Soğuk bir insanmiyim? Yoksa herkes çok mu samimi?

tethyss

☆☆☆☆★☆☆☆☆
Kayıtlı Üye
8 Nisan 2009
2.433
2.046
773
Kızlar merhaba... öncelikle kendimden bahsediyim biraz.. ben hemen böyle canım cicim olabilen insanlardan değilim... insanlara cabuk güvenirim,bir sorunları varsa seve seve ilgilenirim ama neden bilmiyorum mesafe var sanki hwp sürekli insanlarla aramda... yakın olmaya çalışsam da yani onlar gibi canım hayatım v.s. gibi süslü sözcükler kullanamam hissetmediğim şeyi söyleyemem...
Şimdi sorunum şu.. eşimin kızkardeşleri, diğer eltim, yengem falan hep bir şekilde sürekli birbirlerini arayıp sorarlar grubumuz olmasına rağmen orda herşeyi konuşmamıza rağmen sürekli araşırlar... hiçbiri ile bir problemim yok.. bu durumu başlarda hiç sorun etmiyordum kendime.. olabilir insanlar özel şeyler konusabilir... ancak şunu fatkettim ben birilerini arasam sorsam bile onlar aramıyorlar... grupta ne konuşursak o... mesela eltim sürekli hepsiyle arasiyor, hepsini ariyor soruyor ama aramizda hic bir problem olmamasina rağmen ben yazmazsam yazmıyor...
artık zoruma gidiyor bu durum.. ben de farketmedigim bir problem olabilir mi? Sizin fikirleriniz nelerdir?

Not: uzun oldu kusura bakmayın...
 
Kötü gün dostusun. İyi günde aranmazsın. Ben de öyleyim ama bu benim tercihim. Yoksa zırıl zırıl aranırım. İnsanları çok iyi tecrübe ettiğimden hep mesafeliyim. Böylesi daha iyi , bence. Soğuk değil de ulaşılmaz görünüyorsundur belki.
 
Size adım atmıyorlarsa siz de aramayın bence. Herkesle görüşmek, samimi olmak zorunda değilsiniz. Eşimin 5 kardeşi var. Her sene en az ikisi bir ya da birden çok kardeşe, geline ya da enişteye küserler. Bana da 2 görümce, 1 kayın ve 1 elti küstü zamanında. Dersimj aldım böylece. Hiç arayıp sormam, onlar da beni. Yılda birkaç kez ailesinin evinde görüşür sohbet ederiz tamam. Bundan öteye de gitsin istemiyorum.
 
Kötü gün dostusun. İyi günde aranmazsın. Ben de öyleyim ama bu benim tercihim. Yoksa zırıl zırıl aranırım. İnsanları çok iyi tecrübe ettiğimden hep mesafeliyim. Böylesi daha iyi , bence. Soğuk değil de ulaşılmaz görünüyorsundur belki.
Aslında artık kıskanıyor olabilirim bu durumu... yani hani acaba benim bir yanlışım mi var insanlara diyorum kendi kendime... kendi tercihim olsa bu kadat takmazdim aslında... yan yana geldigimizde hepsi ile iyiyiz konusuruz güleriz.. ama iste uzaksak kimseden tik çıkmaz.. hani bir ariyayim sorayim diye dusunmezmi kimse...ben arasam bile onlar aramadimi bir daha aramak istemiyorum artik...
 
Size adım atmıyorlarsa siz de aramayın bence. Herkesle görüşmek, samimi olmak zorunda değilsiniz. Eşimin 5 kardeşi var. Her sene en az ikisi bir ya da birden çok kardeşe, geline ya da enişteye küserler. Bana da 2 görümce, 1 kayın ve 1 elti küstü zamanında. Dersimj aldım böylece. Hiç arayıp sormam, onlar da beni. Yılda birkaç kez ailesinin evinde görüşür sohbet ederiz tamam. Bundan öteye de gitsin istemiyorum.
Ben zaten başta farkettiğimde aradim ettim.. sonra acikcasi onlardan da bekledim bunu... ama yok... yani kiskaniyormuyum bilmiyorum ama eltim ve eşi surekli butun hepsiyle araşırlar, görüntülü arama yaparlar... ama gel gör ki bana bir soru sormaları gerekse bile bazen başkalarina sorup öğrenmeye çalışırlar...
 
Dedikodu sevmeyen mesafeli biri olarak algilandiginiz içindir.Çekiniyorlardir belki sizden.
 
Sanırım arayan hep sensin. Önce bunu değiştir. Bir de problem tüm çevren değil de yalnızca eşinin tarafıysa yüksek ihtimal problem sen değilsin:) Boşver gitsin. Millet uzak olmaya bakar, kıymetini bil(:
 
Dedikodu sevmeyen mesafeli biri olarak algilandiginiz içindir.Çekiniyorlardir belki sizden.
Yani dedikodudan kastınız eğer başkalarının yüzüne gülüp arkasindan dedikodu yapmaksa hayir yapmam... arkasindan konuştuğum insanla zaten yüz göz olamam... hem karakter, hem de vicdan meselesi biraz..
 
Sanırım arayan hep sensin. Önce bunu değiştir. Bir de problem tüm çevren değil de yalnızca eşinin tarafıysa yüksek ihtimal problem sen değilsin:) Boşver gitsin. Millet uzak olmaya bakar, kıymetini bil:-)
Yani artik aramıyorum kimseyi... arada sorulacak birsey varsa soruyorum... bu kadar... aslında arkasında birseyler varmi arkamdan birileri iş mi ceviriyor diye de düşünmüyor degilim...
 
Yani artik aramıyorum kimseyi... arada sorulacak birsey varsa soruyorum... bu kadar... aslında arkasında birseyler varmi arkamdan birileri iş mi ceviriyor diye de düşünmüyor degilim...

Bence herkesi olduğu yere bırak, orada kalsınlar. Ne çeviriyor, ne düşünüyor boşver yahu. Belki ortak noktanız yoktur, belkiler uzar gider.
 
Size adım atmıyorlarsa siz de aramayın bence. Herkesle görüşmek, samimi olmak zorunda değilsiniz. Eşimin 5 kardeşi var. Her sene en az ikisi bir ya da birden çok kardeşe, geline ya da enişteye küserler. Bana da 2 görümce, 1 kayın ve 1 elti küstü zamanında Nasibimi böylece. Hiç arayıp sormam, onlar da beni. Yılda birkaç kez görüşür sohbet ederiz tamam. Bundan öteye de gitsin istemiyorum.
Ben zaten başta farkettiğimde aradim ettim.. sonra acikcasi onlardan da bekledim bunu... ama yok... yani kiskaniyormuyum bilmiyorum ama eltim ve eşi surekli butun hepsiyle araşırlar, görüntülü arama yaparlar... ama gel gör ki bana bir soru sormaları gerekse bile bazen başkalarina sorup öğrenmeye çalışırlar...
Nerede çokluk orada ...luk bence. Siz farklı şekilde yetişmiş, farklı karakterde bir insan olabilirsiniz onlara göre. Bu sebeple içlerine almak istemiyor olabilirler. Yani bis muhabbetlerin içine girmek de zaman kaybı bence. Uzak olmak en güzeli. Size sundukları bu fırsatı değerlendirmemize fayda var.
 
Arkadaş ortamın ya da kendi kuzenlerin olsa tamam ama bahsettiklerinn zaten nekadar uzak okadar iyi inan ki daha güzel böyle olması boşver çok sıkı fiki olunca illa bir sorun çıkıyor
 
Boşverin. Ayh. Siz olduğunuz gibi olun, vıcık vıcık ilişkilerin sonu hüsran oluyor hep
Siz de sizi aradıkları kadar arayın
 
Arkadaş ortamın ya da kendi kuzenlerin olsa tamam ama bahsettiklerinn zaten nekadar uzak okadar iyi inan ki daha güzel böyle olması boşver çok sıkı fiki olunca illa bir sorun çıkıyor

Boşverin. Ayh. Siz olduğunuz gibi olun, vıcık vıcık ilişkilerin sonu hüsran oluyor hep
Siz de sizi aradıkları kadar arayın
Aslinda dediginiz dogru ama elimde olmadan gelisen bir durum olunca dışlanmışlık hissi oluyor...
 
Aynı dertten ben de muzdaribim.
Aslında ben kendimce esprili, sıcakkanlı biriyim :)
Ama gelin görün ki tüm insanlar, mesafeli olduğumu söylüyorlar.
Eşim ve ailem hariç bir kaç kişi benim ben halimi biliyormuş :)
Bunu da eşim söyledi :)

28 yaşındayım ve bir yıl önce anladım ben de böyle olduğumu.
O nedenleymiş benim pek fazla arkadaşımın olmaması :))
Farkında olmadan duvarlarım var insanlara karşı, gördüğüm anda girişken olamıyorum mesela.
Önce bi ölçer tartarım.
Ama bilinçli yapmıyorum, yapı olarak setler üzerine kuruyorum ilişkilerimi.

Siz de böylesinizdir muhtemelen.
Ben de beni neden aramıyorlar, yüzyüzeyken iyiydik felan olurdum eskiden.
Ama kabullendim bir yıldır.
Napalım bu da karakter bence.
 
Muhtemelen dışarıdan hareketleriniz samimi görünmüyor, yani aramak sormak gibi şeyleri bir zorunluluk hissederek, kibarlıktan vs yaptığınız belli oluyor. İnsanlar bunu hissedip konuşmaktan keyif almıyor olabilirler. Direkt sizinle ilgili bir sorun olduğunu sanmam tamamen samimiyet kurmayı sevmeyişinizi insanların hissetmesiyle ilgili...
 
Aynı dertten ben de muzdaribim.
Aslında ben kendimce esprili, sıcakkanlı biriyim :)
Ama gelin görün ki tüm insanlar, mesafeli olduğumu söylüyorlar.
Eşim ve ailem hariç bir kaç kişi benim ben halimi biliyormuş :)
Bunu da eşim söyledi :)

28 yaşındayım ve bir yıl önce anladım ben de böyle olduğumu.
O nedenleymiş benim pek fazla arkadaşımın olmaması :))
Farkında olmadan duvarlarım var insanlara karşı, gördüğüm anda girişken olamıyorum mesela.
Önce bi ölçer tartarım.
Ama bilinçli yapmıyorum, yapı olarak setler üzerine kuruyorum ilişkilerimi.

Siz de böylesinizdir muhtemelen.
Ben de beni neden aramıyorlar, yüzyüzeyken iyiydik felan olurdum eskiden.
Ama kabullendim bir yıldır.
Napalım bu da karakter bence.
Beni anlatmissiniz sanki... ben zorladim da kendimi yani belki yeterince iyi davranniyorumdur dedim... yeterince ilgili degilimdir dedim... hatta dediğiniz gibi eşime de sordum... o bana soğuk davranıyorsun, üstten bakıyor olabilirsin dedi.. bunu duymak bile üzdü aslında beni.. çünkü gerçekten böyle hissetmiyordum... yani dediğiniz gibi yanlarindayken cok iyiyim, gülerim, anlatirim.. yardim edebiliyorsam ederim... ama bu kadar sonrasi yok maalesef..
 
Muhtemelen dışarıdan hareketleriniz samimi görünmüyor, yani aramak sormak gibi şeyleri bir zorunluluk hissederek, kibarlıktan vs yaptığınız belli oluyor. İnsanlar bunu hissedip konuşmaktan keyif almıyor olabilirler. Direkt sizinle ilgili bir sorun olduğunu sanmam tamamen samimiyet kurmayı sevmeyişinizi insanların hissetmesiyle ilgili...
Bunu hissettikten sonra bir dönem daha farkli olmaya çalıştım daha ilgili gibi.. evet.. ama ondan öncesinde her konuda samimiydim aslinda...yani zorlama birsey yapmadim...
 
Back
X