Sonuna kadar okuyup yardımcı olur musunuz

Kendini cok guzel ifade etmissin. Her genc yasar sıkıntılar. Kendi yeteneklerine odaklan
 
Kendini cok guzel ifade etmissin. Her genc yasar sıkıntılar. Kendi yeteneklerine odaklan
Eskiden başka bir yerde oturuyorduk , silah sesleri vardı serseri doluydu mahalle. Kendimi tehlikede hissederdim. Doktor , annemi kaybetme korkum olduğunu da söylerdi. Küçükken abimden sürekli hakaret işitirdim. Ayrıca daha bu yaşlarda yapmamam gereken şeyleri yaptım. bir kaç sene önce sanaldan bir erkek mahrem fotoğraflar istedi. bu şekilde terbiyesizce bir şey yaptım. Bu sene de doktora gittim ancak herhangi bir gelişme olmadı. Doktorun tek tavsiyesi , ilaç ve hobi edinmemdi. Ancak hobi edinsem de , kitap okusamda bu ruh halinden çıkamadım . Yaşıtlarımdan sadece fiziki olarak olgun değil davranış olarak da olgun hissediyorum. Yaptığım ahlaksız ve yanlış davranışlar çok , biliyorum. Doktor erkeklerle konuşuyor musun dediğinde söyleyemedim, doktorum da erkekti , rahat olamadım. Aynı zamanda erkek kuzenimin saçımı okşaması , okulda 2 erkeğin üstüme yürümesi ve ben tepki verince kalçama tekme atması gibi rahatsız edici davranışlar yaşadım. sık sık fiziksel kavgalara girdim. Bir ara evde kendimi boğmaya çalıştım , damarıma jileti bastırarak kestim. ardından sigaraya başladım. Doktoruma bunların çoğuna bunları anlatamadım. Herşeyi anlatamıyorum aileme ama onlar elinden geldiğince desteklemeye çalışıyorlar. Ama tüm bu desteklere rağmen ruhen berbat hissediyorum
 
Eskiden başka bir yerde oturuyorduk , silah sesleri vardı serseri doluydu mahalle. Kendimi tehlikede hissederdim. Doktor , annemi kaybetme korkum olduğunu da söylerdi. Küçükken abimden sürekli hakaret işitirdim. Ayrıca daha bu yaşlarda yapmamam gereken şeyleri yaptım. bir kaç sene önce sanaldan bir erkek mahrem fotoğraflar istedi. bu şekilde terbiyesizce bir şey yaptım. Bu sene de doktora gittim ancak herhangi bir gelişme olmadı. Doktorun tek tavsiyesi , ilaç ve hobi edinmemdi. Ancak hobi edinsem de , kitap okusamda bu ruh halinden çıkamadım . Yaşıtlarımdan sadece fiziki olarak olgun değil davranış olarak da olgun hissediyorum. Yaptığım ahlaksız ve yanlış davranışlar çok , biliyorum. Doktor erkeklerle konuşuyor musun dediğinde söyleyemedim, doktorum da erkekti , rahat olamadım. Aynı zamanda erkek kuzenimin saçımı okşaması , okulda 2 erkeğin üstüme yürümesi ve ben tepki verince kalçama tekme atması gibi rahatsız edici davranışlar yaşadım. sık sık fiziksel kavgalara girdim. Bir ara evde kendimi boğmaya çalıştım , damarıma jileti bastırarak kestim. ardından sigaraya başladım. Doktoruma bunların çoğuna bunları anlatamadım. Herşeyi anlatamıyorum aileme ama onlar elinden geldiğince desteklemeye çalışıyorlar. Ama tüm bu desteklere rağmen ruhen berbat hissediyorum

Kendi kendini sen kurtaracaksin. Kararlı olman gerek bazi seyleri duzeltmeye. Yasadigin seyler normal seyler herkesin basindan gecer. Sen kendini iyi hisettmedigin icin olayları buyutuyorsun. Bir kac ilac kullanimi seni mutlu hissetirir. Erkeklerle cinsellik konusu da cok erken henüz. Erkeklerle gorussen bile cinsellikten uzak dur.

Buraya konu acitigina gore kendini toparlamak istiyorsun bu da duzeltmen icin yolun yarisini gecrigini gosteriyor.
 
Arkadaşlarına karşı kendini ifade edemediğiniz zaman sessiz kaldığınız için kendinize zarar veriyorsunuz..kendinizi duygusal olarak bastırmayın...
.. karşı taraf size laf söylediğinde sizde cvp verirseniz..kendinizi korursanız daha mutlu olursunuz..
 
Kendinin çok farkındasın.
Ailene açık açık rahat edemediğini ve başka psikiyatriste gitmek istediğini söyle.
Ayrıca bir yanlışlık var senin durumunda.
Sen yaş grubundaki çocuğa bu tanılar böyle söyleniyor mu emin değilim?
( Astoria Astoria merakımdan etiketliyorum, cevaplarsan sevinirim)
Yada ilaçların senin kontrolünde mi oluyor?
Ailen takip etmiyor mu kullanıp kullanmadığını?
 
Kendinin çok farkındasın.
Ailene açık açık rahat edemediğini ve başka psikiyatriste gitmek istediğini söyle.
Ayrıca bir yanlışlık var senin durumunda.
Sen yaş grubundaki çocuğa bu tanılar böyle söyleniyor mu emin değilim?
( Astoria Astoria merakımdan etiketliyorum, cevaplarsan sevinirim)
Yada ilaçların senin kontrolünde mi oluyor?
Ailen takip etmiyor mu kullanıp kullanmadığını?
Söyleniyor , aileme de durumum anlatılıyor . İlaçları kullanıp kullanmadığımı ailem takip ediyor ancak ağzımda saklıyordum kullanmak istemediğimden dolayı.
 
Söyleniyor , aileme de durumum anlatılıyor . İlaçları kullanıp kullanmadığımı ailem takip ediyor ancak ağzımda saklıyordum kullanmak istemediğimden dolayı.

Kardeşim var seninle yaşıt.
Sana ona söyleyeceğim şeyleri söyleyeyim.
Bile isteye tedaviden kaçıyorsun.
Eğer gerçekten bir şeyler yapmak istiyorsan önce doktoruna doğruları eksiksiz anlat.
Erkek doktor da rahat değilsen kadın doktor iste. Onda da rahat edemezsen başka doktor iste.
Senden kıymetli kimse yok.
Ailene git paylaş.
Jilet, ilaç saklamalar, bunların olduğu filmleri bile izleyemeyecek yaştasın daha.
Ailenle konuş.
Gerekirse okul da değişir.
Tedavinle birlikte yeni bir hayata başlarsın bu sefer. Ama önce senin kendini saklamaktan vazgeçmen gerekiyor
 
Kendinin çok farkındasın.
Ailene açık açık rahat edemediğini ve başka psikiyatriste gitmek istediğini söyle.
Ayrıca bir yanlışlık var senin durumunda.
Sen yaş grubundaki çocuğa bu tanılar böyle söyleniyor mu emin değilim?
( Astoria Astoria merakımdan etiketliyorum, cevaplarsan sevinirim)
Yada ilaçların senin kontrolünde mi oluyor?
Ailen takip etmiyor mu kullanıp kullanmadığını?

Yani belli bir prosedürü yok açıkçası bunun. Ebeveyniyle zaten paylaşılır, çocuğun tedaviye istekliliği, bilinçli olması gibi durumlara bakılarak ona da durumu ve tedavi süreci hakkında bilgi verilir. Sonuç olarak danışan olarak gelen o. Ha tabi yaşı çok küçükse ya da tedaviyi reddetmesi riskli olabilecekse, bilinçsizse falan bunun gibi durumlarda kısmi bilgi verilebilir ya da hiç verilmeyebilir. İlaç kontrolü durumunda çok bilgim yok açıkçası ama sorumluluk alabilecek durumdaysa ilaç kullanımı kendisine de ailesine de anlatılır, bazı durumlarda aileye ekstra tembih edilebilir takipte olunması için. Tanısını bilmesinde bir sakınca yok yani.
 
Yani belli bir prosedürü yok açıkçası bunun. Ebeveyniyle zaten paylaşılır, çocuğun tedaviye istekliliği, bilinçli olması gibi durumlara bakılarak ona da durumu ve tedavi süreci hakkında bilgi verilir. Sonuç olarak danışan olarak gelen o. Ha tabi yaşı çok küçükse ya da tedaviyi reddetmesi riskli olabilecekse, bilinçsizse falan bunun gibi durumlarda kısmi bilgi verilebilir ya da hiç verilmeyebilir. İlaç kontrolü durumunda çok bilgim yok açıkçası ama sorumluluk alabilecek durumdaysa ilaç kullanımı kendisine de ailesine de anlatılır, bazı durumlarda aileye ekstra tembih edilebilir takipte olunması için. Tanısını bilmesinde bir sakınca yok yani.

Teşekkür ederim cevapladığın için.
Ben fazla kontrolcüyüm sanırım. İzleyeceğim yol bu şekilde olmazdı muhtemelen, hele de her şey bir tık ötede iken.
 
Senelerdir bu haldeyim derken ? 1 -2 yıl herhalde .
Ailen nerde ? Ve ben böyleyim ,psikolojim bozuk gibi söylemlerle kendini gaza getirme . En basitinden gülümse .... ve herşey hallolur güzelim
 
Güzelim,güzel kızım.kızım diyorum.Senin yaşıtın oğlum var.
Derslerini düşünüp,karakterinin yavaş yavaş şekil aldığı yaştasın.Bahsettiğin şeyleri yaşamış olmanı aklım almıyor.Öncelikle çok kıymetli olduğunu bil.Tavsiyem,mutlaka ama mutlaka doktorunla irtibat halinde ol.En ufak değişiklikte doktorunla rahatlıkla konuş. O bunun için var.spor yap,müzik dinle.Lütfen,lütfen kendini sev.
 
Merhaba. Ortaokul 7e gidiyorum. Burada bir kaç konu daha açmıştım. Durumu ailemle konuştuysam da pek fayda alamadım. Ben ilkokuldan beridir dışlanıyordum aynı şey ortaokulda da devam etti . Zorbalık görüyorum aynı zamanda fiziksel zorbalıktı. Yaşıtlarıma göre büyük gözüküyordum 164 boyunda, 50 kilodaydım. Yaşıtlarımla da anlaşamazdım . Bu zorbalık olayıda psikolojik olarak beni etkiledi. Ergen psikiyatristine gittim. Post-travmatik stres bozukluğu , anksiyete bozukluğu ve depresyon tanısı koydu. Bir de ilaç yazdı. Psikoterapi görmedim. Bunun yanında kendime zarar veriyordum(jiletliyordum) , intihar düşüncelerim var. Sık sık fiziksel kavgalara giriyordum. Sınıf değiştirdim. 25 gün devamsızlığım oldu . şu sıralar hala gitmek istemiyorum ve devamsızlık yaptığım oluyor. Yaşıtlarımla asla anlaşamıyorum. İlaçlar etki etmedi ve doktora iyiyim diyerek yalan söyledim. İlaçları da izinsiz bir şekilde bıraktım. sigara kullanmaya başladım bir ara, bağımlı değilim ve şu sıralar içmiyorum. Ancak ne zaman öfkelensem ya da canımı bir şey sıksa çareyi onda görüyorum. Şuan tek büyük sıkıntım okul , bir gün gidip bir gün gitmiyorum. Kendimi berbat hissediyorum ve yarın da gitmek istemiyorum. Arkadaş edinemiyorum çünkü anlaşamıyorum asla . Aynı zamanda duygularımı hissetmiyorum , yüzüm komik bir olayda bile donuk bir şekilde , sesim her an monoton . Bu yüzden sınıftakiler garipsiyor , yanıma kimse yaklaşmıyor. Öfkeleniyorum sürekli . doktora gitmem de herhangi bir fayda etmedi. Ne yapacağımı bilmiyorum senelerdir bu durumdayım. Böyle bir durumda ne yapmam gerek ? ne tavsiye verirsiniz ? Durumumu bilen bir öğretmen var , ona ne şekilde anlatmalıyım?ne demeliyim?
Ne kadar güzel aklı başında yazmışsın, kendini ifade tarzın gayet iyi tatlım. Yaşıtlarına göre çok da ileri durumdasın bu çok net. İyi bir geleceğe sahip olabilirsin. İnan bana şu anlattıklarını ilerde hatirlamayacaksin bile. Ama eğitimine zarar verirsen işte onu bir ömür acıyla pişmanlıkla hatırlarsın. O yaşlarda çok acımasız olabiliyorlar ve sen de hassassin belli ki. Kimseye aldırma sınıf değiştir okul değiştir o sınıfların en çalışkanı sen ol. O zaman kimsenin gıkı çıkmaz. Yalnızlık kendini jiletlemene değecek kadar kötü değil iyi yönlerini bul. Biliyor musun bu sitede senin iki katın yaşında olup derdini senin kadar güzel ifade edemeyen tonla kadın var :D sıkılıp daraldikca içini yazıya dök. Hislerini yaz. Biraz sabir bence hersey duzelecek çok çok iyi olacaksın.
 
Merhaba. Ortaokul 7e gidiyorum. Burada bir kaç konu daha açmıştım. Durumu ailemle konuştuysam da pek fayda alamadım. Ben ilkokuldan beridir dışlanıyordum aynı şey ortaokulda da devam etti . Zorbalık görüyorum aynı zamanda fiziksel zorbalıktı. Yaşıtlarıma göre büyük gözüküyordum 164 boyunda, 50 kilodaydım. Yaşıtlarımla da anlaşamazdım . Bu zorbalık olayıda psikolojik olarak beni etkiledi. Ergen psikiyatristine gittim. Post-travmatik stres bozukluğu , anksiyete bozukluğu ve depresyon tanısı koydu. Bir de ilaç yazdı. Psikoterapi görmedim. Bunun yanında kendime zarar veriyordum(jiletliyordum) , intihar düşüncelerim var. Sık sık fiziksel kavgalara giriyordum. Sınıf değiştirdim. 25 gün devamsızlığım oldu . şu sıralar hala gitmek istemiyorum ve devamsızlık yaptığım oluyor. Yaşıtlarımla asla anlaşamıyorum. İlaçlar etki etmedi ve doktora iyiyim diyerek yalan söyledim. İlaçları da izinsiz bir şekilde bıraktım. sigara kullanmaya başladım bir ara, bağımlı değilim ve şu sıralar içmiyorum. Ancak ne zaman öfkelensem ya da canımı bir şey sıksa çareyi onda görüyorum. Şuan tek büyük sıkıntım okul , bir gün gidip bir gün gitmiyorum. Kendimi berbat hissediyorum ve yarın da gitmek istemiyorum. Arkadaş edinemiyorum çünkü anlaşamıyorum asla . Aynı zamanda duygularımı hissetmiyorum , yüzüm komik bir olayda bile donuk bir şekilde , sesim her an monoton . Bu yüzden sınıftakiler garipsiyor , yanıma kimse yaklaşmıyor. Öfkeleniyorum sürekli . doktora gitmem de herhangi bir fayda etmedi. Ne yapacağımı bilmiyorum senelerdir bu durumdayım. Böyle bir durumda ne yapmam gerek ? ne tavsiye verirsiniz ? Durumumu bilen bir öğretmen var , ona ne şekilde anlatmalıyım?ne demeliyim?
Sen bilmez misin güzel kiz; hazineler harabelerde olur. Simdi kotu hissediyorsun ama bu hislerin seni gercek hayata hazirliyor.
 
Yapma... daha çok küçüksün ileriki yaşamında acısını çok çekersin
 
Bizi çok üzdün genç arkadaşımız, halbuki bak ne güzel ifade etmişsin, tane tane anlatmışsın kendini :KK200:

Öncelikle şunu bil, bu yaşadıklarını yaşayan tek kişi sen değilsin, maalesef ergen yaşlarda hatta çocukken çok acımasız olunabiliyor, ve bir sürümüz senin yaşadıklarını yaşayıp dışlanmışızdır/psikolojik şiddetle karşılaşmışızdır ama bak hala buradayız, o günleri hatırlamıyoruz yani çoğu zaman. İnan bana geçecek, tünelin sonunda ışık var, sadece biraz daha dayan.. Daha aşık olucaksın, sevdiğin işi yapıp kendi ayaklarının üstünde duracaksın, kendi evine çıkıp istediğin gibi tasarlayacaksın, tatillere gideceksin, dostların olacak, çocukların olacak.. ve daha bir sürü bir sürü güzel şey. Olmazmış gibi geliyorsa bak bize, hepimize oldu.

Yaşadığın şey bir rahatsızlık, depresyon bir hastalıktır, insanın kolu bacağı nasıl hastalanıyorsa ruhu da hastalanır, o yüzden mutlaka ilaçlarını al ve aileni en ince ayrıntısına kadar durumdan haberdar et, üzülürler diye korkma, sana bir şey olsa üzülmezler kahrolurlar, bunu bil.
 
14 yaşında mısın gerçekten ?

Önceki konunda 12 yaşındaki sorunlu kardeşinden bahsetmişsin..50 kilo 1.64 boyunda diye. Kafam karıştı. Neye inanacağımı bilemedim.

Gerçeksen eğer benim çocuğum yaşındasın ve içim acıdı. Herşeyin farkındasın sıkıntılarının farkındasın. Tedavini ve ilaçlarını ihmal etme lütfen. Elbette yetmez. Senin de çabalaman gerek. Dr.unun hobi edin sözünü yabana atma. Mutlaka seni mutlu edecek uğraşlar bulursun. Ve lütfen paylaş. Öğretmenin olur aileden biri olur. En yakın hissettiğinle paylaş. Sırtını arada yasla birisine. Bu iyi gelecektir.

Hayatın baharına bile yeni adım atmışsın sen. Göz göre göre bile bile kışa çevirme. Çok çok mutlu ve iyi olmanı diliyorum Allah’tan.

Sevgiler..
 
Bak bitanem depresyon geciriyormussun bu bir anda gecebilecek bir durum degil. Hem ilaclarini kullanarak hem kendi cabanla soylenilenleri yaparak yavas yavas iyileseceksin. Ben cevremde senden cok daha kotu durumdakiler gordum ve su an sagliklilar. Ama sen doktora yalan soyleyip ilaclarini kendi kafana gore birakirsan faydadan cok zarar gorursun. O ilaclar aniden keyfi birakilmiyor oyle olursa depresyonun daha da cogalmis halde baslar. Ayrica fiziginde ne varmis ne guzel manken gibi kizsin o seni dislayanlar ileride senin gibi olmaya calisacaklar belki seni kiskandiklari icin sana takiliyorlardir. Hem okul zamanlarinda boyle seyler hep olur hepimizle sakalasildi dalga da gecildi ama yillar sonra butun arkadaslarinla sen bu gunleri o sakalasmalari gulumseyerek anarsin. Fakat o zararli maddelerden uzak durman lazim onlari kullanman icin hicbir neden yok kendi elinle kendini ziyan etme. Sen en kisa surede ailene veya rehberlik ogretmenine guzelce durumunu acikla ve doktora tekrar gidin. Eger doktorundan memnun degilsen doktorunu degistirin. Ve doktor kontrolunde depresyon tedavin tamamlansin. Su zamanda depresyona girmeyen ilac kullanmayan cok az zaten normal artik bu durumlar. Canin sıkıldiginda kendine zarar verici seyler yerine gelip bizimle dertles ve bu durumu atlatalim. Ileride bu gunleri tebessumle an. Sen cok akli basinda bir kizsin konu acmandan kendini ifade edisinden belli. Ileride guzel bir gelecek seni bekliyor. Kendine guven...:KK200:
 
14 yaşında mısın gerçekten ?

Önceki konunda 12 yaşındaki sorunlu kardeşinden bahsetmişsin..50 kilo 1.64 boyunda diye. Kafam karıştı. Neye inanacağımı bilemedim.

Gerçeksen eğer benim çocuğum yaşındasın ve içim acıdı. Herşeyin farkındasın sıkıntılarının farkındasın. Tedavini ve ilaçlarını ihmal etme lütfen. Elbette yetmez. Senin de çabalaman gerek. Dr.unun hobi edin sözünü yabana atma. Mutlaka seni mutlu edecek uğraşlar bulursun. Ve lütfen paylaş. Öğretmenin olur aileden biri olur. En yakın hissettiğinle paylaş. Sırtını arada yasla birisine. Bu iyi gelecektir.

Hayatın baharına bile yeni adım atmışsın sen. Göz göre göre bile bile kışa çevirme. Çok çok mutlu ve iyi olmanı diliyorum Allah’tan.

Sevgiler..
Bende merak edip baktim o konuda kardesim diye anlattigi suan burda anlattigi durumla ayni neredeyse ilginc Allah yardımcisi olsun bir sorun oldugu belli ortaokul dönemi kizimda ortaokulda cocuklar cok acımasız gercekten
 
Back
X