- 24 Ağustos 2016
- 167
- 66
- 28
- Konu Sahibi Dondurmalipasta
-
- #1
1 yıllık evliyim. Eşimle çok sık kavga ediyoruz ve küçücük sorunlar büyüyor. Moralimi bozacak bir şey duyduğumda kendimi tutamıyorum sessiz kalıp daha sonra sakinleştiğimde bu konuyu konuşayım diyorum çünkü o şekilde birkaç kere yaptım sorun olmuyor ama dayanamıyorum. Her konuda her şey benim istediğim gibi olsun istiyorum. Bir şeye moralim bozulunca nerede olursak olalım birden suratım asılıyor ve düzelmiyor. Sorunlar karşısında siz nasıl sakinliğinizi koruyorsunuz? Sorun ne derseniz aslında sorun yok günlük çok ufak şeyler. Sinirlendiğimde susmayı nasıl öğrenebilirim?
Yazdıklarınıza katılıyorum ama şöyle de bir durum var . Biz bu denli eşlerimizi düşünüp susarsak onlar da bizden yüz bulup tepemize çıkmaya çalışmaz mı ? Ben ne dersem diyim ben ne yaparsam yapayım karım Nasıl olsa bana kıyamaz diyip daha fazla üstümüze gelmezler mi ? Ve böyle bir durumun gerçekleşmemesi için ne yapabiliriz ?Kendinize esiniz hariç bir meşgale bulun. Çalışıyor musunuz bilmiyorum ama genellikle gözlemlediğim kadarıyla devamlı evde olan hanımlar eşlerini daha çok dert ediyorlar.
Bir de sinirli anınızda konuşmadan önce en az on saniye bekleyin ve düşünün. Ben bu lafı söylersem sonu nereye gider? Bu huzursuzluğa değer mi? Sonuçta hakli çıksam mutlu olacak miyim? (Bir de çok sağlıklı bir düşünce değil ama malesef her tartışmada benim aklıma "ya bu benim eşimle yaşadığım son ansa?" Düşüncesi geliyor. Ne kadar kızgın da olsam hemen gidip sarılıyorum)
Çok fazla birikmiş şeyler varsa da kağıdı kalemi alın dökün içinizi. Sonra kendinizi eşinizin yerine koyup okuyun bakalım o yazılanlara kalbi kırılıp kırılmayacağını düşününün. Onu en iyi siz tanırsınız ve size olan sevgisi, fedakarlığı ne ölçüdedir siz bilirsiniz. Bunca şeye karşı bu kadar küçük meselelerle eşinizi kırdığınıza değerse o zaman o tartışmayı saygı çerçevesinde yapın.
Şunu da unutmayın, önemli olan haklı olmak değildir. Önemli olan mutlu olmaktır. Mutlu olmak için de her istediğimizin gerçekleşmesi malesef yeterli değildir...
Yazdıklarınıza katılıyorum ama şöyle de bir durum var . Biz bu denli eşlerimizi düşünüp susarsak onlar da bizden yüz bulup tepemize çıkmaya çalışmaz mı ? Ben ne dersem diyim ben ne yaparsam yapayım karım Nasıl olsa bana kıyamaz diyip daha fazla üstümüze gelmezler mi ? Ve böyle bir durumun gerçekleşmemesi için ne yapabiliriz ?
bu benım de sorunum1 yıllık evliyim. Eşimle çok sık kavga ediyoruz ve küçücük sorunlar büyüyor. Moralimi bozacak bir şey duyduğumda kendimi tutamıyorum sessiz kalıp daha sonra sakinleştiğimde bu konuyu konuşayım diyorum çünkü o şekilde birkaç kere yaptım sorun olmuyor ama dayanamıyorum. Her konuda her şey benim istediğim gibi olsun istiyorum. Bir şeye moralim bozulunca nerede olursak olalım birden suratım asılıyor ve düzelmiyor. Sorunlar karşısında siz nasıl sakinliğinizi koruyorsunuz? Sorun ne derseniz aslında sorun yok günlük çok ufak şeyler. Sinirlendiğimde susmayı nasıl öğrenebilirim?
eşinizi sevmiyorsunuz yaptıklarını olumsuz yetersiz buluyorsun sana senin istediğin hayatı vermiyor bu senin beyninin derinliklerinde bir yerlerde bu sekilde dışa vuruyor. ve değer versen karşındakine asla bağıramazsın seni çektiğini biliyorsun o yüzden ipin ucu kaçmış ve dahada kaçıcak size yeterli tepki vermemiş.çünkü bende öyleydim.1 yıllık evliyim. Eşimle çok sık kavga ediyoruz ve küçücük sorunlar büyüyor. Moralimi bozacak bir şey duyduğumda kendimi tutamıyorum sessiz kalıp daha sonra sakinleştiğimde bu konuyu konuşayım diyorum çünkü o şekilde birkaç kere yaptım sorun olmuyor ama dayanamıyorum. Her konuda her şey benim istediğim gibi olsun istiyorum. Bir şeye moralim bozulunca nerede olursak olalım birden suratım asılıyor ve düzelmiyor. Sorunlar karşısında siz nasıl sakinliğinizi koruyorsunuz? Sorun ne derseniz aslında sorun yok günlük çok ufak şeyler. Sinirlendiğimde susmayı nasıl öğrenebilirim?
Değer vermenin ölçütünün bağırmamak yada kızmamak olduğunu düşünmüyorum. Aynı şekilde sevginin de. İnsanlar sevdiği insanlara da gayette kızabilir. Kızdığımız insanı sevmeyecek olsak hiçbir eş birbirini sevmez.eşinizi sevmiyorsunuz yaptıklarını olumsuz yetersiz buluyorsun sana senin istediğin hayatı vermiyor bu senin beyninin derinliklerinde bir yerlerde bu sekilde dışa vuruyor. ve değer versen karşındakine asla bağıramazsın seni çektiğini biliyorsun o yüzden ipin ucu kaçmış ve dahada kaçıcak size yeterli tepki vermemiş.çünkü bende öyleydim.
Ne kadar da güzel yazmışsınız teşekkür ederim önerilerinizi dikkate alacağımKendinize esiniz hariç bir meşgale bulun. Çalışıyor musunuz bilmiyorum ama genellikle gözlemlediğim kadarıyla devamlı evde olan hanımlar eşlerini daha çok dert ediyorlar.
Bir de sinirli anınızda konuşmadan önce en az on saniye bekleyin ve düşünün. Ben bu lafı söylersem sonu nereye gider? Bu huzursuzluğa değer mi? Sonuçta hakli çıksam mutlu olacak miyim? (Bir de çok sağlıklı bir düşünce değil ama malesef her tartışmada benim aklıma "ya bu benim eşimle yaşadığım son ansa?" Düşüncesi geliyor. Ne kadar kızgın da olsam hemen gidip sarılıyorum)
Çok fazla birikmiş şeyler varsa da kağıdı kalemi alın dökün içinizi. Sonra kendinizi eşinizin yerine koyup okuyun bakalım o yazılanlara kalbi kırılıp kırılmayacağını düşününün. Onu en iyi siz tanırsınız ve size olan sevgisi, fedakarlığı ne ölçüdedir siz bilirsiniz. Bunca şeye karşı bu kadar küçük meselelerle eşinizi kırdığınıza değerse o zaman o tartışmayı saygı çerçevesinde yapın.
Şunu da unutmayın, önemli olan haklı olmak değildir. Önemli olan mutlu olmaktır. Mutlu olmak için de her istediğimizin gerçekleşmesi malesef yeterli değildir...
size bu bağırıp çağırmanın dozu büyük geldiği için yazma ihtiyacı hissetmişsiniz.kendiniz kendi ellerinizle yazmışsınız pardon ben uydurmadım bunları ve nedenini söyledim değer verdiğin birine bağıramazsın saygıdan alıncak kırılcak diye dozu vardır dozu ben belirttim neden böyle olduğunuzu ister inanın ister inanmayın.bazı insanlar köpeklerine bile bağırmıyor düşünün.Değer vermenin ölçütünün bağırmamak yada kızmamak olduğunu düşünmüyorum. Aynı şekilde sevginin de. İnsanlar sevdiği insanlara da gayette kızabilir. Kızdığımız insanı sevmeyecek olsak hiçbir eş birbirini sevmez.
dıpkı ben valla1 yıllık evliyim. Eşimle çok sık kavga ediyoruz ve küçücük sorunlar büyüyor. Moralimi bozacak bir şey duyduğumda kendimi tutamıyorum sessiz kalıp daha sonra sakinleştiğimde bu konuyu konuşayım diyorum çünkü o şekilde birkaç kere yaptım sorun olmuyor ama dayanamıyorum. Her konuda her şey benim istediğim gibi olsun istiyorum. Bir şeye moralim bozulunca nerede olursak olalım birden suratım asılıyor ve düzelmiyor. Sorunlar karşısında siz nasıl sakinliğinizi koruyorsunuz? Sorun ne derseniz aslında sorun yok günlük çok ufak şeyler. Sinirlendiğimde susmayı nasıl öğrenebilirim?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?