Geçen sene rahmimdeki myomlardan ötürü anneannem ve babaannem sağolsun beni o kadar çocuğum olmayacağına ikna etmişti ki şu anki eşim, o zamanlar sevgilimken ağladığım zamanlar “Biz sadece anne baba olmayı isteyebiliriz, ne yaşam verebiliriz ne de günü yoksa yaşatabiliriz neden Allah’a bırakmıyorsun?” dediğinde bile doktoruma sürekli sıkıntı yaşar mıyım diye soruyordum. Sırf çocuğum olmayacak düşüncesine o kadar kendimi kaptırdım ki evlendikten sonra bir ay korunmaya karar verdim. Sonra da korunmayı bırakırız, baktık olmuyor bir sene sonra tedaviye başlarız fikrine kendimi tamamiyle adapte etmiştim. Hem planım bu arada kilo vermek biraz kendime bakmak ve evliliğime alışmaktı. Ama hiçbir şey planladığım gibi olmadı. 27 yaşında 85 kilo ile çok şükür Rabbim nasip etti, şu an 3.5 aylık evliyim, 8 haftalık hamileyim. Ama çok net biliyorum ki bir kaç ay olmasaydı kendimi o kadar şartlandıracaktım ki belki de olmayacaktı. Kimseye akıl vermek değil fikrim yanlış anlaşılma olmasın, hemşireyim ona rağmen tıbbi bilgilerimi bir kenara atıp babaannemin deyimi ile kendimi çocuğu olmaz ilan etmiştim bile. Bu arada gebelik için ekstra olarak evlenmeden bir ay önce folik asit, B vitamini ve D vitamini takviyesi almaya başlamıştım. Yani içimi biraz dökmüş gibi oldum uzun oldu kusuruma bakmayın ama gerçekten biz plan yaparken Allah bizim için başka şeyler planlıyor olabilir. Hepinize hayırlısıyla sağlıklı gebelikler diliyorum. Rabbim isteyene nasip etsin