Sevgi gösterememek..

Akanseneler

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
3 Nisan 2013
595
444
103
43
Merhaba
Benim kişilik sorunum var.Aileme karşi sevgi göstertemem.Hatta daha doğrusu nasil yapilmasi ne yapilmasi gerektiğini bilmiyorum.
Kendim çok soğuk ailede yaşadim. Önemli olan herzaman sadece maddiyatti ve başari ve olumlu hareketler.
Yurtdisinda izola şeklinde yaşiyorum.
Işten eve evden işe .Etrafda başka ailerle görüşmediğimiz için elbette bildiğimizle kaliyorum yani anne babamdan gördüklerim.
Onlarda yaşadiğim bütün olumsuzluklari sevgisizliği şimdi kendi ailemde çocuklarima yaşatiyorum.
Psikolog terapi gördüm ilac kullandim netten sürekli okuyorum fakat davranişlarim değişmiyor.
Genel olarak hayattimda çok mutsuzum.
Depressionum var ani geliyor .
Çocuklarima bir sicak yuva veremedim diye kendimi çok sucluyorum.
Hatta iyi bir anne olamadiğima inaniyorum.
Şimdi oğlumun biri sürekli odasinda okuldan sonra sadece haftada uç kere spora gider.Büyük oğlumda daraldiği için evde durmayi sevmez , öfke kontrolu yok ve agresif biri oldu.
Inaniyorumki ben başka olsaydim böyle olmazdi.
Kalbim varmi bilmiyorum attiyor ama hisetmiyor.
Nerde bu sevgi duygusu?Nasil çocuklarima sevdiğimi gösterte bilirim?
(Yaşlari 16;19)
 
Çok üzüldüm sizin içinde çocuklar içinde Bunun nasıl düzelecegini bilmiyorum sanırım bu yaşlarından sonra düzeltseniz bile yapay duracaktır.Keşke bu sorununuzu anlatmadan anne olmasaymışsınız.

Eşinizle nasıl peki iliskiniz yani evlilik kararı aldığınıza göre bi sevgi olusmus herhalde?
 
Eşimle çok severek evlendim .Oğullarim dünyaya geldiklerinde çok mutluydum.
Ama hep korku içinde acaba yneyi yanliş yapiyorum diye kendimi sorgulardim.
Maalesef örneklerimde yoktu.Ozamanlar daha internet fala yoktu.
Hayatimda çok zorluklar cektim.
Hayat beni katilaştirdi.Yaptiğim seyler sadece sorumluklari yerine getirmek.
 
Ben de gosteremiyorum yapmacık duruyor sanki. Genel olarak cekingen bi insan misinizdir? Icinizden geldigi gibi davraniyor musunuz?
 
Evet cekingenim .Dişarda birisiyle görüştümmü hiç rahat edemem.Sürekli kendimi kontrol ederim.
Evde tam tersi kendimi birakmiş oluyorum ve buda sanki saygisiz ve sevgisiz oluyor.
 
Çok zor bir durum gerçekten, ne denir bilemedim. Bu yaştan sonra kişiliğinizin değişmesi epey zor olur. Çocuklarınızla beraber bir şeyler yapsanız nasıl olur? Birlikte film seçip film izleyin,sinemaya gidin,yemek yemeğe gidin,alışverişe çıkın,kitapçılara bakın.Birlikte olduğunuz vakitleri ve muhabbetinizi sıklaştırın. Eminim çok seviyorsunuz çocuklarınızı, belki bu sayede sevginizi gösterebilirsiniz. Belki de pek yanyana olamadığınız için durum soğukluktan dolayı böyledir. Eşinize nasıl davranıyorsunuz peki? Bir de dua edin bol bol.. Umarım düzelir her şey..
 
Ben annemle babami affedemiyorum beni yeterince sevemedikleri için. Özlerinde evet seviyorlar ama bana göstermedikten sonra beni yaralarim kapanmıyor ki.

Sevmek gidip sarılmak , güzel bi kahvaltı hazırlayıp senin için yaptım demek, uyumadan önce yatağına gidip alnından öpmek, okuldan geldiklerinde günün nasıl geçti diye sormak, arkadaşlarını eve davet edip ağırlamak , ona sevdiği yemekler yapmak, ağladığında omzuna yatırmak ...
Yani illa seni seviyorum deyip vıcık vıcık olmanıza gerek yok.

Dediğim gibi ailemin şuan bana karşı gösterdikleri bütün sevgi bende yeterince anlamlı olmuyor. Keske çocukken daha çok sevselerdi.

Şimdi eşimin dizinin dibinden ayrılmıyorum sürekli beni sevsin istiyorum. O bana canım desin bütün dünyalar benim oluyor. Ya yanlış bi evlilik yapmış olsaydım? Asla toparlanamazdim.
 
Akanseneler .!.:
Evet cekingenim .Dişarda birisiyle görüştümmü hiç rahat edemem.Sürekli kendimi kontrol ederim.
Evde tam tersi kendimi birakmiş oluyorum ve buda sanki saygisiz ve sevgisiz oluyor.
Genişletmek için tıkla...
Davranislarinizla da mi ifade edemiyorsunuz? Sevdikleri seyleri almak, istedikleri yerlere goturmek gibi.. gerci o çağları gecmis artik sizinle takilmaktan zevk almazlar..
 
Ben can atiyorum onlarla vakit gecirmek için ama onlar artik istemiyor.
Muhabetiz yok sayilir.
Bizden daraliyorlar.Beraber gezilere gelmek istemiyorlar.
Herkes kendi halinde.
Oysaki ben hep bir sicak kalabalik bir aile olmak istedim
 
Akanseneler .!.:
Ben can atiyorum onlarla vakit gecirmek için ama onlar artik istemiyor.
Muhabetiz yok sayilir.
Bizden daraliyorlar.Beraber gezilere gelmek istemiyorlar.
Herkes kendi halinde.
Oysaki ben hep bir sicak kalabalik bir aile olmak istedim
Genişletmek için tıkla...
Alinmayin bu duruma. Sizinle degil de arkadaslariyla vakit gecirmek istemeleri cok doğal. Sevgi dolu ailelerde de durum farksız. Ama iletisimi geliştirmeye çalışın..
 
utopikuye .!.:
Davranislarinizla da mi ifade edemiyorsunuz? Sevdikleri seyleri almak, istedikleri yerlere goturmek gibi.. gerci o çağları gecmis artik sizinle takilmaktan zevk almazlar..
Genişletmek için tıkla...
Davarişlarla elimden geldiği kadar yaparim.Alişverişe gittimi onlarin sevdiği alirim.Bazen sevdikleri yemeklari yaparim.Maddi ihtiyaclarini kapatirim .
Işte duygusal anlamda yapamiyorum.
Aramizda sicak muhabbet yok.
Artik istemiyorlar beni tersliyorlar bende susuyorum.
 
Babalariyla muhabbetleri nasil?
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Anneme karşi nasil yumşaya bilirim
Yorumlar
18
Görüntüleme
2K
derin sularda
Anksiyetimden dolayi kavga oldu..
Yorumlar
16
Görüntüleme
2K
CiRiLLA
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…