- 26 Temmuz 2015
- 1.741
- 2.853
- 133
- 31
Hanımlar hepinize hayırlı sabahlar.
Babam bir çok genç kızın olduğu gibi benimde kahramanım. Bunca yıl çalıştı didindi bizim için. Bütün doğrularımda ve yanlışlarımda yanımdaydı. Bana karşı sakin, anlayışlı, esprili, güler yüzlü şeker gibi babam var. Onu çok seviyorum.
Fakat babamda uzun bir süredir agresiflik seziyoruz. Bir erkek kardeşim var biz evlatlarına hiç birşeyi yok ama annemle arası pek iyi değil uzun süredir. Bize hiç bir şeyi yok ama anneme kızmak için bahane arıyor neredeyse.
En son yaşadığımız sıkıntıyı anlatayım size. Dün akşam benim keyifle hazırladığım (nadir yemek yapıyorum) sofrada mutlu mesut yemek yiyecekken sofradaki her lokma boğazıma dizildi. Konu annemin ekmekleri fazla dilimlemesiydi. İçeri tabağı bıraktıp masaya oturacakken birden tutuştular kavgaya. Babam haklı annem yiyeceğimiz kadar doğramalıydı. Annemde ekmekleri malesef zaman zaman çöpe atıyor. Babamda bu israfın önüne geçmek için biraz sert dille tepkili agresif konuştu. Annemin sesi de yükselince derken bende sinirlendim. ''Haklısın ama bu tarz konuşmaman gerekiyor çok agresif görünüyorsun baba.Keyifli keyifli şu sofrayı hazırladım mutlu mesut yiyecekken bu şeylere gerek var mı'' dedim. Annemde benden güç aldı sesi daha çok yükselince babam anneme bağırdı ve kaktı sofradan
. Aralarında bu tarz milyon tane sorun oluyor ve orta yolu hep kardeşimle ben buluyoruz. Bir evlilik terapistine dönüştüm neredeyse.
Yalnız elbette şu da var. 2 gün önce beni görüntülü arayıp ''ben karıcığımla kahvatı yapıyorum. Seni kıskandırmak için aradık yavrum'' diyen de bir adam babam.Annemi seviyor. Anneminde çoğu kez haksız olduğu yerler var farkındayım ama bu agresiflik günden güne buyuyor.
Babamı psikiyatriste götürmek sizce çözüm müdür? Biraz rahatlar mı?
Şimdiden hepinize teşekkürler.
Babam bir çok genç kızın olduğu gibi benimde kahramanım. Bunca yıl çalıştı didindi bizim için. Bütün doğrularımda ve yanlışlarımda yanımdaydı. Bana karşı sakin, anlayışlı, esprili, güler yüzlü şeker gibi babam var. Onu çok seviyorum.
Fakat babamda uzun bir süredir agresiflik seziyoruz. Bir erkek kardeşim var biz evlatlarına hiç birşeyi yok ama annemle arası pek iyi değil uzun süredir. Bize hiç bir şeyi yok ama anneme kızmak için bahane arıyor neredeyse.
En son yaşadığımız sıkıntıyı anlatayım size. Dün akşam benim keyifle hazırladığım (nadir yemek yapıyorum) sofrada mutlu mesut yemek yiyecekken sofradaki her lokma boğazıma dizildi. Konu annemin ekmekleri fazla dilimlemesiydi. İçeri tabağı bıraktıp masaya oturacakken birden tutuştular kavgaya. Babam haklı annem yiyeceğimiz kadar doğramalıydı. Annemde ekmekleri malesef zaman zaman çöpe atıyor. Babamda bu israfın önüne geçmek için biraz sert dille tepkili agresif konuştu. Annemin sesi de yükselince derken bende sinirlendim. ''Haklısın ama bu tarz konuşmaman gerekiyor çok agresif görünüyorsun baba.Keyifli keyifli şu sofrayı hazırladım mutlu mesut yiyecekken bu şeylere gerek var mı'' dedim. Annemde benden güç aldı sesi daha çok yükselince babam anneme bağırdı ve kaktı sofradan
. Aralarında bu tarz milyon tane sorun oluyor ve orta yolu hep kardeşimle ben buluyoruz. Bir evlilik terapistine dönüştüm neredeyse.Yalnız elbette şu da var. 2 gün önce beni görüntülü arayıp ''ben karıcığımla kahvatı yapıyorum. Seni kıskandırmak için aradık yavrum'' diyen de bir adam babam.Annemi seviyor. Anneminde çoğu kez haksız olduğu yerler var farkındayım ama bu agresiflik günden güne buyuyor.
Babamı psikiyatriste götürmek sizce çözüm müdür? Biraz rahatlar mı?
Şimdiden hepinize teşekkürler.
