Seçin birini evliliğiniz yada karşınıza sonradan çıkan gerçek aşkınız?

Yaklasık 8 yıldır evliyim.Evliliğimin ilk yılında nasıl bir hata yaptıgımı anladım ama evlendim artık dedım.Elin kotusunden benım delim iyidir düsüncesi ile evliligim 2 yıla ulastıgında baska bir firmada calısmaya baslamıstım.Onunla tanıstıgım gun kalbime biri tırnaklarını gecirdi sanki.Ama ne o tek bir kelime soyledi ne ben.Hep belli bir mesafe ile yanyana calıstık.Ama için için cok fena aşık oluyordum bu adama.Oda biliyorum arada belli ediyordu.Erkek müsterilerimizin bana kompliman yapmalarına dayanamıyordu.Bir kesesinde bunu agzindan bile kacırdı.Ama bana her bakısında "Yapamam sen evlisin" diyordu sanki.Ve cok ıyı anlıyordum.Acı cekmeye basladık.Yine sessiz ve sözsüz.Sonra daha fazla mesafe koydu ve bana kotu davranmaya basladı.Tabıı bu arada ben esımden daha da uzaklasmıstım.Garip bir sekılde esım bı ıs arkadasınıda alarak ıs yerıme benı zıyaret etmeye geldı kı hıc adetı degıldır.Bende iş arkadaslarımı sırayla tanıstırdım sıra ona geldıgınde cok sert toklastılar.Sankı onlarda bırbırlerını hıssetmıs gıbıydıler.Ama onlarda konusmadılar.Daha sonrakı gunlerde araya mesafe koymakla kalmadı benı asagılamaya basladı.Sanırım amacı ondan nefret etmemdi.Ama edemıyordum.Cunku gozlerı farklı seyler soyluyordu.
Dayanamadım işi bıraktım.Ayrılacagım gun bana herseye ragmen oyle sıkı sarıldı kı, yemın ederım bana daha once boyle sarılsaydı coktan herseyı terk eder pesınden dunyanın sonuna kadar gıderdım.Ama veda ettı.Vazgecmeyı sectı.Gittim.2 yıl kahır dolu gectı.Esımı sevmeye calıstım.Sonunda bıraz olsun toparlandım.aradan 6 yıl gectı ve 2 yasında bir oglum var.Hıc olmazsa yaslanmadan evlat sahıbı olayım dedım elbette.Ama esımle sorunlarım bıraz daha arttı.Sabretmeye oyle alısmısım kı ,benı bıraz da olsa anlayan bırını gorunce cok fazla duygusallasıyorum.Bu cok kotu.Yaklasık 2 kadar once onu yıne buldum.Facebook'ta.Aslında iş olsun dıye bı arama yapmıstım.Unuttugumu dusunuyordum.Resmını gorsem bıle etkılenmem sanıyordum.Ne buyuk bır yanılgıymıs benımkısı.Buz kestim.Aramızda yasanan o kucuk isaretlerı yasadıgım coskuyu hatırladım onu gorunce.Benım ıcın haftasonları da ıse gelmesını,ama en cok bakıslarını.Kımse bana onun gıbı bakmadı.Benı nasıl sevdıgını dusunemıyorum bıle.Dayanamadım sahte ısım ıle ona mesaj attım.Neden anıden benden uzaklasmaya basladıgını sordum.Asla mesajlarıma cevap vermedi.Gonderdıgım kucuk hedıyelerı almadı.Sonunda bir gun once profılıne "Nasıl dayanıyorsun, yetmedi mi artık" diye bir cumle yazdı ve kısa bir sure sonra profılını kapattı.Kayıplara karıstı yıne.Kısa bir süreliğinede olsa arada gecen zaman içinde neler yaptıgını ve yapmakta oldugunu izleyebildim.Hala bekardı anladıgım kadarı ıle.Anlasılan aradıgını bulamamıs.Ona her baktıgımda ulasılmazı yasıyorum.İnsan bırseyı cok ısteyınce seyretmek acı verıyor.
Sormak istiyorum, siz benım yerımde olsaydınız ne yapardınız?
Evet hep evlılık kutsaldır dedım ne olursa olsun korumaya calıstım.Ama bazen bende ınsanım dıyorum.Degmedıgını dusunuyorum.Buna degmedi.:1no2:

anlattığına göre eşin sana o adama olan ilgini farkedecek kadar ilgiliymiş.. eğer bu durum onun tarafından yazılmış olsaydı karşı tarafta ilgiyi sevgiyi eşinde değil de dışardaki bir erkekten bekleyen bir kadın görme olasılığımız yüksek. Onun açısından düşündün mü hiç? O sendeki duygu değişimlerini farkedecek kadar ilgiliyken sen onunla ne kadar ilgilendin? Önce sen kendindekine inan, sonra eşindekine. Her ne varsa kendinde her ne varsa içinde.. Eğer düşünüp de kendinin ve eşin olmayı haketmiş adamın değerini anlayamıyorsan (bu biraz da kendine saygısızlığından kaynaklanabilir) hala önünde seçenek görüyorsan o adama zulmetme derim.

her ne olursa olsun bır kere sen evlısın boyle brşey oldugunu yanı yaşadıgını farzet pekı ya sonra boşanacakmısın eger boşanacaksan once boşan sonra ne duşunuyor hıssedıyorsan yap yaşa.ama yok benım bır cocugumu var aşkımı doya doya yaşayayım gecer nasıl olsa dıyorsan mutluluk senınle hıcbır zaman olmaz en azından ıc mutluluk huzursuzluk omur boyu surer gercı şuanda bıle bu durumda olmalısın degılsende olmalıydın dıyecegım ben.allahımız bızlerı şeytanın oyunlarından kotu nefıslerımızden korusun.

o sevdigin kisinin seninle ilgilenmedigi ve istemedigi apacik ortada. ne yapmayi dusunuyorsunki. aradan yillar gecmis unut gitsin.. esinle mutlu olmadigi dusunuyorsanda tek care ayrilmak eger son raddeye geldiyse. karar senin.

bu benim fikrim.

evliliğini böyle belirsiz duygular için tehlikeye atma derim.gereksiz derken,yanılma payın vardır...gerçek senin sandığın gibi gerçek değildir emin ol.bence o seni çok heyecanlandıran insan senin için o kadar heyecanlanmıyor.sen öyle düşündüğün için yanlış duyguların esirisin.hiçbir şahsiyetli adam evli bir kadını yoldan çıkarmaya çalışmaz.sende ilgili davranışlar görüyorsada senin başka anlamlarda bir beraberlik etmek istediğini düşünür.böyle duygular hissettiğinde elini vicdanına koy.inan daha mantıklı olacaksın.kimsenin hakkını yemeden yaşayacaksın.en güzeli duygularının esiri olmayacaksın...eşine sarıl,seni ne kadar çok seviyormuş ve ilgiliymiş ki,seni ziyarete geliyormuş...Saygılar

cnm çok etkilendim yaşadıklarından, çok zor bi durum gibi gözüküyo ama çaresizde!!!!!
bence artık kendini çocuğuna ada, eşini sev diyemem sana çünkü sevgi ya vardır ya yoktur, sevmeye çalışmakla sevilmiyor ki
ama o insanı artık düşünmemeye çalış, sök at kalbinden

Bu bir hikayemi, kurgumu, bir yerden alintimi. Gercekse zihin aldatir , realite farklidir..
Aile kurmak emek ister.

kocanı sevmiyorsan boşanmalısın yok ben seviyorum işte düzenim var filan dersen böyle çoook debelenirsin ne yazık ki zira her zaman kocandan daha iyileri çıkacak karşına.