- 1 Kasım 2013
- 1.942
- 1.521
- 133
- 35
Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
Eskiden başka bir yerde oturuyorduk , silah sesleri vardı serseri doluydu mahalle. Kendimi tehlikede hissederdim. Doktor , annemi kaybetme korkum olduğunu da söylerdi. Küçükken abimden sürekli hakaret işitirdim. Ayrıca daha bu yaşlarda yapmamam gereken şeyleri yaptım. bir kaç sene önce sanaldan bir erkek mahrem fotoğraflar istedi. bu şekilde terbiyesizce bir şey yaptım. Bu sene de doktora gittim ancak herhangi bir gelişme olmadı. Doktorun tek tavsiyesi , ilaç ve hobi edinmemdi. Ancak hobi edinsem de , kitap okusamda bu ruh halinden çıkamadım . Yaşıtlarımdan sadece fiziki olarak olgun değil davranış olarak da olgun hissediyorum. Yaptığım ahlaksız ve yanlış davranışlar çok , biliyorum. Doktor erkeklerle konuşuyor musun dediğinde söyleyemedim, doktorum da erkekti , rahat olamadım. Aynı zamanda erkek kuzenimin saçımı okşaması , okulda 2 erkeğin üstüme yürümesi ve ben tepki verince kalçama tekme atması gibi rahatsız edici davranışlar yaşadım. sık sık fiziksel kavgalara girdim. Bir ara evde kendimi boğmaya çalıştım , damarıma jileti bastırarak kestim. ardından sigaraya başladım. Doktoruma bunların çoğuna bunları anlatamadım. Herşeyi anlatamıyorum aileme ama onlar elinden geldiğince desteklemeye çalışıyorlar. Ama tüm bu desteklere rağmen ruhen berbat hissediyorumKendini cok guzel ifade etmissin. Her genc yasar sıkıntılar. Kendi yeteneklerine odaklan
Eskiden başka bir yerde oturuyorduk , silah sesleri vardı serseri doluydu mahalle. Kendimi tehlikede hissederdim. Doktor , annemi kaybetme korkum olduğunu da söylerdi. Küçükken abimden sürekli hakaret işitirdim. Ayrıca daha bu yaşlarda yapmamam gereken şeyleri yaptım. bir kaç sene önce sanaldan bir erkek mahrem fotoğraflar istedi. bu şekilde terbiyesizce bir şey yaptım. Bu sene de doktora gittim ancak herhangi bir gelişme olmadı. Doktorun tek tavsiyesi , ilaç ve hobi edinmemdi. Ancak hobi edinsem de , kitap okusamda bu ruh halinden çıkamadım . Yaşıtlarımdan sadece fiziki olarak olgun değil davranış olarak da olgun hissediyorum. Yaptığım ahlaksız ve yanlış davranışlar çok , biliyorum. Doktor erkeklerle konuşuyor musun dediğinde söyleyemedim, doktorum da erkekti , rahat olamadım. Aynı zamanda erkek kuzenimin saçımı okşaması , okulda 2 erkeğin üstüme yürümesi ve ben tepki verince kalçama tekme atması gibi rahatsız edici davranışlar yaşadım. sık sık fiziksel kavgalara girdim. Bir ara evde kendimi boğmaya çalıştım , damarıma jileti bastırarak kestim. ardından sigaraya başladım. Doktoruma bunların çoğuna bunları anlatamadım. Herşeyi anlatamıyorum aileme ama onlar elinden geldiğince desteklemeye çalışıyorlar. Ama tüm bu desteklere rağmen ruhen berbat hissediyorum
Söyleniyor , aileme de durumum anlatılıyor . İlaçları kullanıp kullanmadığımı ailem takip ediyor ancak ağzımda saklıyordum kullanmak istemediğimden dolayı.Kendinin çok farkındasın.
Ailene açık açık rahat edemediğini ve başka psikiyatriste gitmek istediğini söyle.
Ayrıca bir yanlışlık var senin durumunda.
Sen yaş grubundaki çocuğa bu tanılar böyle söyleniyor mu emin değilim?
(Astoria merakımdan etiketliyorum, cevaplarsan sevinirim)
Yada ilaçların senin kontrolünde mi oluyor?
Ailen takip etmiyor mu kullanıp kullanmadığını?
Söyleniyor , aileme de durumum anlatılıyor . İlaçları kullanıp kullanmadığımı ailem takip ediyor ancak ağzımda saklıyordum kullanmak istemediğimden dolayı.
Kendinin çok farkındasın.
Ailene açık açık rahat edemediğini ve başka psikiyatriste gitmek istediğini söyle.
Ayrıca bir yanlışlık var senin durumunda.
Sen yaş grubundaki çocuğa bu tanılar böyle söyleniyor mu emin değilim?
(Astoria merakımdan etiketliyorum, cevaplarsan sevinirim)
Yada ilaçların senin kontrolünde mi oluyor?
Ailen takip etmiyor mu kullanıp kullanmadığını?
Yani belli bir prosedürü yok açıkçası bunun. Ebeveyniyle zaten paylaşılır, çocuğun tedaviye istekliliği, bilinçli olması gibi durumlara bakılarak ona da durumu ve tedavi süreci hakkında bilgi verilir. Sonuç olarak danışan olarak gelen o. Ha tabi yaşı çok küçükse ya da tedaviyi reddetmesi riskli olabilecekse, bilinçsizse falan bunun gibi durumlarda kısmi bilgi verilebilir ya da hiç verilmeyebilir. İlaç kontrolü durumunda çok bilgim yok açıkçası ama sorumluluk alabilecek durumdaysa ilaç kullanımı kendisine de ailesine de anlatılır, bazı durumlarda aileye ekstra tembih edilebilir takipte olunması için. Tanısını bilmesinde bir sakınca yok yani.
Ne kadar güzel aklı başında yazmışsın, kendini ifade tarzın gayet iyi tatlım. Yaşıtlarına göre çok da ileri durumdasın bu çok net. İyi bir geleceğe sahip olabilirsin. İnan bana şu anlattıklarını ilerde hatirlamayacaksin bile. Ama eğitimine zarar verirsen işte onu bir ömür acıyla pişmanlıkla hatırlarsın. O yaşlarda çok acımasız olabiliyorlar ve sen de hassassin belli ki. Kimseye aldırma sınıf değiştir okul değiştir o sınıfların en çalışkanı sen ol. O zaman kimsenin gıkı çıkmaz. Yalnızlık kendini jiletlemene değecek kadar kötü değil iyi yönlerini bul. Biliyor musun bu sitede senin iki katın yaşında olup derdini senin kadar güzel ifade edemeyen tonla kadın varMerhaba. Ortaokul 7e gidiyorum. Burada bir kaç konu daha açmıştım. Durumu ailemle konuştuysam da pek fayda alamadım. Ben ilkokuldan beridir dışlanıyordum aynı şey ortaokulda da devam etti . Zorbalık görüyorum aynı zamanda fiziksel zorbalıktı. Yaşıtlarıma göre büyük gözüküyordum 164 boyunda, 50 kilodaydım. Yaşıtlarımla da anlaşamazdım . Bu zorbalık olayıda psikolojik olarak beni etkiledi. Ergen psikiyatristine gittim. Post-travmatik stres bozukluğu , anksiyete bozukluğu ve depresyon tanısı koydu. Bir de ilaç yazdı. Psikoterapi görmedim. Bunun yanında kendime zarar veriyordum(jiletliyordum) , intihar düşüncelerim var. Sık sık fiziksel kavgalara giriyordum. Sınıf değiştirdim. 25 gün devamsızlığım oldu . şu sıralar hala gitmek istemiyorum ve devamsızlık yaptığım oluyor. Yaşıtlarımla asla anlaşamıyorum. İlaçlar etki etmedi ve doktora iyiyim diyerek yalan söyledim. İlaçları da izinsiz bir şekilde bıraktım. sigara kullanmaya başladım bir ara, bağımlı değilim ve şu sıralar içmiyorum. Ancak ne zaman öfkelensem ya da canımı bir şey sıksa çareyi onda görüyorum. Şuan tek büyük sıkıntım okul , bir gün gidip bir gün gitmiyorum. Kendimi berbat hissediyorum ve yarın da gitmek istemiyorum. Arkadaş edinemiyorum çünkü anlaşamıyorum asla . Aynı zamanda duygularımı hissetmiyorum , yüzüm komik bir olayda bile donuk bir şekilde , sesim her an monoton . Bu yüzden sınıftakiler garipsiyor , yanıma kimse yaklaşmıyor. Öfkeleniyorum sürekli . doktora gitmem de herhangi bir fayda etmedi. Ne yapacağımı bilmiyorum senelerdir bu durumdayım. Böyle bir durumda ne yapmam gerek ? ne tavsiye verirsiniz ? Durumumu bilen bir öğretmen var , ona ne şekilde anlatmalıyım?ne demeliyim?
Sen bilmez misin güzel kiz; hazineler harabelerde olur. Simdi kotu hissediyorsun ama bu hislerin seni gercek hayata hazirliyor.Merhaba. Ortaokul 7e gidiyorum. Burada bir kaç konu daha açmıştım. Durumu ailemle konuştuysam da pek fayda alamadım. Ben ilkokuldan beridir dışlanıyordum aynı şey ortaokulda da devam etti . Zorbalık görüyorum aynı zamanda fiziksel zorbalıktı. Yaşıtlarıma göre büyük gözüküyordum 164 boyunda, 50 kilodaydım. Yaşıtlarımla da anlaşamazdım . Bu zorbalık olayıda psikolojik olarak beni etkiledi. Ergen psikiyatristine gittim. Post-travmatik stres bozukluğu , anksiyete bozukluğu ve depresyon tanısı koydu. Bir de ilaç yazdı. Psikoterapi görmedim. Bunun yanında kendime zarar veriyordum(jiletliyordum) , intihar düşüncelerim var. Sık sık fiziksel kavgalara giriyordum. Sınıf değiştirdim. 25 gün devamsızlığım oldu . şu sıralar hala gitmek istemiyorum ve devamsızlık yaptığım oluyor. Yaşıtlarımla asla anlaşamıyorum. İlaçlar etki etmedi ve doktora iyiyim diyerek yalan söyledim. İlaçları da izinsiz bir şekilde bıraktım. sigara kullanmaya başladım bir ara, bağımlı değilim ve şu sıralar içmiyorum. Ancak ne zaman öfkelensem ya da canımı bir şey sıksa çareyi onda görüyorum. Şuan tek büyük sıkıntım okul , bir gün gidip bir gün gitmiyorum. Kendimi berbat hissediyorum ve yarın da gitmek istemiyorum. Arkadaş edinemiyorum çünkü anlaşamıyorum asla . Aynı zamanda duygularımı hissetmiyorum , yüzüm komik bir olayda bile donuk bir şekilde , sesim her an monoton . Bu yüzden sınıftakiler garipsiyor , yanıma kimse yaklaşmıyor. Öfkeleniyorum sürekli . doktora gitmem de herhangi bir fayda etmedi. Ne yapacağımı bilmiyorum senelerdir bu durumdayım. Böyle bir durumda ne yapmam gerek ? ne tavsiye verirsiniz ? Durumumu bilen bir öğretmen var , ona ne şekilde anlatmalıyım?ne demeliyim?
Bende merak edip baktim o konuda kardesim diye anlattigi suan burda anlattigi durumla ayni neredeyse ilginc Allah yardımcisi olsun bir sorun oldugu belli ortaokul dönemi kizimda ortaokulda cocuklar cok acımasız gercekten14 yaşında mısın gerçekten ?
Önceki konunda 12 yaşındaki sorunlu kardeşinden bahsetmişsin..50 kilo 1.64 boyunda diye. Kafam karıştı. Neye inanacağımı bilemedim.
Gerçeksen eğer benim çocuğum yaşındasın ve içim acıdı. Herşeyin farkındasın sıkıntılarının farkındasın. Tedavini ve ilaçlarını ihmal etme lütfen. Elbette yetmez. Senin de çabalaman gerek. Dr.unun hobi edin sözünü yabana atma. Mutlaka seni mutlu edecek uğraşlar bulursun. Ve lütfen paylaş. Öğretmenin olur aileden biri olur. En yakın hissettiğinle paylaş. Sırtını arada yasla birisine. Bu iyi gelecektir.
Hayatın baharına bile yeni adım atmışsın sen. Göz göre göre bile bile kışa çevirme. Çok çok mutlu ve iyi olmanı diliyorum Allah’tan.
Sevgiler..