- 3 Aralık 2014
- 4
- 0
- 1
- 33
iyi geceler dileyerek başlıyorum derdimi sizlere anlatmaya..
nereden başlasam bilmiyorum. ben üniversite öğrencisiyim son yılımdayım ve 22 yaşındayım. geçtiğimiz yıl 9 ay kadar birlikteliğim oldu. gerçekten çok sevdim hem sevildim ancak ilişkimiz geçtiğimiz mayıs onun yurt dışında iş bulup gitmesiyle sonlandı. bende istanbula staja gittim.inanın ağlamaktan ve sigara içmekten ciğerim soldu..
ramazanda aile yemeğinde annemin kuzeninin oğluyla tanıştım. abi diye hitap ettim benden büyük olduğunu biliyordum.. aslında bakarsanız ben onu akrabamız olduğu halde ilk kez gördüm ve temmuz ayıydı. etkilenmiştim ancak akraba olduğumuz için bir şey söylemedim..
bayram oldu bende dedemlerdeydim bu çıkageldi. dedemde çok şaşırdı sen gelir miydin falan dedi güldü. ben bunu görünce hoşgeldin dedim mutfağa kaçıverdim. mutfağa falan gelip iki üç kez su istedi bende oyalandım bakmamak için utangaç bi yapım var suyu verirken bile bakamadım.
akşam facebooktan ekledi beni numarasını verdi çok şaşırdım. mesaj atmadım uzun süre. sonra kuzenim evlendi düğünde karşılaştık ordan sonra ipler koptu...
bir hafta sonrasıydı buluştuk. mesajla açıldı bana. şaşırdım kasıldım korktum.
çıkmaya başladık ve annem huylandı... iki cihan bi araya gelse ben akrabaya kız mız vermem unut onu dedi.
bu arada ben 92 o 83 doğumlu.. 9 yaş büyük benden..
görüşmüyorm dedim. hayatımda ilk kez anneme yalan söyledim. onun anneside anladı tabi küçük o hem akrabamız demiş o da yalanlamış..
bunca zorluğun içinde biz çok büyük kavgalar ediyoruz.. ilk ayrılığımız 4 hafta sonra oldu kıskançlık yüzünden bana bir sürü hakaret etti. sonra ben affettim. affedeyim diye uçakla benim okudğum yere geldi sonra ben onun yanına gittim kız kulesinde yemek yedik çok güzel anlar yaşadık. severken öldürmek gibi onunki. ne derse ne istese yapıyorum. onu giyme onunla konuşma şunları yapma dedikçe tamam diyorum. ancak yinede devamlı kavga ediyoruz. benden devamlı şikayet ediyor. sonra kıyamıyor ben ağlayınca özür diliyor ellerimi öpüyor ben sana kıyamam diyor ama o ana gelene kadar çok ağır konuşuyor. yorulmuş hissediyorum kendimi. söylediklerimi anlamıyor çoğu zaman. hep kendisi haklıymış gibi davranıyor. her kavgamızda kendini bi şekilde haklı çıkartıyor.
devamlı kavga etmekten yoruldum. geçtiğimz cumartesi yanına istanbula gittim bana yaş farkımız yüzünden bunların olduğunu söyledi. inanın çok üzülüyorum. normal zamanda dünya tatlısı beni uyurken seven adam kavga ederken beni dinlemiyor. ağzına geleni söylüyor... ailemden korktuğum yetmez gibi bir de böyle olunca çok yıprandım 4 ayda. kendisi 9 yıl bi kızla birlikte olmuş. nişanlanmışlar imam nikahıda kıymışlar 8 ay nişandan sonra ayrlık olmuş ama nikah var diye onlar birlikte olmuşlar yani... kız evlenmiş gitmiş. ben bazen onu unutamadığını düşünüyorum... sorunun herhangi tek nedeni yok devamlı aynı şeyden kavga etmiyorz ama devamlı tartışıyoruz.
yazı uzun oldu biliyorum ama yardım edin. nasıl baş edeceğimi bilmiyorum.
nereden başlasam bilmiyorum. ben üniversite öğrencisiyim son yılımdayım ve 22 yaşındayım. geçtiğimiz yıl 9 ay kadar birlikteliğim oldu. gerçekten çok sevdim hem sevildim ancak ilişkimiz geçtiğimiz mayıs onun yurt dışında iş bulup gitmesiyle sonlandı. bende istanbula staja gittim.inanın ağlamaktan ve sigara içmekten ciğerim soldu..
ramazanda aile yemeğinde annemin kuzeninin oğluyla tanıştım. abi diye hitap ettim benden büyük olduğunu biliyordum.. aslında bakarsanız ben onu akrabamız olduğu halde ilk kez gördüm ve temmuz ayıydı. etkilenmiştim ancak akraba olduğumuz için bir şey söylemedim..
bayram oldu bende dedemlerdeydim bu çıkageldi. dedemde çok şaşırdı sen gelir miydin falan dedi güldü. ben bunu görünce hoşgeldin dedim mutfağa kaçıverdim. mutfağa falan gelip iki üç kez su istedi bende oyalandım bakmamak için utangaç bi yapım var suyu verirken bile bakamadım.
akşam facebooktan ekledi beni numarasını verdi çok şaşırdım. mesaj atmadım uzun süre. sonra kuzenim evlendi düğünde karşılaştık ordan sonra ipler koptu...
bir hafta sonrasıydı buluştuk. mesajla açıldı bana. şaşırdım kasıldım korktum.
çıkmaya başladık ve annem huylandı... iki cihan bi araya gelse ben akrabaya kız mız vermem unut onu dedi.
bu arada ben 92 o 83 doğumlu.. 9 yaş büyük benden..
görüşmüyorm dedim. hayatımda ilk kez anneme yalan söyledim. onun anneside anladı tabi küçük o hem akrabamız demiş o da yalanlamış..
bunca zorluğun içinde biz çok büyük kavgalar ediyoruz.. ilk ayrılığımız 4 hafta sonra oldu kıskançlık yüzünden bana bir sürü hakaret etti. sonra ben affettim. affedeyim diye uçakla benim okudğum yere geldi sonra ben onun yanına gittim kız kulesinde yemek yedik çok güzel anlar yaşadık. severken öldürmek gibi onunki. ne derse ne istese yapıyorum. onu giyme onunla konuşma şunları yapma dedikçe tamam diyorum. ancak yinede devamlı kavga ediyoruz. benden devamlı şikayet ediyor. sonra kıyamıyor ben ağlayınca özür diliyor ellerimi öpüyor ben sana kıyamam diyor ama o ana gelene kadar çok ağır konuşuyor. yorulmuş hissediyorum kendimi. söylediklerimi anlamıyor çoğu zaman. hep kendisi haklıymış gibi davranıyor. her kavgamızda kendini bi şekilde haklı çıkartıyor.
devamlı kavga etmekten yoruldum. geçtiğimz cumartesi yanına istanbula gittim bana yaş farkımız yüzünden bunların olduğunu söyledi. inanın çok üzülüyorum. normal zamanda dünya tatlısı beni uyurken seven adam kavga ederken beni dinlemiyor. ağzına geleni söylüyor... ailemden korktuğum yetmez gibi bir de böyle olunca çok yıprandım 4 ayda. kendisi 9 yıl bi kızla birlikte olmuş. nişanlanmışlar imam nikahıda kıymışlar 8 ay nişandan sonra ayrlık olmuş ama nikah var diye onlar birlikte olmuşlar yani... kız evlenmiş gitmiş. ben bazen onu unutamadığını düşünüyorum... sorunun herhangi tek nedeni yok devamlı aynı şeyden kavga etmiyorz ama devamlı tartışıyoruz.
yazı uzun oldu biliyorum ama yardım edin. nasıl baş edeceğimi bilmiyorum.
