• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

psikolojim altüst oldu galiba

Nehir_0685

Canım Meleğim gel artık
Kayıtlı Üye
17 Nisan 2010
268
103
123
Ankara
benim eski konularımı bilen bilir hasmileyken eşimle çok kötü bir durum yaşadık ve aştık yada öyle sanıyorum neyse bebeğim 1 yaşına giriyor ben aşırı sıkılmış durumdayım ailem şehir dışında ailem arada gelir gider ozaman nefes alırım birtek ama 2 aydır ailemde gelemiyor kızımla bievin içinde hapis gibiyiz eşimde akşam gelir tv karşısında uyuklar gel çocuğusizinkilere bırakıp bişeyler yapalım derim hep geçiştirir hafta sonu olur bilerek izin kullanmaz işkolikliğinden demezki hafta sonu bi dışarı çıkalım gneşli havalarda demez ama konu maç olunca ne hikmetse işe gitmeyebiliyor
gelelim konuma eşime sinir olmaya başladım herlafı ve her hareketi batıyor kızıma ve bana gereken ilgiyi göstermediğini düşünüyorum ve sinirimi birtürlü atamıyorum öyle bir durumdayımki şuan yazarken bile ağlıyorum psikolojim bozuldu hergün aynı hayattan tat almıyorum sürekli kızımla ilgileniyorum günde 1 saat onu dolaştırıp geliyorum tek aldığım havada bu çocuğa bakacak biri olmadığı için mağaza gidip alışveriş bile yapamıyorum dadandım internet alışverişine yani onu bile evden yapıyorum artık ağdacım olanbayan bile eve geliyor küçük bir makinası var alıp geliyor düşünün yani hayatımı nekadar evin içine bağlamışım çıldırmama az kaldı bunaldım kızlar çok bunaldımmm
 
ağlıyacak bişii yok
tabi bunaldın ama küçük çocuğu olunca böyle oluyor
benim de var hemde 2 tane
bende bunalıyorum daralıyorum
ama kendini yiyip bitirmen bişeye çare olmaz

şunu unutma bu geçici bi süreç
ilerde bu günleri hatırlamıycaksın bile
yani bana böyle söyler çevremde ki tecrübeli anneler
o yüzden seni ne rahatlatıyosa onu yap vakit buldukça
evde spor yap mesela,kitap oku bunlar iyi hissettirir

eşine gelince,en iyi sen tanırsın
anladığı dilden konuş bakalım anlar belki
 
merhabalar.
Sevgili kardeşim anladığım kadarıyla sen evden çıkmadıgın için ve istedikelrini yapamadıgın için sinirli gergin ve bi okadarda daralıyorsun. çünkü bende yaşadım onalrı ben 1 sene bazı sebeblerden çıkmadım evden ama herkesten nefret ediyorum dışarı çıkamak b,le gelmedi içimden bell süre sonra ne bilim saçım başım rengm attı çirkineştim. alışverişi bırak yemek yiyesim yoku. eşinle biraz vakit geçirsen aslında düzeleceksin..
 
bu senin aşamıycağın bi durum olmamalı canım ya
valla eşin geneltürk erkeği yapısında anlaşılan bi senin kocan değil hepimizinki aynı aslında
sen biraz bunalmışsın tabi eşinle bu konuyu karşılıklı bi konuşmayı denedinmi?
hoşgörülü bakmaya çalış ona yoksa her tavrı dediğin gibi rahatsız edecek seni
anlamaya çalış oda yorgun oluyordur belki
 
canım benim böyle bir yaşantının içinde psikolojinin düzgün olması zaten zor.ama tek sorun sosyal hayatınızın olmayışı değil bence,bu sıkıntıların altında başka şeyler yatıyor gibi.ama sende de hatalar var.büyükşehirde mi yaşıyorsun,olanakların nedir bilmiyorum ama çocuğunu alıp gezebilirsin,dolaşabilirsin.heryere gidebilirsin onunla.ille eşine bağımlı kalmak zorunda değilsin.istersen çok rahat sosyla hayatın olabilir.kendini bu şekilde yıpratarak eve kapatma lütfen.
 
Sıkılmakta haklısın ama çocuğunla birlikte de gezebilirsin.Her zaman aynı yerlere gitmeyip,farklı yerlere gidebilirsin.
Yanına mamasını bezini alırsan,mutlaka değişecek bir yer bulunur.Alışveriş merkezlerinde var mesela.
Haftasonu eşin çıkmak istemiyorsa,sen hazırlan,hava çok güzel eve tıkılıp kalmak istemiyorum de bakalım ne olacak.Belki sizi yalnız göndermemek için o da gelir.
 
Aahh ahh gülüm ya ben napayımm bide beni düşün ben evlendım evlenelı hep evdeyimm zaten 1.5 senedır kaynana evınde yasadım neler cektiğimi bir ben bilirim..bırak dışarı çıkmayı balkona bıle cıkarmıyorlardı ne özel gün nede alışveriş bilirim ben:(

4 yıllık evlıyım ve 2 tane ufak bebegım var evım ayrı ama yıne ıstedıgım hiçbişeyi yapamıyorum zaten evım ayrıldıktan sonra 2 -2.5 sene kadar köyde yasadım evımı oraya ayırdım allah'ın bır bakkalı bıle yoktu o köyde 2 haftada bır gelen ufak bır minubuste mutfak kapları satan bır dedemız vardı ondan başka gelen giden yoktu kafayı yıyordum köydeyken ..3 aya yakın oldu ilçedeyım ama bu kezde babam bır altımda oturuyor bu kezde o hayatımı zından edıyor bırak dısarı cıkmayı cocukları azcık asagı ındırsem kızıyor...off offf eşimle mecburiyetten ayda bır mutfak alısverısıne cıkarım oda yalvarırım kı bır degısıklık olsun benıde götür diye götürür sagolsun ama babam acar agzını yumar gözünü niye heryere gıdıyormusumda liste yapıp verseymısımyaa zırt bırt carsıdaymısımda... 2-3 kere cıkmısımdır taş çatlasın oda kocamla...

cok ama cok haklısın sıkılmakta senı bır tek ben anlıyorum ASLINDA....BEN SIMDI TAKTIM KAFAYA EVDE BIRSEYLERLE UGRASIYORUM HOBİ GİBİ EL UGRASTIRICI..ZATEN COCUKLARDAN VAKIT KALMIYOR AMA YOKSA KAFAYI YICEM YAA SİZDE BÖYLE UGRASLAR EDINEBILIRSINIZ BIR NEBZEDE OLSA RAHATLATIYOR
 
Çocuk küçük olunca bu süreç anneleri bir nebze yıpratıyor.

Bence aslında hayatınız daha önce de böyleydi fakat çocugun verdiği sorumlulukla bakış açınız degişti ve şu an bunun acısını eşinizden çıkarmak istiyorsunuz.

İyi düşünün evlendiğinizde çocugunuz olmadan önce de böyleydiniz degil mi?
 
canım belli çok bunalmışsın

bebeğin 1 yaşına girmiş artık çok çok küçük sayılmaz
illa evde oturacaksın diye birsey yok onunla gezebilirsin kendini kısıtlama

kapadokyada ıhlara vadisine gitmiştim geçen yaz ve orayı görmek için 400 basamak inip 400 basamak da çıkman gerekiyordu

bir turistin kucağında yaklaşık 1 yaşlarında bir bebek vardı çocuğun ayakları çıplak hiç üşür mü hasta olur mu demeden 400 merdiven inmişti kadın ve tekrar çıkacaktı.çocuk kucağında uyuyordu üstelik

biz olsak amaaan bebekle olmaz diyerek kendimizi eve hapsediyoruz
yani istedikten sonra bebek sana engel olamaz
sen kendini engelleme yeter ki

eşinle sıkıntılarını konuşmayı denedınız mı?
tabiki denemişsindir ama sonuçta ne oldu ne dedi?
 
benim eski konularımı bilen bilir hasmileyken eşimle çok kötü bir durum yaşadık ve aştık yada öyle sanıyorum neyse bebeğim 1 yaşına giriyor ben aşırı sıkılmış durumdayım ailem şehir dışında ailem arada gelir gider ozaman nefes alırım birtek ama 2 aydır ailemde gelemiyor kızımla bievin içinde hapis gibiyiz eşimde akşam gelir tv karşısında uyuklar gel çocuğusizinkilere bırakıp bişeyler yapalım derim hep geçiştirir hafta sonu olur bilerek izin kullanmaz işkolikliğinden demezki hafta sonu bi dışarı çıkalım gneşli havalarda demez ama konu maç olunca ne hikmetse işe gitmeyebiliyor
gelelim konuma eşime sinir olmaya başladım herlafı ve her hareketi batıyor kızıma ve bana gereken ilgiyi göstermediğini düşünüyorum ve sinirimi birtürlü atamıyorum öyle bir durumdayımki şuan yazarken bile ağlıyorum psikolojim bozuldu hergün aynı hayattan tat almıyorum sürekli kızımla ilgileniyorum günde 1 saat onu dolaştırıp geliyorum tek aldığım havada bu çocuğa bakacak biri olmadığı için mağaza gidip alışveriş bile yapamıyorum dadandım internet alışverişine yani onu bile evden yapıyorum artık ağdacım olanbayan bile eve geliyor küçük bir makinası var alıp geliyor düşünün yani hayatımı nekadar evin içine bağlamışım çıldırmama az kaldı bunaldım kızlar çok bunaldımmm

canım bebeğin maşallah diyelim büyümüş. bazı şeyleri onla beraber yapmaya alışmış olman lazım. hem tek gezeceğine bebeğin sana yol arkadaşı olur. bende kaç sene çalıştıktan sonra kızım doğduktan sonra sırf kendim bakmak istediğimden işten ayrıldım. şimdi 1,5 yaşında kızım ve en büyük keyfim de kızımla gezmek. Bizimde kızımı araba tuttuğu ve kustuğu için arabayla gidilmeyecek yerlere yada çok yakın mesafeli taksiyle dönüşü olan yerlere gidiyorum. mesela mutfak alışverişi için büyük marketlere giderim. nerdeyse 2-3 saatimiz orda geçer sonra oturup kızımla yemeğimizi yeriz atlarız arabaya geliriz. yada alışveriş merkezine gider gezer tozarız. Parkları dolaşırız. Yani sırf evde durmamak için dışarıya çıkmak için sırf kızım hava alsın diye yakındaki markete değil en uzaktakine giderim. Cidden evde bütün gün oturmak, ev işi çocuk derken insan ister istemez bunalıma giriyor. Çocuğu birine bırakmanda gerekmiyor. Onunla herşeyi yaparsın. Kuaföre bile kızımla giderim. Bebek arabasına koyarım. Zaten ağda yaparken ona farklı geldiğinden izler. Zaten istesemde birine bırakıp gidemem. Sanki onsuz gezsem tozsam ona haksızlık yapıyormuşum gibi gelir bana. İnanırmısın 17 aydır 1 saat bile ayrılmamışızdır. Dert etme kendine zamanla düzelir. Ama kendini eve hapsetme bu kadar havalarda düzeliyor, kocan gelmiyorsa gelmesin sen al bebeğini çık gez.
Erkeklerin geneli öyle sana gelince işi olur ama maç olunca akan sular durur. Yani sırf sende yok o kocadan.

Aahh ahh gülüm ya ben napayımm bide beni düşün ben evlendım evlenelı hep evdeyimm zaten 1.5 senedır kaynana evınde yasadım neler cektiğimi bir ben bilirim..bırak dışarı çıkmayı balkona bıle cıkarmıyorlardı ne özel gün nede alışveriş bilirim ben:(

4 yıllık evlıyım ve 2 tane ufak bebegım var evım ayrı ama yıne ıstedıgım hiçbişeyi yapamıyorum zaten evım ayrıldıktan sonra 2 -2.5 sene kadar köyde yasadım evımı oraya ayırdım allah'ın bır bakkalı bıle yoktu o köyde 2 haftada bır gelen ufak bır minubuste mutfak kapları satan bır dedemız vardı ondan başka gelen giden yoktu kafayı yıyordum köydeyken ..3 aya yakın oldu ilçedeyım ama bu kezde babam bır altımda oturuyor bu kezde o hayatımı zından edıyor bırak dısarı cıkmayı cocukları azcık asagı ındırsem kızıyor...off offf eşimle mecburiyetten ayda bır mutfak alısverısıne cıkarım oda yalvarırım kı bır degısıklık olsun benıde götür diye götürür sagolsun ama babam acar agzını yumar gözünü niye heryere gıdıyormusumda liste yapıp verseymısımyaa zırt bırt carsıdaymısımda... 2-3 kere cıkmısımdır taş çatlasın oda kocamla...

cok ama cok haklısın sıkılmakta senı bır tek ben anlıyorum ASLINDA....BEN SIMDI TAKTIM KAFAYA EVDE BIRSEYLERLE UGRASIYORUM HOBİ GİBİ EL UGRASTIRICI..ZATEN COCUKLARDAN VAKIT KALMIYOR AMA YOKSA KAFAYI YICEM YAA SİZDE BÖYLE UGRASLAR EDINEBILIRSINIZ BIR NEBZEDE OLSA RAHATLATIYOR

Senin de babana şaşırdım. Neden bu kadar tepki veriyor ki. Hem artık evlenip barklanmışsın. Kocan bişey demedikten sonra artık baban bu kadar karışamaz ki.
 
şaşırdım gerçekten ne olurmuşki sanki dışarı çıkmakla...anlayamıorum ben ya biz insanız insan köle tutsak esir değiliz soksun insanlar artık bunları kafasına bu tür olaylara çok tepkiliyim
 
Bı yandan eşinizin ilgisizliği olabilir kendisiyle konuşmanız gerekir iyi bı dille anlatın çünkü devam ederse sizin piiskolojiniz bozulabilir...
Öte yandan kızınızdan dolayı alışverişe çıkamıyorum diyorsunuz bnce bu sizin elinizde cocuk hiçbirşeye engel degil bence bnim 3 ve 1. Yasında cocuklarım var ve inanın heryere onlarla gidiyorum hicte zor olmuyor,tabi sizin imkanınız varsa kızınızda götürün derim hiç sorun etmeyin yoksa evde dört duvar arasında cocuk buyutulmez en önemlisi siz bunalirsiniz
 
canım benim böyle bir yaşantının içinde psikolojinin düzgün olması zaten zor.ama tek sorun sosyal hayatınızın olmayışı değil bence,bu sıkıntıların altında başka şeyler yatıyor gibi.ama sende de hatalar var.büyükşehirde mi yaşıyorsun,olanakların nedir bilmiyorum ama çocuğunu alıp gezebilirsin,dolaşabilirsin.heryere gidebilirsin onunla.ille eşine bağımlı kalmak zorunda değilsin.istersen çok rahat sosyla hayatın olabilir.kendini bu şekilde yıpratarak eve kapatma lütfen.

küçük bir şehirde yaşıyorum tatil yeri ama işmerkezi bile yok kışın oyüzden hiç çıkmadım dışarı şimdide kızımı 1 saat gezdirip geliyorum ya sonrası olmuyor işte arkadaşlarımla biryere gitsem kızım 1 dk oturtturmuyor bile sürekli hareket halinde bunalıyorum onada gitmek istemiyorum insanlara nediyebilirsinizki ama eşiniz olsa biraz o ilgilenir biraz ben oturup kahvemizide içebiliriz bir anlatabilsem yaşadıklarımı anlatamıyorumkii..
 
şaşırdım gerçekten ne olurmuşki sanki dışarı çıkmakla...anlayamıorum ben ya biz insanız insan köle tutsak esir değiliz soksun insanlar artık bunları kafasına bu tür olaylara çok tepkiliyim

eğer öncesinde çok hareketli bir hayatınız varsa ve biranda 1 sene kendinizi kapattıysanız birde istediğiniz desteği eşinizden göremeseydiniz anlardınız beni...
 
Aahh ahh gülüm ya ben napayımm bide beni düşün ben evlendım evlenelı hep evdeyimm zaten 1.5 senedır kaynana evınde yasadım neler cektiğimi bir ben bilirim..bırak dışarı çıkmayı balkona bıle cıkarmıyorlardı ne özel gün nede alışveriş bilirim ben:(

4 yıllık evlıyım ve 2 tane ufak bebegım var evım ayrı ama yıne ıstedıgım hiçbişeyi yapamıyorum zaten evım ayrıldıktan sonra 2 -2.5 sene kadar köyde yasadım evımı oraya ayırdım allah'ın bır bakkalı bıle yoktu o köyde 2 haftada bır gelen ufak bır minubuste mutfak kapları satan bır dedemız vardı ondan başka gelen giden yoktu kafayı yıyordum köydeyken ..3 aya yakın oldu ilçedeyım ama bu kezde babam bır altımda oturuyor bu kezde o hayatımı zından edıyor bırak dısarı cıkmayı cocukları azcık asagı ındırsem kızıyor...off offf eşimle mecburiyetten ayda bır mutfak alısverısıne cıkarım oda yalvarırım kı bır degısıklık olsun benıde götür diye götürür sagolsun ama babam acar agzını yumar gözünü niye heryere gıdıyormusumda liste yapıp verseymısımyaa zırt bırt carsıdaymısımda... 2-3 kere cıkmısımdır taş çatlasın oda kocamla...

cok ama cok haklısın sıkılmakta senı bır tek ben anlıyorum ASLINDA....BEN SIMDI TAKTIM KAFAYA EVDE BIRSEYLERLE UGRASIYORUM HOBİ GİBİ EL UGRASTIRICI..ZATEN COCUKLARDAN VAKIT KALMIYOR AMA YOKSA KAFAYI YICEM YAA SİZDE BÖYLE UGRASLAR EDINEBILIRSINIZ BIR NEBZEDE OLSA RAHATLATIYOR

Allah yardımcın olsun senin işin gerçekten çok zormuş dik dur ve sende biryerden tutun hayata derim ben yaşamadığım şeyleri görmediğim şeyleri bir sene içinde yaşayınca bunalıma girdim ama senin baban hiç üstüne vazife bile değil ona düşmemiş şeylere karışıyor biraz dişini göster derim.
 
Back
X