- 10 Haziran 2017
- 782
- 1.185
- 113
- 31
- Konu Sahibi whitesneaker
- #1
Herkese merhaba,
1,5 yıldır bir şirkette çalışıyorum. Büyük ve kurumsal olduğunu düşünerek başlamıştım. Ama şuan sanırım psikolojik olarak bitmek üzereyim.
Aynı pozisyonda 5 kişiyiz ama iş yükü olarak benim iş yüküm çok fazla. Ve artık tükendiğini hissediyorum. Bu süreçte pek çok başvurum oldu ve bu ay sonuna kadar belli olacak istediğim bir iş görüşmesi yaptım. Dualar ediyorum lütfen olsun diye. O da olmaz ise hepten sıyıracak gibiyim.
Çok yoğun bir baskı var. Toplantıların sunumların olacağı günlerin gecesinde uyuyamıyorum bir an önce sabah olmasın diye. Sabahları beton gibi kalkıyorum. Şuan anlatırken bile nefesim kesiliyor. Ben böyle biri değildim. Hep mücadele eden, güçlü ve çirkef bile sayılabilecek biriydim. Ama artık içine sinik bir tip oldum.
Maddi sebeplerden dolayı şuan bırakamıyorum. Ama kaçmak gitmek istiyorum. İşi işte asla bırakamıyorum. Hep aklımın köşesinde bu stres var. Eve gelip çalışıyorum yine de yetişmiyor. Amaan deyip salamıyorum. Gecenin bu saatinde bile hala boğazımda bir yumru var.
Projem için gece gündüz çalıştım hazırladım günlerce. Olmamış sar başa dediler ve çook kısa bir zaman dilimi verdiler. Yapamıyorum. Yetiştiği kadar diyemiyorum. Çok stresliyim.
Bu yaşadıklarım normal mi? Bu kadar sinir stres normal mi ? İştekiler bu halin ne diyorlar. Artık katlanamıyorum.
Geçen gün çok uykum vardı uzandım gece 11 civarıydı. Döndüm yatakta duramadım kalktım bilgisayarı açtım ve çalıştım. Benimle aynı pozisyondaki hiç bir arkadaş benim gibi değil. Evden çalışmıyorlar ama benim evden çalışmam da yetmiyor.
Şu iş olsun diye dualar ediyorum ama olmaz ise sanki tutulacak tek dalı da kaybedip iyice dibe çökecek gibiyim. Bu iş konusu eşimle aramdaki ilişkiyi de etkiliyor. Ona da sürekli dert yanıyorum.
Beni ne normalleştirebilir ? Şuan istifa edip azıcık kafamı dinleyecek konforum yok.
Siz akıl sağlığınızı nasıl sağlıyorsunuz ? İşi işte nasıl bırakıyorsunuz ? Allah aşkına bir yol gösterin
1,5 yıldır bir şirkette çalışıyorum. Büyük ve kurumsal olduğunu düşünerek başlamıştım. Ama şuan sanırım psikolojik olarak bitmek üzereyim.
Aynı pozisyonda 5 kişiyiz ama iş yükü olarak benim iş yüküm çok fazla. Ve artık tükendiğini hissediyorum. Bu süreçte pek çok başvurum oldu ve bu ay sonuna kadar belli olacak istediğim bir iş görüşmesi yaptım. Dualar ediyorum lütfen olsun diye. O da olmaz ise hepten sıyıracak gibiyim.
Çok yoğun bir baskı var. Toplantıların sunumların olacağı günlerin gecesinde uyuyamıyorum bir an önce sabah olmasın diye. Sabahları beton gibi kalkıyorum. Şuan anlatırken bile nefesim kesiliyor. Ben böyle biri değildim. Hep mücadele eden, güçlü ve çirkef bile sayılabilecek biriydim. Ama artık içine sinik bir tip oldum.
Maddi sebeplerden dolayı şuan bırakamıyorum. Ama kaçmak gitmek istiyorum. İşi işte asla bırakamıyorum. Hep aklımın köşesinde bu stres var. Eve gelip çalışıyorum yine de yetişmiyor. Amaan deyip salamıyorum. Gecenin bu saatinde bile hala boğazımda bir yumru var.
Projem için gece gündüz çalıştım hazırladım günlerce. Olmamış sar başa dediler ve çook kısa bir zaman dilimi verdiler. Yapamıyorum. Yetiştiği kadar diyemiyorum. Çok stresliyim.
Bu yaşadıklarım normal mi? Bu kadar sinir stres normal mi ? İştekiler bu halin ne diyorlar. Artık katlanamıyorum.
Geçen gün çok uykum vardı uzandım gece 11 civarıydı. Döndüm yatakta duramadım kalktım bilgisayarı açtım ve çalıştım. Benimle aynı pozisyondaki hiç bir arkadaş benim gibi değil. Evden çalışmıyorlar ama benim evden çalışmam da yetmiyor.
Şu iş olsun diye dualar ediyorum ama olmaz ise sanki tutulacak tek dalı da kaybedip iyice dibe çökecek gibiyim. Bu iş konusu eşimle aramdaki ilişkiyi de etkiliyor. Ona da sürekli dert yanıyorum.
Beni ne normalleştirebilir ? Şuan istifa edip azıcık kafamı dinleyecek konforum yok.
Siz akıl sağlığınızı nasıl sağlıyorsunuz ? İşi işte nasıl bırakıyorsunuz ? Allah aşkına bir yol gösterin
