- 26 Şubat 2022
- 1
- -2
- 1
- 29
Uzun zamandır kendime bile itiraf edemiyordum bunu ama gerçekten bağımlı olduğuma karar verdim.
Araştırdığımda da bağlanma stillerinin olduğunu gördüm. Bana tamamen uyan “kaygılı bağlanma” stili. İnanılmaz aynı. Çocukluktan gelen, yeteri kadar güven ve sevgi verilmemiş bir ailede büyümek temel sebebiymiş.
Örnek verecek olursam sevgilimle tartıştığımda tüm işlerim duruyor, odaklanmam imkansız. Barışana kadar inanılmaz mutsuzum. Kendisi sosyal, gezmeye bayılır. Arkadaşlarıyla geçirdiği vakti bile sanırım kıskanıyorum, 3-4 saat boyunca haberleşmezsek canım sıkılıyor. Bu sebeple de istemeden mutlaka bir arıza çıkarıyorum. Sürekli kandırılıyormuşum gibi hissediyorum, bu sebeple de sonu gelmeyen sorular soruyorum. Bu sadece bu kişiyle alakalı değil, daha önceki her ilişkimde de böyleydi. Aramız kötüyse veya o gün daha az ilgilendiyse yandık. Arkadaşlarıyla sürekli dışarı çıkıp benimle daha az çıkıyorsa problem ediyorum. Kısacası olumsuz her durumda dünya benim için duruyor.
Mesela en son sevgilim erkek arkadaşları bir kafede buluştular. Bir arkadaşının sevgilisi de geçerken yanlarına uğramış, beraber oturmuşlar kızla. Kızı da tanıyorum çok tatlı çok naif birisi. Ve benden kat kat güzel. Sadece bunu düşünüp üzüldüm kendimi düşük gördüm. Kısacası kıskançlığım aldatır minvalinde değil de daha farklı. Arkadaşları beni görsün istemiyorum, güzel olsam hiç çekinmezdim diye düşünüyorum.
Son olarak da sigara içtiğini ben kızarım diye bana söylememiş, içerken yakalayınca çok sinirlendim. Hala gördüğümde sinir oluyorum. Buna karışmaya hakkın yok diyor kendisi.
Bana gerçekten akıl vermenizi istiyorum. Bir uzmana başvurmak elbette daha doğru fakat ‘şimdilik‘ sizlerin tecrübelerinden dolayı yorumlarınızı almak istiyorum.
Araştırdığımda da bağlanma stillerinin olduğunu gördüm. Bana tamamen uyan “kaygılı bağlanma” stili. İnanılmaz aynı. Çocukluktan gelen, yeteri kadar güven ve sevgi verilmemiş bir ailede büyümek temel sebebiymiş.
Örnek verecek olursam sevgilimle tartıştığımda tüm işlerim duruyor, odaklanmam imkansız. Barışana kadar inanılmaz mutsuzum. Kendisi sosyal, gezmeye bayılır. Arkadaşlarıyla geçirdiği vakti bile sanırım kıskanıyorum, 3-4 saat boyunca haberleşmezsek canım sıkılıyor. Bu sebeple de istemeden mutlaka bir arıza çıkarıyorum. Sürekli kandırılıyormuşum gibi hissediyorum, bu sebeple de sonu gelmeyen sorular soruyorum. Bu sadece bu kişiyle alakalı değil, daha önceki her ilişkimde de böyleydi. Aramız kötüyse veya o gün daha az ilgilendiyse yandık. Arkadaşlarıyla sürekli dışarı çıkıp benimle daha az çıkıyorsa problem ediyorum. Kısacası olumsuz her durumda dünya benim için duruyor.
Mesela en son sevgilim erkek arkadaşları bir kafede buluştular. Bir arkadaşının sevgilisi de geçerken yanlarına uğramış, beraber oturmuşlar kızla. Kızı da tanıyorum çok tatlı çok naif birisi. Ve benden kat kat güzel. Sadece bunu düşünüp üzüldüm kendimi düşük gördüm. Kısacası kıskançlığım aldatır minvalinde değil de daha farklı. Arkadaşları beni görsün istemiyorum, güzel olsam hiç çekinmezdim diye düşünüyorum.
Son olarak da sigara içtiğini ben kızarım diye bana söylememiş, içerken yakalayınca çok sinirlendim. Hala gördüğümde sinir oluyorum. Buna karışmaya hakkın yok diyor kendisi.
Bana gerçekten akıl vermenizi istiyorum. Bir uzmana başvurmak elbette daha doğru fakat ‘şimdilik‘ sizlerin tecrübelerinden dolayı yorumlarınızı almak istiyorum.
Çözüm önce altta yatan çocukluk tranvası bırakılma korkuları bandajlanmalı.Terapi almak iyi gelir. Güvenli bağlanma geliştirmiş bir azınlık bulunmalı:) 
