Ben erkek arkadaşımla 6 buçuk senedir birlikteyim, lise sondaydık başladığımızda. Üniversite bitti, iş güç derdine düştük, bu yaz nişanımız var, seneye de düğün inşallah ama şimdi de sorumluluklar bindi üstümüze. Bunca sene oldu, babam biliyor erkek arkadaşım olduğunu fakat ben bile tanıştırmadım henüz, birkaç ay içinde tanıştırmayı düşünüyorum yani beni istemeye gelmelerinden hemen önce. Çok acele etmişsin ama seni anlıyorum. Bundan 6 buçuk sene önce yani O'nu ilk tanıdığımda ben de tutturmuştum evlenmek istiyorum diye, ama zaman çok çabuk geçiyor ve anın kıymetini bilmek gerekiyor. Ve ben uzun ilişkilerin daha sağlıklı olduğuna inanıyorum, çünkü biz birlikte büyüdük, birbirimizi büyüttük olgunlaştırdık. Zaman bizim sevgimizden hiçbir şey alıp götürmedi aksine her gün daha çok seviyoruz birbirimizi, o farklı bir şehre gitti üniversite için ama her haftasonu geldi yanıma hiç aksatmadı. Uzun ilişki çok emek istiyor, çok zor yollardan geçtik belki ama şimdi senelerimi verdiğim insanla çeyiz alışverişi yapmak, evimizi kurmak için çabalamak öyle güzel ki... Diyeceğim odur ki bu işler nasip işi, bundan 6-7 sene sonra üniversiteyi bitirdiğinde yanında kim olacak bunu bilemezsin. Yapman gereken derslerine çalışmak, artan vakitlerinde de erkek arkadaşını tanımaya çalışmak. Bak baban da oldukça yumuşak biriymiş, kimse kısıtlamıyor seni gizli saklı buluşmak zorunda da değilsin bizim gibi. Olayları akışına bırak, sevgilini de sıkboğaz etme çünkü daha ikiniz de çocuksunuz daha. Sorumluluk alamayacak yaştasınız. Ama 3-4 sene sonra hala birlikte olursanız üniversitede söz-nişan yapabilirsiniz. Biraz sabret :)
