evli misin bilmiyorum ama evlenınce sureklı ya sabır cekerek sakınlesıyorsun
benımkı gıbı tartısma anında sadece kendını haklı gören bı kocan varsa yada olursa,artık duymamaya,sinirlenmemeye baslıyorsun..
başka seyler dusunmeye calıs,amaaaan zaten hıcbıse senden önemlı degıl..
bıraz bencıl ol ve hıcbıseyın senı sınırlendırmesıne ızın verme..
evli değilim, uzun süreli ilişkim var ama onla tam tersi huzur buluyorum. benim ailemle tartışmalarda sıkıntım var. kolay sinirlenmem ama hassas noktalarım var.
annem-ablamın da pis bir huyu var hassas noktalarımı bildiklerinden en ufak laf kavgasında onlara basıp beni delirtip üste çıktıklarını sanıyorlar. benim de gözüm dönüyor sonra kontrolümü kaybediyorum mesela başka şey düşünmemim imkanı olmuyor.
ama ufak başka günlük şeylerde ailem dışında başka şeyler düşünmeyi deneyebilirim.
işte hiç bencil değilim. ve o hep kendilerini düşünen, geniş sakin insanlara çooook özeniyorum. kafaları ne kadar rahat diye.
nişanlımla kavga ederde sinirlenirsem çoğu zman sakinleşene kadar ona çektiriyorum
yada yatağın içine gömülüp uyumaya çalışıyorum
uyumak iyi fikir evdeyken deneyebilirim en azından. ama çok sinirlendiysem uykm kaçıyor benim nereden mi biliyorum, akşam vakti bişeye kafam takılırsa uykum kaçıyor da ondan....
Derin derin nefes alıp içimden 10'a kadar sayıyorum.
Yükses sesle müzik dinliyorum...
Bulunduğum ortamdan ayrılıyorum.
10a kadar saymak bana kar etmiyor denedim
ortamdan ayrılmak iyi fikirmiş, o hışımla çıkıp biraz dolanılabilir büyük kavgalarda.
Açıkçası bu konuda pek başarılı olduğumu söyleyemeyeceğim..Çünkü haksızlığa ,iki yüzlülüğe ,iftiraya gelemiyorum....Sus büyüklük sen de kalsın vs derler ya...Ne kadar sabretmeye çalışırsam çalışayım bir şekilde bir yerden patlak verip söyleniyorum...Dedim ya göz göre göre anlamamış ,farketmemiş numarası yapmak bana göre değil...Bir şekilde o insandan yavaş yavaş elimi ayağımı çekiyorum..Bazan de pat diye kesiyorum :)
Çareyi kendi kendime yetebilmekle buldum.... Yalan dostluklarım olacağına yanımda az ama öz insan olsun daha iyi diye düşünüyorum...Seviyorum özgürlüğümü yani...Çevremde arkadaş ortamında o kadar rastlıyorum ki dost sandıkları iki yüzlülerle arkadaş olanları... Vicdanın el vermeyip de diğer arkadaşını uyarsan sen suçlu ,ispiyoncu oluyorsun...Bu yüzden en iyisi mesafe koymak,ne olup ne bitiyor çok bilmemek..Öteki türlü hemen görüyorsun çünkü olan saçmalıkları....
Bencillik denirse densin buna..Ne kimse sana zarar verebiliyor ne de sen bunlara kafanı takıp üzülüyorsun...
İnsanlar ben istediğim sürece yanımdalar,ben istemezsem değiller..
ben de öyle ablacım hayatımdaki ikiyüzlü ve kuyumu kazanları temizledim. ben genelde susuyorum o insanlara karşı. çünkü normalde çok verici bi insanım yani arkadaşım bile olsa herşeyi iyi olsun diye uğraşırım, saçı başı psikolojisi her konuda bilgimi ona aktarıp faydalı olmaya çalışırım daha ileriye gitsin isterim benden süper bi yaşam koçu olurmuş
arkadaşları çıkarıyorum ama azıcık bağımlı ve verici bir yanım var. ben de yalnızlığı çok severim ama zor işleri yaparken mutlaka bir destekçi arıyorum özellikle bayanlardan, sevgilim çok iyi ve destekçi olsa da bir bayan gibi motive edici olamıyor tabi.
bir de etrafta arkadaşlığından çıkaramayacağın insanlar oluyor, ailenden, iş ortamından, yakın arkadaşlarının hoşlanmadığın arkadaşları vs gibi onların ufak tefek şeylerine kafayı takmamayı başaramıyorum ben. ama bi yolunu bulucam, değiştiricem kendimi.
Konunun gidişatını değiştiriyorum farklı bir açı yakalamaya çalışıyorum
Karşımdakini şaşırtıyorum aksi halde iki taraf da takıntılı şekilde kendi lafımızı karşı tarafa onaylatmaya çalışırsak bayağı zor bir durum oluyor, orta yolu ya da alternatif farklı bir yolu bulmaya çalışıyorum. Tabi hemen sinirim geçmiyor içimde devam ettiği oluyor biraz
ya ben çok dediğim dedikim. yani kendi bildiğim doğrudur her zaman modum var yalan yok. bi karara varıyorsam çok düşünüp varıyorum karşımdaki başka bişey önerince benim kadar düşünüp o karara varamadığını düşünüp kendi bildiğimde ısrar ediyorum o yüzden farklı yolu bulmak benim yapımda biri için çok zor oluyor. konunun gidişatını değiştirmek iyi fikir ama bazen işte hassas noktalarıma özellikle basınca birisi konunun gidişatı fln kalmıyor gözümde. olayların sonrasında da takıntılı kalıyorum hep
bağırıp çağırmak çok fena ya zaten, ben de yapıyorum ama bence kötü bişey ya saygı kalmıyor üstelik boğazın parçalanıyor. bağrılmak çok kötü bişey mesela o yüzden bağırmamaya çalışıyorum ben de elimden geldiğince.
