ARKADAŞLAR MERHABA;
sizinle dertleşmeye ihtiyacım var,biliyorum ancak siz objektif bakabilirsiniz.
yaklaşık 1 yıldır beraber olduğum biri var.Bir dönem ayrıldık ama sonra yeniden denemeye karar verdik.Ben de o da 32 yaşındayız.İşimiz gücümüz yerinde çok şükür.Benim annem kanser hastası,hatta babam da kanser hastası ama annemin durumu daha kötü.Anneme bakıcı bakıyor ben işteyken,sonra da ben geliyorum eve,düzeni sağlamaya çalışıyorum.Masraflar ağır.Eve maddi manevi her türlü desteği sağlamaya çalışıyorum.Erkek arkadaşımla bu sıkıntılar içinde beraber oluyoruz.Ben akşamları eve gidip yemek hazırlamak zorundayım,haftasonları öyle uzzzun süreler evden ayrı kalamam.O yüzden uzak yerlere gidemeyiz.E birde yoğun çalıştığım için ancak akşamları annemlerle beraber olabiliyorum,bu sırada erkek arkadaşımla olsam,aklım hep evde kalıyor.Tabii bu durum bizi baya yıprattı.Anlayışla karşılamaya çalışıyor çoğu zaman ama yine de çok tartıştığımız zamanlar oldu.
Fakat bunca süre zarfında geleceğe dönük net birşeylerden hiç bahsedilmedi aramızda..Konular hep geçiştirildi.Evlilik konusu nasıl olur bilmiyorum sonuçta hastalıklar var evde ama ben de bir yerden hayatıma başlamak zorunda değil miyim?Benim düzenmim biraz zor diye mi hiç konuşulmuyor acaba bu konular?Benden ne beklediğini tam olarak anlamıyorum,ne istediğini bilmiyorum..Defalarca bu konular açıldı ama bir sonuç yok.Yanlış anlaşılmasın,biz evlenelim demiyorum,ben ne yapmam gerektiğini bilmiyorum sadece.Bu ilişki beni yormaya başladı.Yaşım itibari ile hayatımda net adımlar olsun istiyorum,yeşillik yapacaksa gerek yok değilmi?En basitinden hastaneye götürmek zorundayım annemi işten izin alamadım diyelim alsın o götürsün müsaitse.madem sevgiliyiz.Koskoca insanlarız biz,kaçarak bişeyler yaşamak istemiyorum.Ama sanırım bu sorumluluklar ona ağır geliyor.Dahil olmak istemiyor,..İi de o zaman,düşün taşın..Ne istiyorsun benden,hayattan..Ben yine tek başıma koşturuyorum,sadece telefon açıp biz hastanedeyiz,doktor şöyle dedi,böyle olacak diye tekmil veriyorum,o kadar..Bu mu ilişki??Konuşmak istiyorum..Ne dersiniz?Yanlış düşünüyorsam da söyleyin,ona göre hareket edeyim kızlar..Şimdiden teşekkürler...
sizinle dertleşmeye ihtiyacım var,biliyorum ancak siz objektif bakabilirsiniz.
yaklaşık 1 yıldır beraber olduğum biri var.Bir dönem ayrıldık ama sonra yeniden denemeye karar verdik.Ben de o da 32 yaşındayız.İşimiz gücümüz yerinde çok şükür.Benim annem kanser hastası,hatta babam da kanser hastası ama annemin durumu daha kötü.Anneme bakıcı bakıyor ben işteyken,sonra da ben geliyorum eve,düzeni sağlamaya çalışıyorum.Masraflar ağır.Eve maddi manevi her türlü desteği sağlamaya çalışıyorum.Erkek arkadaşımla bu sıkıntılar içinde beraber oluyoruz.Ben akşamları eve gidip yemek hazırlamak zorundayım,haftasonları öyle uzzzun süreler evden ayrı kalamam.O yüzden uzak yerlere gidemeyiz.E birde yoğun çalıştığım için ancak akşamları annemlerle beraber olabiliyorum,bu sırada erkek arkadaşımla olsam,aklım hep evde kalıyor.Tabii bu durum bizi baya yıprattı.Anlayışla karşılamaya çalışıyor çoğu zaman ama yine de çok tartıştığımız zamanlar oldu.
Fakat bunca süre zarfında geleceğe dönük net birşeylerden hiç bahsedilmedi aramızda..Konular hep geçiştirildi.Evlilik konusu nasıl olur bilmiyorum sonuçta hastalıklar var evde ama ben de bir yerden hayatıma başlamak zorunda değil miyim?Benim düzenmim biraz zor diye mi hiç konuşulmuyor acaba bu konular?Benden ne beklediğini tam olarak anlamıyorum,ne istediğini bilmiyorum..Defalarca bu konular açıldı ama bir sonuç yok.Yanlış anlaşılmasın,biz evlenelim demiyorum,ben ne yapmam gerektiğini bilmiyorum sadece.Bu ilişki beni yormaya başladı.Yaşım itibari ile hayatımda net adımlar olsun istiyorum,yeşillik yapacaksa gerek yok değilmi?En basitinden hastaneye götürmek zorundayım annemi işten izin alamadım diyelim alsın o götürsün müsaitse.madem sevgiliyiz.Koskoca insanlarız biz,kaçarak bişeyler yaşamak istemiyorum.Ama sanırım bu sorumluluklar ona ağır geliyor.Dahil olmak istemiyor,..İi de o zaman,düşün taşın..Ne istiyorsun benden,hayattan..Ben yine tek başıma koşturuyorum,sadece telefon açıp biz hastanedeyiz,doktor şöyle dedi,böyle olacak diye tekmil veriyorum,o kadar..Bu mu ilişki??Konuşmak istiyorum..Ne dersiniz?Yanlış düşünüyorsam da söyleyin,ona göre hareket edeyim kızlar..Şimdiden teşekkürler...