıktığı her işe bir bahane buldu.Adım adım da evlilik fikri yaklaşıyor ve ben korkuyorum...
Sonra...Sonra yine beraberiz.Mutluyum ben,hem de çok mutluyum O'nunla.Yüzüne her baktığımda,sesini her duyduğumda bütün varlığımla hissediyorum sadece O'na ait olduğumu,O'nu ne kadar çok sevdiğimi...
Evet evlilik meselesi...Ben 22 yaşındayım,O da 28...Mezun olmama 3 yıl var,memleketim İzmir...O ise Kırıkkaleli,askerliğini henüz yapmadı,Açıköğretim Fakültesi'nin bitmesini bekliyor askerlik için.Belirli bir işi de yok henüz.Kendisinden büyük 2 abisi ve 1 ablası var.
Evlilikten korkuyordu çünkü aklının bir köşesinde benim geçmişimle ilgili kuruntuları varmış,hiç sormadı,atlattık sandım ve ben de açmadım hiç o konuları.Olmayacağını düşünüp ayrılık kararı aldı kendi kendine,sonra haftalarca neden diye düşünüp durdum kendi kendime.Geçmişim...Sormamıştı,söylememiştim.Arayıp anlattım bilmesi gereken ama daha önce sormayıp bilmediği herşeyi bir bir anlattım.Çok üzüldü bana haksızlık ettiği ve yargısız infaz yaptığı için.Şu an beraberiz,herşey yolunda hatta çoğu şey eskisinden iyi.Evlilik...Evet eskiden konusu açılınca üzerinde durmazdı,lafı değiştirirdi.Ama ben evlilik konusundan sıkıldığını düşünüp kendi kendime evlilik konusunu bir daha açmayacağım sözü vermişken işler değişti.Anne babasının yanında beni utandırıp "Haftaya istemeye gidelim.","Bayramdan sonra istemeye gidelim."demeye başladı,şaka yaptığını düşündüğümü hissetti ve "Ben gayet ciddiyim,nişanlanalım artık."dedi.
Bilmiyorum kızlar,evet evlilik konusunu önceden açan bendim ama bu konu sadece hayallerden ibaretti,"Şöyle bir evimiz olsun." falan.Ama şimdi iş ciddiye bindi ve ben ne kadar hazırım bilmiyorum.Ve korkuyorum,askerlik yapmadı,belirli bir mesleği yok,babasının yanında çalışıyor inşaat firmasında.Ve eğer ileride olur da evlenirsek evi babası verecek ve abilerinin ablasının tepkisi ne yönde olur bilemiyorum çünkü iki abisi de kendi evlerini kendileri aldılar,sevgilim son çocuk olduğu için de abileri her zaman şımartıldığını,herşeye hazır konduğunu,hayatı en iyi şekilde yaşadığını söylüyorlar.Abileri iyi insanlar ama ben bu şekilde düşünmelerinden korkuyorum.Sevgilimin belirli bir işi,maaşı olsun istiyorum.O'nunla da konuşuyorum bu duruma ancak çalışıp çıktığı her işe bir bahane buldu.Adım adım da evlilik fikri yaklaşıyor ve ben korkuyorum...
Hep teşvik ediyorum ama içinde yok gibi,sadece bu konu çok kurcalıyor kafamı geri kalan herşey yolunda Allah'a şükür,insanlığı olsun ailesi olsun...
