Başlıktanda anlaşılacağı gibi benim sorunum sinirli bi eşe sahip olmak. Gereksiz öfke, gereksiz asabiyet.. Çok ufak konulardan bile kendine olumsuz bi pay çıkarmayı her defasında başarıyor ve bu direk bana ve çocuğumuza yansıyor. 3 yıllık evliyiz.Nişanlılığımızda bu kadar değildi. Ama evlendikten sonra tahammül edilemez hale geldi. Her an tedirgin bi hayat yaşamak öyle zorki.. Aslında özünde iyi bi adam. Fakat öfke kontrolünü yapamıyor. Dün akşam oğlumuzu parka götürdük. Parka gidene kadar bi sürü şeye sinirlenip surat astı. Yoldan geçen arabaya, köşede durup sebze satan adama, bana, oğlumuza... Herşeye sinirleniyor. Bende parka gidince sakin ve sessizce bak bu konuları defalarca konuştuk lütfen sakinleştirici bi ilaç kullanmaya başla dr.a git falan dedim. Beni o parkta bi dövmediği kaldı. Öyle bağırıyoki ordaki herkese rezil oldum. Nasıl davranacağımı bilmiyorum inanın. Her defasında ben alttan aldım. Çocuğuma yansımasın diye. Huzursuz bi ortamda olmasın diye hiç küs kalmadım. Ne kadar kırarsa kırsın beni huzursuzluk olmasın diye barışıyodum hemen. Çünkü ben küs kalınca çocuklada hiç ilgilenmiyo. Bütün bunları yaptıktan sonra biraz zaman geçincede melek gibi bi adam oluyo bi süreliğine.. Sonra tekrar aynı şeyler.... Ayrılmayı çok düşündüm ama çocuğumun babasız büyümesini asla istemiyorum. Allah'tan sabır diliyorum.. Sizce nasıl davranmam lazım böyle bi erkeğe?? İnanın çok zor