1 sene görüştüğüm sevgilimden ayrıldık...severek ayrıldık ve bunun sebebi benim. artık aramızda ciddi bişiler olmasını ve ailesine konuyu açıp en azından nişanlanmamızı söyledim. kötü bişimi demişim 
daha sonra bana hazır olmadığını askerlik, iş, okul, v.s gibi nedenler öne sürdü ve kendince haklıydı ama 26 yaşına girmiş birinin bunlardan birini en az yapmış olması gerekmiomuydu.şimdi aklın nerdeydi hayatına nie soktun böle birinini madem biliodun diceksiniz ama bu kadar çok seviceğimi hiç tahmin etmemiştim..26 yaşındayım en az 3 sene zaman vermeliyim ona ama dayanacak gücüm yok ne onla nede onsuz oluo
kafayı yemek üzereyim. bide bana nedese bundan sonra bu engellerimi aşmadan hayatıma birini asla almam...benim suçum neydi pekiiii
çok canım yanıoo ben napayım lütfennn yardım edin psikolojim çok bozuk aklıma hep kötü şeyler gelio kendime zarar vermekten korkuorum. hep dua ediorum...kestirip atıp acını yaşamak mı , yoksa beraberken hep bu konular yüzünden mutsuz olmakmı hangisiiiiii:???? 













