- 2 Ağustos 2015
- 150
- 163
- 53
Bilmiyorum uzun bir yazı olucak gibi ama o kadar kötüyüm ki. Ailemin evinde kendimi bir sığıntı gibi hissediyorum. Babam hiç birşeyle ilgilenmez önceliği her zaman iştir. Annem ve kardeşim de çalışıyorlar evde tek çalışmayan benim ki 3 ay önce çalıştığım ofisten istifa ettim. Yolu çok uzundu ve metrobüsle gidene kadar illaki haftada bir kere kesin bayılıyordum zaten işi de bu yüzden bıraktım. Şimdiyse sürekli işe girmem konusunda baskı uyguluyorlar ama ben bu aralar çalışmayı hiç istemiyorum. Gerçi istifa ettiğimden beni o kadar çalışmam için bezdirdiler ki birkaç yere başvurdum ama benim çalışmak istediğim yerlerde illaki ingilizce istiyor ve bu yüzden de kabul edilmiyorum aileme söylesem kendin çalış git diyorlar. Annem hergün erkek kardeşimle dertleşir konuşur ama ben yanına gitsem tek söylediği şey bulaşıkları yıkadın mı evi temizle zaten işe de gitmiyorsun en azından bir işe yara der. Bu bana artık çok ağır gelmeye başladı. Ki kardeşim de benle bu şekilde konuşur git bi işe gir ne kadar boş bir insansın diye. Ve annem bunları söylerken kesinlikle onunla bir olur. Ne yapıcağımı bilmiyorum ailem önceden beni okuttukları için şimdi de benim eve katkı getirmemi bekliyorlar ve içimde hiç birşey için şevk kalmadı. Sanki ben onların yatırım yaptıkları birşeymişim gibi davranıyolar..