Ruh halimi anlatan bir şiir buldum...

Ben hala aynı kadınım

Defalarca burkulmasına rağmen bir yerlerim
hiç çıkarmadım ince topuklu yalnızlıklarımı
Aynalara küs değilim
yüzümdeki anılar yaşlanalı çok oldu
her sabah
annemin başucuma bıraktığı havluma kuruluyorum geçmişi
saçlarım ıslak çıkıyorum sokağa
birbirine giriyor insan içine karışıyor kırıklarım

Terk edilmiş şiirlerin başında yastayım hala
Kelime dağarcığımda yankı yapıyor ağıtlarım
öznesini kaybeden yüklemlere annelik yapıyorum
evlatlık aldım bütün cümleleri
bilirsin;
sahipsiz değildir hiçbir mezar.

Ağzımın kenarından akan küfürlerim var
tırnak aralarıma doluyor cehennem
törpülenmiyor günahlarım
ve hiçbir oje kapatmıyor
ellerimden koparken bıraktığın griyi
üstelik bir yüzük parmağım da yok artık
öptüğün yerden kangren oldu
kes…tim en acılı sahnesinden bir film şeridini

Kabukları etrafa saçılan yaralarım var hala
yürüdükçe hayallerime batıyor canı yanıyor düşlerimin
alkole yatırdım sustuklarımı
dezenfekte ediyorum ağzımı
gargara yapıp tükürüyorum suretini
bıraktığın izleri yutkunuyorum

Ben hala aynı kadınım
bir tek sevdiğin parfümü kullanmıyorum
boynumdan tutta, ayak bileklerime kadar
antidepresan kokuyorum. (Alinti) ben yazmadim belki ama yazan kişi o kadar duygularımı anlatıyor ki