- 21 Aralık 2012
- 892
- 320
- 73
- 38
Arkadaslar merhaba,
Hep acanlari gorurdum, birgun buraya boyle konu acacagim hic aklima gelmezdi ama birkac gun ustuste gelen olaylar sonucunda yazmaya karar verdim. Ben 2 yil once evlenip y.disina geldim, esim de ben de ogrenciyiz. Gecen sene ilk geldigimizde buradaki birkac turk arkadasla kaynasmaya calistim, bayanlari cok defa evime davet ettim, cesit cesit ikramda bulundum, esli bir bicimde de yemege davet ettim, hep ilk adim bendendi. Ama nedense bir turlu samimiyet olusturamadim. Gecen sene bu duruma uzuldum ama olmuyorsa olmuyordur, hayirlisi deyip, herseyi akisina biraktim. Bu sene basinda da zaten artik gruplar olustu, herkes kendi kafa dengiyle samimi arkadaslik iliskilerini kurdu, ben kanka bulamadim ama toplu bulusmalarda, davetlerde cikintilik yapmadan bulundum. Yeri geldiginde davetlerime de devam ettim, soguk durmadim. Yalniz birkac defadir sunu farkediyorum, ben artik ortamda istenilen kisi degilim, yani birkac arkadas benden uzak duruyor, bazi toplu bulusmalara cagrilmiyorum, esli davetlerde erkekler esimi davet ediyor diye gidiyorum ama ben gittigimde bayanlar samimi muhabbetlerine devam ediyor, ben orada yokmusum gibi davraniyorlar. Ben bu duruma alinmama ragmen bozuntuya vermeden sohbetime devam ediyorum, zaten arada bir gorustugum kisiler, tavsan daga kusmus muamelesi yapmayim diyorum, lakin kimsenin umrunda degilim. Okumus yazmis kocaman insanlardan bahsediyorum, ilk defa bir ortamda boyle hissediyorum, ve aliniyorum. Ayrica hic samimi arkadasim yok, icimi doktugum, gonlumu actigim kimse yok. Sanirim sosyal sorunlarim var ve ben farkinda degilim. Sizce ne yapmaliyim?
Hep acanlari gorurdum, birgun buraya boyle konu acacagim hic aklima gelmezdi ama birkac gun ustuste gelen olaylar sonucunda yazmaya karar verdim. Ben 2 yil once evlenip y.disina geldim, esim de ben de ogrenciyiz. Gecen sene ilk geldigimizde buradaki birkac turk arkadasla kaynasmaya calistim, bayanlari cok defa evime davet ettim, cesit cesit ikramda bulundum, esli bir bicimde de yemege davet ettim, hep ilk adim bendendi. Ama nedense bir turlu samimiyet olusturamadim. Gecen sene bu duruma uzuldum ama olmuyorsa olmuyordur, hayirlisi deyip, herseyi akisina biraktim. Bu sene basinda da zaten artik gruplar olustu, herkes kendi kafa dengiyle samimi arkadaslik iliskilerini kurdu, ben kanka bulamadim ama toplu bulusmalarda, davetlerde cikintilik yapmadan bulundum. Yeri geldiginde davetlerime de devam ettim, soguk durmadim. Yalniz birkac defadir sunu farkediyorum, ben artik ortamda istenilen kisi degilim, yani birkac arkadas benden uzak duruyor, bazi toplu bulusmalara cagrilmiyorum, esli davetlerde erkekler esimi davet ediyor diye gidiyorum ama ben gittigimde bayanlar samimi muhabbetlerine devam ediyor, ben orada yokmusum gibi davraniyorlar. Ben bu duruma alinmama ragmen bozuntuya vermeden sohbetime devam ediyorum, zaten arada bir gorustugum kisiler, tavsan daga kusmus muamelesi yapmayim diyorum, lakin kimsenin umrunda degilim. Okumus yazmis kocaman insanlardan bahsediyorum, ilk defa bir ortamda boyle hissediyorum, ve aliniyorum. Ayrica hic samimi arkadasim yok, icimi doktugum, gonlumu actigim kimse yok. Sanirim sosyal sorunlarim var ve ben farkinda degilim. Sizce ne yapmaliyim?