Uzun bir ilişkiden çıkmıştım. Severek ayrılmak zorunda kaldım. Bana çok büyük yanlışları olmuştu. İlaçlar, ağlama krizleri v.b. derken atlattım. Uzun süre dinlendim. Ve tamamen unutmuştum. Hiç beklemediğim bir anda hayatıma başka biri girdi. Aynı işyerinde çalışıyorduk ama onu hiç görmemiştim. O beni görmüş, beğenmiş ve eklemişti. İlk 2 hafta yazıştık, birbirimizi tanımaya çalıştık. Konuşmaları, düşünceleri herşeyiyle bana uyuyordu. Ben ona bağlanmaya başlamıştım. Oda bana. Bu sürenin sonunda sevgili olduk. Herşey rüya gibiydi. Öyle üstüme düşüyor, benimle ilgileniyor, süprizler yapıp beni şımartıyordu ki.. Sanki bir filmin kahramanı gibiydim. Derken konular nerden geldiyse (benimde hatamdı) cinselliğe geldi. Mesajlarımızda cinsel içerikli şeyler yazmaya başladık birbirmize daha 3. ayımızda. Böyle olunca o daha çok üstüme düşmeye başladı. Bende aramızdaki o çekimden fazlasıyla etkilenip kendimi kaptırdım.
Bu sürede ailesi, akrabaları, arkadaşları hepsi beni öğrendi. Telefonda görüştük ailesiyle. Bana babasının rahatsızlığı nedeniyle aynı evde oturmayı telif etti. Kabul etmedim ama diretiyordu. Ya altlı üstlü ya aynı ev diyordu. Açıkcası kalabalık bir ailesi ve çok gidip gelişleri var gözüm korkmuştu. Bizde hizmet önemlidir. Tüm gelinlerimiz, kızlarımız döktürür, hamarattır sende öyle olcaksın diyordu. Buarada kendiside annesine inanılmaz yardım eden (ev işleri, dış işler) birisidir. Bizim bu arada 2 kez yakınlaşmamız oldu. Birleşme olmadı ben istemedim, oda zorlamadı ama yakınlaştık. Sonra ben yavaş yavaş değişmeye başladım. Ailesiyle çok ilgiliydi. Biz ayda 1 buluşurduk neredeyse aynı yerde çalıştığımız halde. Varsa yoksa ailesi, akrabaları. Bu beni hırçınlaştırdı. Kavgalarımız arttı. Ayrıldım, yine barıştım bikaç kez. Onunda bana söylediği benden gözünün korktuğu oldu. Kendince haklıydı ama ben kız halimle imkan yaratıp aileme bahane bulup evden çıkabiliyorsam, oda bunu yapmalıydı. Ayda bir uzun bir süre aynı şehirde yaşayan sevgililer için.
4. ayımızda benden cinsel birleşme istedi. Hatta daha ileri gitti arkadan ilişkiye girmek istediğini söyledi. Kabul etmedim ve ayrıldım. Onu yanlış anladığımı, uzun bir ilişkiden çıktığım için beni denediğini, yapmak istese zaten yakınlaştığımız zaman yapabileceğini ama beni üzecek hiçbirşey yapmayacağını söyledi. Yine barıştık. Ama benden uzaklaşıyordu farkediyordum. Bana eskiden nekadar güzel konuşurduk (kasttettiği cinsellik) çok monotonlaştın, hep aynı muhabbetler çok sıkıcı demeye başladı. Beni aramaları azalır oldu. Çoğunluk ben arar ve mesaj atar oldum. Kendime engel olamadım. Beni sevdiğini söylüyordu. Annesi aradı kaç kez konuştuk benle çok samimiydi. Beni nasıl olsa seviyor, sevmese aileyle bukadar iç içe sokmaz diye düşündüm hep.
Sonra aradığımda meşgule atmaları sıklaştı. Öyleki hergün sık sık yapar oldu. Meşgul olabilir çalışıyor ama eskiden ne olursa olsun telefonumu açan insan yada en azından bir msj atıp arayacağını söyleyen insan gitmişti. İlk zamanki sevgisi yoktu artk. Ve buna nekadar kızdığımı biliyordu. Ayrıca kardeşimle bile bir yere gitmeye kalksam kızıyor, konuşmuyordu. Mesajlarıma müsaitte olsa cevap atmamaya başladı. Ama cinsel birşey yazdığımda hemen cevap atıp karşılık veriyordu. En son yine geçen hafta bir yakınlaşmamız oldu. Bana karşı çok ilgiliydi, sevdiğini söylüyordu. Ertesi gün sabah mesajlaştık yine güzeldi. Ama akşam uzun bir süre telefonlarımı meşgule attı. Mesaj attım cevap vermedi. Bir ara aradı bende meşgule attım o sinirle. Sonra yine uzun süre meşgule attı ve telefonunu kapattı. Bende o sinirle (çünkü artıkbunalmıştım hergün aynı şeyleri yapmasından, ilgisizliğinden) ayrılık mesajı attım, kırgınlığımı belirttim ve arama dedim. 1 haftadır aramadı, sormadı. Ve ben (gerçekten APTALIM) dün mail attım, okumuş cevap vermedi. Aradım beni suçladı. Açıklama bekliyorsan ayrılmıcaksın, yarın konuşuruz dedi. Onu sevdiğimi söyledim. Uykum var dedi kapattık. Bugün yine aradım. sabahtan bu saate kadar hep meşgul ve mesajlarıma cevap atmıyor. Kardeşimin hattından aradım açtı. Meğer benim numaramı engellemiş. Müsaitsin demekki neden açmıyorsun dedim. Sonra konuşalım dedim yüzüme kapattı telefonu. Mesaj attım. Sana sonra diyorum üsteleme yazdı. En sonunda sıkıldım yeter ya beni bunaltıyorsun yazmış. Anladım ki o söylediği aşkı bitmiş. Sadece o bitse iyi sevgi saygı, heves, heyecan hiçbirşey kalmamış. Beni engelleyecek kadar bitirmiş beni. Sonra neyi konuşucaz ki. Eskisi olmayacak olan ilişkimizi mi? Bu kez tamamen bitti. En başından bitmesi gerekirdi. Hiç devam etmemesi gerekirdi. Hata yaptım. Onu vazgeçilmez yaptım. APTALLIK etim. Şimdi ben onu sildim ve engelledim tüm bana ulaşacağı yerlerden. Şuan içimde pişmanlık var. Ama bir tarafım iyiki onu dinleyip ilişkiye girmedin diyor. Bir tarafım bana o filmlerdeki kadar mükemmel duyguları hissettiren, beni okadar tepelere çıkartan birinin bu noktaya neden nasıl geldiğini anlamaya çalışıyor. Kırgınım, üzgünüm. Ama dayanılmaz bir acı değil içimdeki. Geçicek. 5 ay sadece. Tek kare bir fotoğrafımız bile yok. Toplasam 6 kere ancak görüşmüşüzdür. Hep bahane, hep meşgule atılan telefonlar, cevapsız kalan mesajlar, mailler.
Geçiceğini biliyorum çünkü kısa bir zaman. Ama yinede hayal kırıklığına uğruyor insan. Sadece içimi birazda olsa yazarak rahatlatmak istedim. Aptallıklarımı biliyorum, geçeceğini biliyorum, zamanın en iyi ilaç olduğunu biliyorum. Bugün belki daha hafif acım, daha kötüleşecek günlerde olacaktır. Ama ben daha kötülerini atlattım. Kimse vazgeçilmez değil. Allah ailemin yokluğunu göstermesin sadece. Hayatıma sonradan dahil olanların çoğu gelip geçici. Ayrıldıysak bir sebebi var. Güzel günleri düşünmek sadece avuntu. Ve biliyorum ki o doğru insan değil.
Bu sürede ailesi, akrabaları, arkadaşları hepsi beni öğrendi. Telefonda görüştük ailesiyle. Bana babasının rahatsızlığı nedeniyle aynı evde oturmayı telif etti. Kabul etmedim ama diretiyordu. Ya altlı üstlü ya aynı ev diyordu. Açıkcası kalabalık bir ailesi ve çok gidip gelişleri var gözüm korkmuştu. Bizde hizmet önemlidir. Tüm gelinlerimiz, kızlarımız döktürür, hamarattır sende öyle olcaksın diyordu. Buarada kendiside annesine inanılmaz yardım eden (ev işleri, dış işler) birisidir. Bizim bu arada 2 kez yakınlaşmamız oldu. Birleşme olmadı ben istemedim, oda zorlamadı ama yakınlaştık. Sonra ben yavaş yavaş değişmeye başladım. Ailesiyle çok ilgiliydi. Biz ayda 1 buluşurduk neredeyse aynı yerde çalıştığımız halde. Varsa yoksa ailesi, akrabaları. Bu beni hırçınlaştırdı. Kavgalarımız arttı. Ayrıldım, yine barıştım bikaç kez. Onunda bana söylediği benden gözünün korktuğu oldu. Kendince haklıydı ama ben kız halimle imkan yaratıp aileme bahane bulup evden çıkabiliyorsam, oda bunu yapmalıydı. Ayda bir uzun bir süre aynı şehirde yaşayan sevgililer için.
4. ayımızda benden cinsel birleşme istedi. Hatta daha ileri gitti arkadan ilişkiye girmek istediğini söyledi. Kabul etmedim ve ayrıldım. Onu yanlış anladığımı, uzun bir ilişkiden çıktığım için beni denediğini, yapmak istese zaten yakınlaştığımız zaman yapabileceğini ama beni üzecek hiçbirşey yapmayacağını söyledi. Yine barıştık. Ama benden uzaklaşıyordu farkediyordum. Bana eskiden nekadar güzel konuşurduk (kasttettiği cinsellik) çok monotonlaştın, hep aynı muhabbetler çok sıkıcı demeye başladı. Beni aramaları azalır oldu. Çoğunluk ben arar ve mesaj atar oldum. Kendime engel olamadım. Beni sevdiğini söylüyordu. Annesi aradı kaç kez konuştuk benle çok samimiydi. Beni nasıl olsa seviyor, sevmese aileyle bukadar iç içe sokmaz diye düşündüm hep.
Sonra aradığımda meşgule atmaları sıklaştı. Öyleki hergün sık sık yapar oldu. Meşgul olabilir çalışıyor ama eskiden ne olursa olsun telefonumu açan insan yada en azından bir msj atıp arayacağını söyleyen insan gitmişti. İlk zamanki sevgisi yoktu artk. Ve buna nekadar kızdığımı biliyordu. Ayrıca kardeşimle bile bir yere gitmeye kalksam kızıyor, konuşmuyordu. Mesajlarıma müsaitte olsa cevap atmamaya başladı. Ama cinsel birşey yazdığımda hemen cevap atıp karşılık veriyordu. En son yine geçen hafta bir yakınlaşmamız oldu. Bana karşı çok ilgiliydi, sevdiğini söylüyordu. Ertesi gün sabah mesajlaştık yine güzeldi. Ama akşam uzun bir süre telefonlarımı meşgule attı. Mesaj attım cevap vermedi. Bir ara aradı bende meşgule attım o sinirle. Sonra yine uzun süre meşgule attı ve telefonunu kapattı. Bende o sinirle (çünkü artıkbunalmıştım hergün aynı şeyleri yapmasından, ilgisizliğinden) ayrılık mesajı attım, kırgınlığımı belirttim ve arama dedim. 1 haftadır aramadı, sormadı. Ve ben (gerçekten APTALIM) dün mail attım, okumuş cevap vermedi. Aradım beni suçladı. Açıklama bekliyorsan ayrılmıcaksın, yarın konuşuruz dedi. Onu sevdiğimi söyledim. Uykum var dedi kapattık. Bugün yine aradım. sabahtan bu saate kadar hep meşgul ve mesajlarıma cevap atmıyor. Kardeşimin hattından aradım açtı. Meğer benim numaramı engellemiş. Müsaitsin demekki neden açmıyorsun dedim. Sonra konuşalım dedim yüzüme kapattı telefonu. Mesaj attım. Sana sonra diyorum üsteleme yazdı. En sonunda sıkıldım yeter ya beni bunaltıyorsun yazmış. Anladım ki o söylediği aşkı bitmiş. Sadece o bitse iyi sevgi saygı, heves, heyecan hiçbirşey kalmamış. Beni engelleyecek kadar bitirmiş beni. Sonra neyi konuşucaz ki. Eskisi olmayacak olan ilişkimizi mi? Bu kez tamamen bitti. En başından bitmesi gerekirdi. Hiç devam etmemesi gerekirdi. Hata yaptım. Onu vazgeçilmez yaptım. APTALLIK etim. Şimdi ben onu sildim ve engelledim tüm bana ulaşacağı yerlerden. Şuan içimde pişmanlık var. Ama bir tarafım iyiki onu dinleyip ilişkiye girmedin diyor. Bir tarafım bana o filmlerdeki kadar mükemmel duyguları hissettiren, beni okadar tepelere çıkartan birinin bu noktaya neden nasıl geldiğini anlamaya çalışıyor. Kırgınım, üzgünüm. Ama dayanılmaz bir acı değil içimdeki. Geçicek. 5 ay sadece. Tek kare bir fotoğrafımız bile yok. Toplasam 6 kere ancak görüşmüşüzdür. Hep bahane, hep meşgule atılan telefonlar, cevapsız kalan mesajlar, mailler.
Geçiceğini biliyorum çünkü kısa bir zaman. Ama yinede hayal kırıklığına uğruyor insan. Sadece içimi birazda olsa yazarak rahatlatmak istedim. Aptallıklarımı biliyorum, geçeceğini biliyorum, zamanın en iyi ilaç olduğunu biliyorum. Bugün belki daha hafif acım, daha kötüleşecek günlerde olacaktır. Ama ben daha kötülerini atlattım. Kimse vazgeçilmez değil. Allah ailemin yokluğunu göstermesin sadece. Hayatıma sonradan dahil olanların çoğu gelip geçici. Ayrıldıysak bir sebebi var. Güzel günleri düşünmek sadece avuntu. Ve biliyorum ki o doğru insan değil.
