Onceden bir konu açmıştım erkek arkadaşım bana sayıp sövmüştü. Öncelikle yorumlar için teşekkür ederim. Yine bir şeyler anlatıp rahatlamak istiyorum çünkü çok doldum... Bir insana karşı kin tutamıyorum hiçbir şekilde. Hemen yumuşuyorum. Sadece erkek arkadaşım değil her insan için geçerli. İyi bir huy gibi gözükebilir ama çok olumsuzluklarını yaşadım bunun. Erkek arkadaşım küfrettiği halde -ki küfürden nefret ederim- yine yumuşadım affettim çünkü benim için pişman olması yeterliydi. Ama bu pişmanlıklar sadece lafta kalıyormuş meğerse... Durmadan tartışmaya devam ettik. Saçma sapan her sebep yüzünden. Benim önceden konuşup anlaştığım erkek arkadaşlarım vardı, seviyeyi de hiç bozmadığım halde sanki beni hiç tanımıyormuş gibi konu oraya geldi, çok ağır ithamlarda bulundu. Çok küfür etti, fazla ağır konuştu. Ben şok geçirdim... Elim ayağım titredi. Aileme anlattım durumu "gerekirse okuldan bile alırız biz senin arkandayız" filan diyerek rahatlattılar beni çok şükür. Sonra tabii bu hatasını anladı özür dilemeler, yalvarmalar. Ama çok soğumuştum çok incinmiştim bu sefer. Bayram tatili boyunca pek yazmadım mesajlarına. Yazarken bile içimi sıkıntı basıyor. Bugün yine aramız yumuşamıştı istediğiniz kadar kızın haklısınız tam bir aptallık yapıyorum ama kıyamıyorum işte. Ne olacak böyle bilmiyorum. Yine konu döndü dolaştı geçmişe geldi. Gören de adam öldürdüm, hırsızlık yaptım, dolandırıcıydım filan sanar. Neredeyse bir yıl önce olmuş şeyleri, aylar önce olmuş şeyleri durmadan önüme koyuyor. Hep bunların lafları hep bunların tartışması sinirden baş ağrısıyla geziyorum hep çok yıprattı beni bu durum. Aslında çok hevesliyim derslerime çalışmaya çalışıyorum, İngilizce'ye çok büyük merakım vardır hep İngilizce makaleler okuyorum, yani kendim için bir şeyler yapıyorum ama üst üste durmadan olumsuzluk ve hep kendimi anlatmaya çalışmam beni çok yordu. Ve ben çok hassas bir insanım bir sürü psikolojik ilaç kullanıyorum. Hap görünce midem kalkıyor artık... Antidepresanlarım birden bir buçuğa yükseldi. Hala içimdeki sıkıntı bitmiyor. Bana kendi düşüncelerini benimsetti, laf soka soka, ben de seviyorum, o da seviyor deyip uyumlu olmaya çalıştım. Ama hep daha fazlasını istedi. Artık attığım adımda bile on kez düşünür oldum. Boğuluyorum artık. Bu yıl son senem bir yıl daha sabredip sonra mı ayrılsam. Çünkü zehir edecek bulunduğum ortamları bana. Boyun eğmekten nefret ediyorum ama o da bir melek gibi davranıyor yumuşuyorum sonra hayatı zehir ediyor. Dengesiz.
Çok uzun oldu ama kusura bakmayın artık çıldırmak üzereydim buraya yazmak bir nebze olsun rahatlattı...
Çok uzun oldu ama kusura bakmayın artık çıldırmak üzereydim buraya yazmak bir nebze olsun rahatlattı...
