sanırım ev bana iyi gelmiyor..

_aysu_

_aysu_

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
10 Mart 2009
287
3
0
- Yurtdışı
Merhaba arkadaşlar.Yaşım 18 ve üniversite öğrencisiyim.Çok gezmeyi seven biri değilim.Daha doğrusu eve girdimmi bir daha çıkmak istemiyorum.Çok garip bir duygu.Dışarı çıkana kadar beynimde 50 kere evirip çeviriyorum ve genelde çıkmamaya karar veriyorum.Hatta sırf bu yüzden kaç kere arkadaşlarıma gelicem deyip gitmediğim oldu.Böyle her dışarı çıkmak konusu olunca inanılmaz bir tenbellik geliyor bana.Sanki birisi beynimde "niye çıkıyorsun en iyisi ev çıkma çıkma çıkma" diye dolduruyor beni.Ama bütün bu zorluklar çıkana kadar sadece.Çıktıktan sonra her şey değişiyor.Moralim düzeliyor,enerjim artıyor,şunları yapıcam,bunları mutlaka yapmalıyım falan diyorum.Ama eve gelene kadar hepsi.Eve girdikten sonra yine aynı şey.Ev beni yutuyor sanki.Bütün hayattan, cemiyetten uzaklaştırıyor.Oysa ben öyle bir meslek seçtim ki her zaman aktif hayat tarzında olmalıyım.Derse bile zorla gidiyorum.Evden öyle bir suratta çıkıyorum ki gören korkuyor.Annem bu huyun senin bütün hayatını mahvedicek diyor.Ne kariyerimde ne de özel hayatımda ileri gidemiyecekmişim.Galiba haklı.Bilemiyorum.Siz ne düşünüyorsunuz?
 
bemce bunları bir piskoloğa anlat o gereken neyse yapar, derinlerde birieyler var, bunu çözmen gerek
 
Sanki beni anlatmışsınız.

18 yaşındada böyleydim 26 yaşıma geldim hala böyleyim.

Eriniyorum sanırım.şu işim var, bu işim var evde yapmam lazım fln diye düşünüyorum ama çıkmayınca evdede bişey yaptıgım yok oturuyorum boşboş : ))
 
Bende 23 yasındayım ve calısıyorum ev ıs arasında gıdıp gelıyorum. :) ıs arkadaslarım ısten cıkınca nereye gıtsek dıye dusunur bense acaba evde hangı pıjamamı gıysem dıye dusunurum :) annem 50 yasında benden daha aktıf eve gıtmeden telefon edıyo bu aksam suraya gıdelım buraya gıdelım dıye mahalledekı yaslı teyzelere bıle ozendıgım olmustur ne kadar cok gezıp tozuyolar dıye benım hıc ıstegım yok. Benımde kuzen dertlı bu huyumdan bıyere gıdelım dıyo tamam dıyorum yarım saat sonra arıyorum gıtmesek mı dıye. :) hafta sonları evde olup yemek ev ısıyle ugrasmayı cok sevıyorum mesela :) benım ruhumda ev hanımlıgı var ne yapsam bos :)
 
psikoloğa da gittim aslında.sanırım sen doğuştan böylesin demişti.böyle olmak istemiyorum ama yine de kendime söz geçiremiyorum.işin tuhaf tarafı ben ev işlerini de sevmiyorum.yatağımı bile kendim toplamam.hiç bir zaman da ev hanımı olmak daha iyi diye bir düşüncem olmadı.hayatımın en güzel çağındayım farkındayım bunun.bu zamanlarımı doğru değerlendirip ona göre hareket etmeliyim.ama bir türlü olmuyor nedense.
uluslararası ilişkilerde okuyorum bu arada.
 
_aysu_ .!.:
Merhaba arkadaşlar.Yaşım 18 ve üniversite öğrencisiyim.Çok gezmeyi seven biri değilim.Daha doğrusu eve girdimmi bir daha çıkmak istemiyorum.Çok garip bir duygu.Dışarı çıkana kadar beynimde 50 kere evirip çeviriyorum ve genelde çıkmamaya karar veriyorum.Hatta sırf bu yüzden kaç kere arkadaşlarıma gelicem deyip gitmediğim oldu.Böyle her dışarı çıkmak konusu olunca inanılmaz bir tenbellik geliyor bana.Sanki birisi beynimde "niye çıkıyorsun en iyisi ev çıkma çıkma çıkma" diye dolduruyor beni.Ama bütün bu zorluklar çıkana kadar sadece.Çıktıktan sonra her şey değişiyor.Moralim düzeliyor,enerjim artıyor,şunları yapıcam,bunları mutlaka yapmalıyım falan diyorum.Ama eve gelene kadar hepsi.Eve girdikten sonra yine aynı şey.Ev beni yutuyor sanki.Bütün hayattan, cemiyetten uzaklaştırıyor.Oysa ben öyle bir meslek seçtim ki her zaman aktif hayat tarzında olmalıyım.Derse bile zorla gidiyorum.Evden öyle bir suratta çıkıyorum ki gören korkuyor.Annem bu huyun senin bütün hayatını mahvedicek diyor.Ne kariyerimde ne de özel hayatımda ileri gidemiyecekmişim.Galiba haklı.Bilemiyorum.Siz ne düşünüyorsunuz?
Genişletmek için tıkla...

burda ki birçok kişinin şikayet ettiği eşler gibisin:52: yaşın çok genç , çık gez , ilerde yaşlanınca dolaşmaya enerjin kalmayacak
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back
X