Merhaba arkadaşlar. Düşünemediğim değerlendiremediğim için sizlerden yardım istiyorum. Eşimle çok severek ve isteyerek evlendik 9. Yılımız. Son 3 yıldır çocuk istedik ama olmadı maalesef.
Tüp bebek sürecine başladık daha fazla beklememek için. Ne kadar fazla ilaç kullanıldığını yaşayanlar bilir. Ben ilk başlarda iyiydim hatta iğneler beni hiç etkilemedi amma da abartıyorlarmış diyordum ama tedavinin ortalarına doğru özellikle opu sonrası sanırım hormonlarım tavan yaptı. Sabah gözümü açtığım andan itibaren içimde sinirden ateş yanıyor resmen. İzinde olduğum için evdeyim sıcaktan çıkamıyorum gündüz o da işleri zorlaştırıyor benim için. Her şeye alınıyorum her gün ağlıyorum. Dün akşam eşim işten gelmeden önce mesaj atmış çok açım ne yemek var diye ben de menüyü söyledim ve hiçbir şey almadan gelmesi gerektiğini yazdım. Beklediğim gibi eline yemekle geldi… bunu çok sık yapıyor yemeği beğenmeyince kendine yemek alıyor bence bu saygısızlık artık. Nereye kadar buzluğa atarsın aynı yemeği kaç gün yersin? Onu öyle görünce tartışmaya başladık ve benim bir anda gözüm döndü koltukta otururken elimdeki kırlenti ona fırlattım. Bir başka kırlenti de yere fırlattım. Sinirimin geçmediğini söyledim. Yemiyorsan atıyorum yeter artık diye mutfağa doğru yürürken eşime yaklaştım o da beni bileklerimden tutup koltuğa geri itti?? Ciddi anlamda şok geçirdim bu böyle mi olacaktı dedim. Arkadaşlar şiddet böyle mi başlar? Bi dahakinde üstüme yürüyecek diğerinde üzerime mi saldıracak? Kendimi odaya kapattım saatlerce ağladım ne yapacağımı bilemiyorum transfer zamanı yaklaşıyor iptal mi etsem boşansam mı evi mi terk etsem? 34 yaşındayım amhım düşük zaten 2 tane embriyom var ikisi de onunkiyle birleştirilip donduruldu. Ne yapacağımı bilemiyorum sabah gözümü gözyaşlarıyla açtım. Bu arada yanıma gelmedi salonda uyudu sabah kalkıp işe gitmiş. Mantıklı düşünemiyorum bu tablo nasıl görünüyor uzaktan?
