sosyal fobi ve kaygı düzeyi yüksek olanlar burdan konuşalım hyat hikayelerimizi paylaşalım

sekerkiz .!.:

sorunlarımızı paylaşaşlım neler yaşıyoruz kesin tedavisi varmı sizce?
ben anlatayım .ben sosyal fobi olayımı liseden sonra geçirdiğim depresyon sonrasında öğrendim sınav sonrası ağır bir depresyona girmiştim bu sebeple gittiğim pskiyatri doktoru sayesinde çeşitli araştırmalar yaparken sosyal fobiminde olduğu kanısına vardım.
sosyal fobim ta ilkokul yıllarına dayanıyo benim ilkokul ve ta lisene kadar tek bir arkadaşım bile yoktu içten içe kendime kızardım arkadailara kızardım okula mide krampları ile gider gelirdim bunu değiştirmek istiyodum ama ne arkadaişlardan bi yaklaşım vardı dışlamışlardı sessiz etiketi yapışmıştı bir defa üstüme ve bu durum beni inanılmaz üzüyodu.bazen ben aslında ben bildiğiniz gibi değilim bi konuşsanız hiç de öyle değilim demek gelirdi içimden ama diyemezdim arkadaşlarım benle ilgili hatıra defterime bile içine kapanık özgüvenden yoksun sessiz cesaretsiz gibi şeylerle tüm olan özgüvenimi bile kırmışlardı.her gün okula mide krampları ile gitmek ve bu durumu değiştiremememek bunun yanında okul derslerine çalışmak ailenizin ve çevrenizin beklentileri kaygı düzeyimi arttırıyordu her geçen gün .ilkokula sürecim daha bi içler acısı başlamıştı arkadaşlarımdan yaşça küçüktüm 5 yaşlarında felan okulun ne olduğunun bile farkında değildimbenden yaşça büyük 2 kızkardeşle aynı sırayı paylaştım birinci sınıfta itile kakıla. çok acımasızlardı ilkokul bitene kadar yalnızları oynadım bahçede tek başına otururdum arada oynamak isterdim zorlardım kendimi iyi bilmiyo diye dalhga geçerlerdi dışlanrdm geri çeklrdm gözlermde hafif kayma vardı onuda çok sorun etmiştim ocuklar çok acımasızdı gözlük takıyodum dörtgöz diye dalga geçerlerdi.ortaokul ve lise yıllarım ilkokuldan çok daha ağırdı artık herşeyin bilincine varmıştım ve durum dahada vahimdi.acımasız arkadaşilar yine her zamanki gibi baş belamdı lise 1.sınıf yine felaketim oldu 2 tane acımasız arkadaşn ortasına koydu sınıf hocam beni yerimi değiştrn dediğimde beni takmadı yediğim içtiğim kıyaftm herşeyimle dalga geçerlerdi seni istemiyorz halen buredasın derlerdi okul hayatım tam bir faciaydı sınıfta kalmadığıma şükrediyorum çünkü ders çalıştığım ve ders dinlediğim yoktu.lise bitince derin bir oh çektim ve ben artık kimseye kendimi ezdirmeyecem ve bu durumu değiştirecem diye söz verdim kendime
liseden sonrası benim için hayatımın dönüm noktasıdır kişisel hgelişim kitaplarıyla başladım insanlara gülümsemeyi öğrendim rezil olmak pahasına konuşup üstüne gideceksin dedim kendime yıllar geçti halen üstüne gitmekteyim çok şeyi aştım artık istediğim zaman çok güzel konuşuyorum insanlar sevimli ve sempatik buluyo beni .halen acımasız olanlar ve çok uyanık olup derinlerde bi yerlerde utangaç çekingen bir geçmişim olduğunu görenler bunu yüzüme vuruyo ama artık eski etiketlenme dönemi çok nadir hiç yok gibi olduğu zaman kötü etkileniyorum eskiye döner gibi oluyorum ama pes etmek yok yıllar geçti yaşıtlarım evlendi meslek sahibi oldular ben ise halen çabalıyorum halen yerimde saydığımı düşünüyorum ama hiç bi zaman mücadelemden vazgeçmedim benim için pes etmek diye bir şey yok şu anhalen ilaç kullanıyorum yüksek kaygı düzeyim halen var heyecan halen var yeni durumlar eklendi sıkıntılarla panik atak oldum fobiler oluştu anksyte oluştu kendime çok artılar kattım bu süreçte ama sıkıntılarla yeni eksilerde oluştu
haytımda birşeyler yoluna girmeye başladığında evlilik meslek vs gibi eminim bu sorunların hepsi birer birer yok olacak belki kaygı düzeyimve heyecanm kalacak sadece onun içinde şu an ilaç kullanıyorum citol diye ilaç kulanmaktayım panik anksyte durumlarına gerginliğime iyi gelmekte malesef heyecan ve kaygı düzeyime etkisi yok daha öncede piyadaki tüm ilaçları kullandım ve etki etmedi hiç biri tam umudu kesmişken bu ilaç yardımıma yetişti kısacası elde ettiğim artılarda daha önce ilacın hiç bir katkısı olmadı herşey öncelikle kendimiz de bitiyo arkadaşlar şifre şu :üstüne git çabala tedavi yollarını kullan benim durum böyle arkadaşlar sizler anlatın Allah hepimizin yardımcısı olsun çok zor bir rahatsızlık ilersi daha da zor olacak evlilik iş hayatı hepsi sorumluluk ama kaçmamız mümkün değil zorda olsa yaapcaz

Genişletmek için tıkla...

aozlemer .!.:

kızlar bende sizin gibiydim, üni bitince boşluğa düştüm iyice ,sonra canıma tak etti psikiyatriste gitmeye karar verdim ve iyiki gitmişim. ilaç tedavisiyle o kadar rahatlıyorsunuz ki ben şimdiye kadar yaşamamışım dedim daha ilk haftadan.ve daha önce gitmediğime , harap ettiğim üni yıllarıma üzüldüm. sakın elalem ne der yanlış anlar şu olur bu olur diye düşünmeyin iyi bir doktora gidin en yakın zamanda. şimdi evliyim çocuk bekliyorum. ilaç kullanamadığım için eski halime dönebilirim diye çok korkuyordum ama Allah a şükür ilaçların faydası olmuş olacak ki çok bir değişiklik olmadı. ama doğumdan sonra yine gideceğim doktora ,ve ilaçlarıma devam edeceğim. bana doktor ilk 6ay kullan sonra bakalım durumuna demişti ama 3 5 ay sonra yine eski halime döndüğüm için bide genetik diye tahmin ediyorum ömür boyu kullanmalısın dedi , ama o şekilde yaşamaktansa inanın kullanılır.demem o ki , içinize dahada fazla kapanmadan bir an önce bir doktora gidin.

Genişletmek için tıkla...

bave .!.:

Bu yazdıklarınızın hepsi o kadar çok tanıdık geliyor ki bana.... Malesef çok acımasız bir rahatsızlık bizimkisi... Ben de çok sıkıntılı bir ilkokul ortaokul ve lise dönemi geçirdim... Bana da hep sessiz etiketi yapıştırıldı. Okul hayatım boyunca gayet başarılıydım. Öyle utanacağım sıkılacağım bir durum da yoktu. Arkadaşım çoktu ama iletşim problemi çok yaşadım...

Liseyi bitrdikten sonra sınıf öğretenliği bölümünü kazandım. Sırf kendi ayaklarım üzerinde durabilmek için ailemden uzakta bir yerde üniversite okumayı tercih ettim ve Diyarbakır'dan Ankara'ya gittim. üniversitede yurtta kaldım ve çok iyi arkadaşlara denk geldim çok şükür. Kendimi çok zorladım ve üniversite 3. ve 4. sınıflarda üniversitenin düzenlediği bütün sosyal etknliklere katılmaya çalıştım. Gitar kursuna gittim. Her türlü seminere katıldım. Sınıf öğretmeni olduğum için kendimi çok zorlayarak arkadaşlarıma sunumlar yapmaya çalıştım. Çok başarılı sunumlar yaptığım söylenemez ama en azından kendimi zorluyordum ve emin olun korkularınızın üzerine üzerine gittikçe daha iyi oluyorsunuz.

Üniversite son sınıfa kadar hiç erkek arkadaşım olmamıştı. Bırakın erkek arkadaşı erkeklerin gözlerinin içine bakıp konuşmak benim için çok imkansızdı...

üniversite son sınıfta bir tesadüf sonucu internette biriyle tanıştım. Bizim için internet ortamında iletişim kurmak daha kolaydır bilirsiniz. şu anda buraya yazdıklarımı yanıma geldiğiniz zaman konuşarak asla anlatamam mesela. Neyse internette tanıştığm bu insana aşık oldum. Sonra dışarda buluşmaya başladık. İlk buluşmalarımızda hiç konuşmuyorduk. Sadece birbirimizin gözlrinin içine bakıyorduk. gerçi ben o konuda da çok başarılı değildim. Erkek arkadaşım bütün bu hallerime sabırla katlandı. Onu sıktığımı düşnüyordum ama çok bağlamıştım. ben kısa boyluyum çok güzel olduğum söylenemez. Erkek arkadaşım çok uzun boylu yakışıklı kızların peşinden koştuğu iyi huylu mükemmel bir insandı. onun yanında kısacık boyumla çok komik duruyordum. her yönden çok farklıydık. Ailelerimiz farklıydı kültürlerimiz farklıydı boylarımız farklıydı, o lise mezunuydu ben öğretmen olmuştum. Tamamen zıt iki kutup gibiydik.

çok mücadele ettik çok üzüldük, ailesiyle tanışmak benim için anlatılamaz bir işkenceydi. Kendimi çok ezik hissediyordum. Ama 5 yıllık birliktelikten sonra onunla nişanlandım. Şu anda evliyim ve ilk çocuğumuza hamileyim. çok şanslıyım çok iyi bir eşim var. Ama ben hala iyileşmedim bu sosyal fobiyle mücadele etmek beni çok yoruyor. Dün gece oturup saatlerce ağladım böyle olduğum için. Hayatımda hayal edemediğim çok şeyi başardım. Ama başarmak yetmiyor insana... eşimle oturup güzel bir sohbet edemiyorum hala. Cinsel hayatım istediğim gibi değil... Çok sessizim. Konuşamıyrum...Eşimin ailesiyle çok sıkı fıkı olamıyorum. eve çakılıp kalınca da insanlar yabani muamelesi yapıyor sana. Çıktığın zaman da herkes seni izliyormuş gibi geliyor diken üstünde duruyorsun.

Öğretmen oldum. öğrencilerle aramda bi sıkıntı yok. Ama veli toplantılarında inanılmaz sıkıntı çekiyorum. Toplantıları yapmak benim için bir işkence...

İYİLEŞMEK İSTİYORUM... HERKES GİBİ OLMAK İSTİYORUM... ilhan irem'in şarkısını çok dinliyorum bu aralar... HAYKIRMAK İSTİYORUUM... KONUŞAMIYORUM KONUŞAMIYORUM KONUŞAMIYORUM...

Genişletmek için tıkla...

lale_devrri .!.:

evet ne kadar da çoğuz ama birbirimizden haberimiz yok, dışarı çıktığımız zaman sanki herkes normal , bi biz tuhaf hissediyormuşuz gibi.
Ben burada ki ve bu sf ile ilgili konuları okudukça böyle sorunlar yaşayan pek çok insan var, bir ben değilim ya diyorum. Ancak sanal alem dışına çıkınca kendimi gene yalnız hissediyorum.
arkadaşlar bu sorunu bence birbirimizle konuşa konuşa yaşadığımız sıkıntıları o an hissettiğimiz duyguları ve zorda olsa olumlamalar yaparak birbirimize verdiğimiz tavsiyelerle aşarız. insan kendi başına istemediği bir şey gelince rezil oldum, ne kadar yetersizim diye düşünebiliyor, ancak başka birisinin aynı durumdan dolayı kendisini yıprattığını görünce bunun o kadarda abartılacak bir yanı olmadığını düşünüyor. bu nedenle birbirimizin kaygılarından ders çıkarabilir ve birbirimizi rahatlatabiliriz. yazalım, konuşalım, paylaşalım, rahatlayalım :)
ben bir dönem netten tanıştığım bir sf grubu ile buluşmalara katılmıştım, ama grupta çoğunluk erkeklerdi. tek tük bayan katılır o da bir daha ki buluşmada olmazdı veya denk gelmezdik. ben endişemi kaygımı samimiyetle paylaşabileceğim bayan arkadaşlarım olsun istiyorum, benim gibi düşünen varsa bir buluşma dahi düzenleyebiliriz...

Genişletmek için tıkla...

tuana861 .!.:

ben de dışa dönük gibi görünüyorum ama içten hiç öyle değilim herşeyi zorla yapıyor gibiyim anlamadım var mı yok mu bende sf? ben özellikle havalı veya çok canayakın çok konuşkan tiplerin yanında durgunlaşıyorum

Genişletmek için tıkla...

sapsikgzm .!.:

aslında böyle bi rahatsızlıgım yok ama benımde lıse hayatım senınkı gıbı gectı benımde gozumde ufak bı kayma vardı gectı ama dedgım gıbı lıseyı hıc unutamıyorum helede son sınıfım

Genişletmek için tıkla...

sekerkiz .!.:

heyecanlanıyomusunuz heyecan sırasında titreme yaşıyomusunuz ikram yaparken servis çay felan elleriniz titriyomu bedensel tepkileriniz ne durumda?birebir iletişimde nasılsınız ben birebir iletişimde çok kasılıyorum normalde iyiyim öğretmnm aynı zamanda derste ve sınıfta çok iyiyim hatta çok aktifim öğretmen olarak ama birebir iletişimde heyecan kaygı ortaya çıkıo .telefon konuşmaları bnm için çok zor
aramızda yaşı ilerlemiş ve halen evlenmmeiş olan varmı bayan olarak bizim için daha zor olsa gerek
sosyal fobi size neleri kaybettirdi ?(terepiye gittiğim pskoloğun sorusunu size sorayım dedim)

Genişletmek için tıkla...