arkadaşlar siteye yeni katıldım şu sıralar kötü günler geçiriyorum maalesef, sizinle paylaşıp fikir almak istedim 3 yıllık bir beraberliğim vardı ve artık sözlenmeye 1 aydan az kalmıştı ki Allahın işine bakın ayak bileğimi kırdım alçıya alındı vs. erkek arkadaşım başka bir şehirde yaşıyor beni görmeye geldi ve beraber aynı zamanda benim çalışmakta olduğum hastaneye kontrole gittik rapor işlemleri ile uğraşırken iş yerinden yaşı benden oldukça büyük iki abiyle karşılaştık geçmiş olsun dileklerini ilettiler nasıl kırdın muhabbeti oldu (ben o 1-2 dk. da erkek arkadaşımı tanıştırmayı unuttum) sonra ben erkek arkadaşımı tanıştırdım sonra ayrıldık ve hastaneden çıktık o esnada erkek arkadaşım bana o kadar sinirlenmiş ki ben taksi çağıralım diyecekken sus yoksa tekme atarım dedi ben neye uğradığımı şaşırdım tabi normalde de çok kıskançtı ama şiddeti düşünmesi beni çok korkuttu. Sonrasında beni iş yerindeki arkadaşlarımla çok samimi olmakla hatta onları görünce erkek arkadaşını unutacak kadar samimi olmakla suçladı. Onu iş yerindeki arkadaşlarımla tanıştırmak istemediğimi bile ileri sürdü. en kötüsü de şiddet tehdidi tabi.
Onu çok sevdiğim için bunun anlık sinirle söylenmiş bir şey olduğunu düşündüm ama ilerleyen günlerde konunun peşini bırakmayıp devamlı sorguladım ve bana çok sinirlendiğinde kendine hakim olamayabileceğini söyledi. erkek arkadaşım her şeyi yanlış anlayabilecek bir insan ben onu kıskandırmamak için şimdiye kadar çok fedakarlık yaptım ama olmuyor ona yetmiyor. ben çalışan bir bayanım ve karma bir yerde çalışıyorum ona göre iş yerinde hiçbir erkekle irtibata geçmemem lazım, zaten kapalı bir bayanım ve inancım gereği bu konuda dikkatli davranıyorum ama ona yetmiyor.ayrıldım ama çok üzülüyorum ne yapacağımı şaşırdım bazen dayanamıyorum ama ona geri dönersem kendime ihanet edecekmişim gibi geliyor. konu biraz damdan düşme ve dağınık oldu kusuruma bakmayın((
bende seninle aynı durumdayım 1.5 yıllık ilişkim bitmek üzere hemde önmüzdeki ay söz olacakken zor çok zor 15 gündür konuşmuyoruz
çok içim yanıyo ama canımı yaktığı anları beni hiç anlayamadığı zamanları düşünüyorum. bir ömür böyle geçebilir mi? olmaz diyorum geçmek zorunda acımı çekcem ve bitecek... sabret arkadaşım[
biz ayrılalı bir ay oldu ama ayağımdan dolayı raporlu olup ailemin yanında olmasam çok daha kötü olurdum yalnız hissederdim kendimi şükür ki memleketimdeyim, söylediğin bir şey çok dikkatimi çekti erkek arkadaşımın 'beni hiç anlamadığı zamanları' hatırladım bende, sanki kelimelerin oyununa geliyorduk bir kelime nasıl bu kadar farklı anlamlarda kullanılabilir nasıl bu kadar yanlış anlaşılır diye düşünüyordum.
Akrabalarım, arkadaşlarım... herkesin bilmesi çok kötü herkes hala nişan ne zaman diye soruyor yakın akrabalarım dışında kimseye söylemedim henüz ayrıldığımı çünkü kimseye anlatacak açıklama yapacak psikolojide değilim henüz...
benim erkek arkadaşım da yapacağını yapıyor hiç neden yokken beni üzüyor sonra aklı başına gelip geri dönüyordu özür diliyordu ama bu o kadar çok oluyordu ki beni çok yıprattı
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?