Eskiden annem babamın İstanbul’a gittiğini söylediğinde üzülürdüm. Benim için mesafelerin bir önemi yoktu, olsa da anlayamıyordum zaten. Tek önemli olan annemin kaç keç ”yatcaz kalkcaz…” dediğiydi. Kaç gece sakallı bir akşam ‘iyi geceler öpücüğü’ alamıyacağım, şarkılarla uyandıralımayacağım ya da görür görmez boynuna atlayacağım birinin olmamasıydı.
Oysa şimdi mesafeler de en az vakit kadar önemli benim için. Sen tam 3 ay 1 hafta ve bilmem kaç saattir yoksun. Mesafeye gelirsek; çok karşılaştık aslında seninle, sana tahmin ettiğimden bile yakınmışım; tabi bizim şehir küçüktür bilirsin. Ama öyle bir soyutlamışsın ki kendini başka alemlere doğru, seni göremiyorum, duyamıyorum; sana dokunamıyorum.
Babama hergün telefon açardım özledim diye; seni arayamam, seni sevdiğim için yüreğimi beş para etmez bir hale sokmuş olabilirim ama seni aramayı hiç bir organıma dinletemiyorum. artık beni kale almıyorlar. Özlüyorum lakin nafile artık bir çözüm yolum yok.
O kadar ki şimdi de aşık olmuşsun başka birine… ”Aşk.” Ne komik değil mi? Hani şu sana ”bence yok, ben inanmıyorum.” dediğin ve senin çok üzüldüğün his. Nasıl bir aşksa seninkisi ne aldatılmadığım kaldı ne ‘aşkım,canım’ken 1-2 saat sonra kıçıma tekme vurulmadığı, ne de ayrıldıktan sonra karşılaşınca bir merhaba bile denmediği.
Evet çok yoruldum ama aştan değil sevmekten ve en çok da acı çekmekten dediğim gibi aşka hala inanmıyorum. Ve aşka inandırmaya çalışan insanlar da senin gibi olduktan sonra; bırak lütfen inanmayayım.
Oysa şimdi mesafeler de en az vakit kadar önemli benim için. Sen tam 3 ay 1 hafta ve bilmem kaç saattir yoksun. Mesafeye gelirsek; çok karşılaştık aslında seninle, sana tahmin ettiğimden bile yakınmışım; tabi bizim şehir küçüktür bilirsin. Ama öyle bir soyutlamışsın ki kendini başka alemlere doğru, seni göremiyorum, duyamıyorum; sana dokunamıyorum.
Babama hergün telefon açardım özledim diye; seni arayamam, seni sevdiğim için yüreğimi beş para etmez bir hale sokmuş olabilirim ama seni aramayı hiç bir organıma dinletemiyorum. artık beni kale almıyorlar. Özlüyorum lakin nafile artık bir çözüm yolum yok.
O kadar ki şimdi de aşık olmuşsun başka birine… ”Aşk.” Ne komik değil mi? Hani şu sana ”bence yok, ben inanmıyorum.” dediğin ve senin çok üzüldüğün his. Nasıl bir aşksa seninkisi ne aldatılmadığım kaldı ne ‘aşkım,canım’ken 1-2 saat sonra kıçıma tekme vurulmadığı, ne de ayrıldıktan sonra karşılaşınca bir merhaba bile denmediği.
Evet çok yoruldum ama aştan değil sevmekten ve en çok da acı çekmekten dediğim gibi aşka hala inanmıyorum. Ve aşka inandırmaya çalışan insanlar da senin gibi olduktan sonra; bırak lütfen inanmayayım.
