- Konu Sahibi Hazal zamani
- #1
Kızlar benim sizlere o güzel ve akıllı düşüncelerine bugünlerde ihtiyacım var..kalbim ve beynim birbiriylen savaş halindeler...
sorunum şu ben artık hayatın şart koştuğu evliliği yaşamak istiyorum..bana kalsa hayatımdan çok memnunum..ve beni seven en önemlisi benim sevebiceğim bir insan olsa aslında güzel olur evlilik..ama söle bişey benim istediğim şartlar bir erkekte yok..şu an görüştüğüm biri var o kadar iyi anlaşıyorz o kadar beni düşünüyorki..lakin arkadaş gibii..elimi tuttuğunda buz kesiliyorum..gözlerime baktığında anlamlı çok itici geliyor...ama insanlığı o kadar iyi ki..hele ailesi 4x4lük..o kadar benimsedim ki onları...zaten ortaokuldan arkadaşım.kız kardeşiylen bir büyüdük..arkadaştık..gecenin bir saati hastalansam dünya yolu aşar gelir..ama ama iştee..ona ben aşkımmm diyemiyorum...ve sonsuza dek bırakmak istiyorum..bunuda beceremiyorum..aslında üzülmesini istemiyorum..uysal biri laf sölediğimde susuyor..ailem evlen diyor hemşerimiz hem diyor..anneme peki nasıl olcak..çekim gücü yok anladın anne sen diyorum..aman aman olmaz o zaman diyor..sevmen istemen gerek diyor...sizlerde böle bişey yaşadınız mı?
ne istiyorsn diceniz bana..sevmek istiyorum..istediğim şey zenginlikte değil herşey normalinde olsun..insan olsun adam olsun..dürüst aldatmasın..bana kızabilir ters olabilir..bazı hatalar kabulumdur..ama benimsesin ençokta ben onu benimseyim annem gibi kardeşim gibi..umarım anlıyorsnuz beni..
şimdi sizden istediğim şeyde şu bu insanı sevme durumum olabilirmi evlendim diyelim evlilik keramet getirirmi?
peki bir gün biri çıkcak evlenmek için bunu bırakmak kalleşlik olmucakmı?
şimdi nasıl kendimden soğutayım..
yardım lütfen