Vallahi doğum sancım başladıktan sonra ben kalktım önce mutfağımı yerleştirdim, evimi derledim topladım... sonra yola çıkıp 50km ötedeki hastaneme gittim.. hastaneye girmeden önce oturup dışarıda bir güzel kahvaltımı ettim, üzerine iki fincan çayımı içtim... oh, mis... hatta saat erkendi, doktorumu arayıp uyandırmaya kıyamadım, sms attım uyanınca görsün diye.... doğumhaneye 5 kat yürüyerek çıktım, orda bir muayene oldum ki 4 cm açılamam olmuş.... güle oynaya yattım hastaneye.... son 1 saat kadar da gülüp oynadım, ortada yürüdüm gezdim.... son 1 saat sancılarım arttı ve doğurdum zaten... o sancıların artmış hali de hiç de öyle insanı bağırtacak gibi değildi... Bağırmadan da doğurdum yani.... Ha bağırsan bağırırsın ama sonuçta bağırmaya lüzum yok, sabredilmeyecek, dayanılmayacak bir ağrı değil çünkü... kolay mıydı doğurmak? bana göre zordu valla, sonuçta ufacık yerden koca bir bebek çıkıyor, düşüncesi bile imkansız gibi :))) ama ebelere göre doğumum çok kolaydı, herkes benim gibi doğurmak istermiş :))
o an bana çok zor gelmişti ama şimdi düşününce öyle keyifliydi ki! Yaşamadan asla bilemeyeceğin bir şey tüm o sancılar falan... An an yaşadım, hatırladıkça bile mutlu oluyorum...Herkese tavsiye ederim, şartlar elveriyorsa mutlaka ama mutlaka normal doğurun bebeğinizi!.... Harika bir duygu....
Doğum sonrası da rahat, gezinip durdum ortada rahatça, doğumdan çıkar çıkmaz hem de :)))
