Selam,
Kendimi nasıl ifade edeceğimi bilmiyorum.Bana biri anlatsa ne kadar ergence derdim çünkü.Cok sık vakit geçirdiğim biri vardı, nasıl oldu bilmiyorum etkilenmeye başladım.Yani onu hiç düşünmüyordum, hayalini kurmuyordum hatta bir ilişki bile istemiyordum.Onumden geçerken birden kalbim hızlı atmaya başladı.Ask gerçekten kimyasal bir şey ve bizim elimizde değil.Kendisinin bana ilgisi hiç yok gibiydi sonra davranışları birden değişti bakismalar ortamda sürekli benimle ugrasmalar, laf atmalar, bir sebeple gelmeler çağırmalar.Bir yandan diğer insanların dikkatini çekiyor ve beni rahatsız ediyor boşanmış biri olduğum için adım çıksın istemiyorum biraz ters davranıyorum falan.Kendini geri çekiyor hem de ne çekmek birkaç ay sonra nişanlandığını duyuyorum hemen arkasından da evlilik.
Evlendiğini duyduğum gün bir hafta tır çarpmış gibi gezdim inanılmaz pişman oldum ben mi ittim diye kafayı yedim.Boyle anlatınca çok dramatik bir kadinmisim gibi geliyor ama değilim.Aldatilarak boşandım evliliğim boyunca yaşadıklarımı başkası yaşasaydı delirirdi.Ben gayet güçlü bir şekilde kararımi verip kendi aileme bile karşı çıkıp tek celsede boşandım.Arkasindan bir gün bile ağlamadım, bir gün bile özlemedim, bir gün bile keşke demedim.Simdi böyle günleri atlatmisken derede boğulmak saçma geliyor ama asamiyorum.Bunu saplantı haline getirdigimi düşünüyorum psikologa gittim ilaç kullanıyorum.Neden illa o cevabını buldum.Bana inanılmaz benziyor ben erkek olsaydım o olurdum kesin.Bir de muhabbetimiz çok sarıyordu.Ondan sonra görüşüp bulustugum kimseyle onunla aldığım keyfi alamadim.O zamana kadar bana gelecek umuduyla herkesi reddediyordum.O evlenince ben de birine evet dedim.Birkac aydır ittire kaktira ilişki yurutmye çalışıyorum.Baglanmaya, sevmeye dikkatimi ona vermeye calisiyorum yok olmuyor.Onunla olması imkansız belki de en başından beri ben her şeyi yanlış anladım bilmiyorum.Kendimi hasta gibi hissediyorum nasıl bir duruma düştüm anlam veremiyorum.Sen nasıl seni sevmeyen birne bu kadar baglanirsin diye kendimi sorgulamktan alamiyorum.Allah'a şükür ağlamalı zirlamali bir depresyonda değilim ama sürekli onu düşünmekten, hayal etmekten kendimi alamıyorum.Akliselim kadınlar nasıl geçer bu saplanti bu arada hiçbir şekilde iletişim kurmuyordum stalklamiyorum, görmüyorum sadece bu kangrenli kolu kesip yoluma bakmak istiyorum.Kendimi meşgul ediyorum sürekli yapılacak ne varsa her şeyi yaptığımı düşünüyorum.Lutfen hakaret etmeden bana bir yol gosterin
Kendimi nasıl ifade edeceğimi bilmiyorum.Bana biri anlatsa ne kadar ergence derdim çünkü.Cok sık vakit geçirdiğim biri vardı, nasıl oldu bilmiyorum etkilenmeye başladım.Yani onu hiç düşünmüyordum, hayalini kurmuyordum hatta bir ilişki bile istemiyordum.Onumden geçerken birden kalbim hızlı atmaya başladı.Ask gerçekten kimyasal bir şey ve bizim elimizde değil.Kendisinin bana ilgisi hiç yok gibiydi sonra davranışları birden değişti bakismalar ortamda sürekli benimle ugrasmalar, laf atmalar, bir sebeple gelmeler çağırmalar.Bir yandan diğer insanların dikkatini çekiyor ve beni rahatsız ediyor boşanmış biri olduğum için adım çıksın istemiyorum biraz ters davranıyorum falan.Kendini geri çekiyor hem de ne çekmek birkaç ay sonra nişanlandığını duyuyorum hemen arkasından da evlilik.
Evlendiğini duyduğum gün bir hafta tır çarpmış gibi gezdim inanılmaz pişman oldum ben mi ittim diye kafayı yedim.Boyle anlatınca çok dramatik bir kadinmisim gibi geliyor ama değilim.Aldatilarak boşandım evliliğim boyunca yaşadıklarımı başkası yaşasaydı delirirdi.Ben gayet güçlü bir şekilde kararımi verip kendi aileme bile karşı çıkıp tek celsede boşandım.Arkasindan bir gün bile ağlamadım, bir gün bile özlemedim, bir gün bile keşke demedim.Simdi böyle günleri atlatmisken derede boğulmak saçma geliyor ama asamiyorum.Bunu saplantı haline getirdigimi düşünüyorum psikologa gittim ilaç kullanıyorum.Neden illa o cevabını buldum.Bana inanılmaz benziyor ben erkek olsaydım o olurdum kesin.Bir de muhabbetimiz çok sarıyordu.Ondan sonra görüşüp bulustugum kimseyle onunla aldığım keyfi alamadim.O zamana kadar bana gelecek umuduyla herkesi reddediyordum.O evlenince ben de birine evet dedim.Birkac aydır ittire kaktira ilişki yurutmye çalışıyorum.Baglanmaya, sevmeye dikkatimi ona vermeye calisiyorum yok olmuyor.Onunla olması imkansız belki de en başından beri ben her şeyi yanlış anladım bilmiyorum.Kendimi hasta gibi hissediyorum nasıl bir duruma düştüm anlam veremiyorum.Sen nasıl seni sevmeyen birne bu kadar baglanirsin diye kendimi sorgulamktan alamiyorum.Allah'a şükür ağlamalı zirlamali bir depresyonda değilim ama sürekli onu düşünmekten, hayal etmekten kendimi alamıyorum.Akliselim kadınlar nasıl geçer bu saplanti bu arada hiçbir şekilde iletişim kurmuyordum stalklamiyorum, görmüyorum sadece bu kangrenli kolu kesip yoluma bakmak istiyorum.Kendimi meşgul ediyorum sürekli yapılacak ne varsa her şeyi yaptığımı düşünüyorum.Lutfen hakaret etmeden bana bir yol gosterin
