Merhaba kızlar. Konuya giriyorum hemen. Benim psikolojik bir rahatsızlığım var ve bir süre öncesine kadar bunun farkında değildim, sonradan doktor teşhis koydu ve tedaviler sayesinde şu anda çok şükür iyiyim. Bu rahatsızlığımın ilk aşamalarında kimi zaman bana uymayan saçma denilecek hareketler sergiliyordum. Bunlardan bir tanesi mesela doğru dürüst tanımadığım bir erkek vardı ona karşı çok saçma davranmıştım gidip de ona ben sana aşığım demiştim, halbuki ne alaka yani doğru dürüst tanımıyordum bile adamı. Adam da şaşırdı doğal olarak, bir şey demedi beni kırmadı ama anlam veremedi benim bu hareketime. Ben adamın peşine düştüm çok saçma bir şekilde, saçma sapan aşk şiirleri bile yazdım adama. Kendimi rezil ettim. Yaptığım şeyler çok saçmaydı. Daha sonra doktora gittiğimde bunun hastalığımla ilişkili olduğunu söyledi, böyle hastalığın atak dönemlerinde böyle saçma hareketler olabiliyormuş. Neyse bunlardan sonra adamla hiç iletişimim olmadı zaten. Buraya kadar sorun yok ama şimdi şöyle bir problemim var. Bu adamın ablası ve abisi benim yakın çevremden, ablasıyla özellikle şu sıralar samimiyiz ve görüşüyoruz. Tabi o bu olanları bilmiyor (en azından ben öyle anladım) Benim içimde bir üzüntü var bu konudan dolayı, adam da benim geçirdiğim rahatsızlığı bilmediği için bu ne yaptı böyle falan diye düşünüyordur, en çok buna üzülüyorum. Yarın öbür gün ablasına bu olanları anlatırsa diye de korkuyorum. Ablasını da seviyorum açıkçası, onun gözünde böyle saçma durumlara düşmek istemem. Ben diyorum ki acaba ablasına bu olanları nedeniyle birlikte anlatsam nasıl olur? Sonuçta psikolojik rahatsızlık olması ayıp bir şey değil. Bunu ona açıklarsam rahatlayacakmış gibi hissediyorum. Açıkçası kardeşine de bunu söylese benim açımdan iyi olur. Çünkü yarın öbür gün karşılaşırsak yüzüne nasıl bakacağım adamın bilmiyorum. Yani kısacası sizce ablaya bu durumu anlatmalı mıyım? Abla dediğim kişi otuzlu yaşlarda biri bu arada, benden büyük yani. Olgundur ve anlayışlıdır diye düşünüyorum. Siz bu konu hakkında neler düşünüyorsunuz?