• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Suçluluk Duygusu...

Tabiki herşey olabilir. Hayat bu belli olmaz. Benim güllük gülistanlık bir hayatım da yok. Bir yerden verilip bir yerden alınıyor. Daha önce de yazdım. Anne ve babamla ilgili sorunlarım var. Özellikle annemle çok aşamadığım şeyler var.
İnşaallah sorunlardan kurtulursunuz..
 
Kızlar herkese iyi bayramlar;
Mahalle kültürünün olduğu bir yerde geçti çocukluğum. Bir apartman dairesinde. Hiçbir zaman yokluk çekmedim. Şimdi şartlarımız daha da iyileşti. Maddi anlamda bir sıkıntımız yok. Ama suçluluk duygusu beni kemiriyor. Bu imkanlar daha zeki bir insanda olsaydı daha iyi olmaz mıydı? diye düşünüyorum. Hakeden bir insan yaşasaydı benim hayatımı daha iyi olmaz mıydı? Üniversiteyi derece ile kazanan çok zeki arkadaşlarım var. Orta halli ailelerin kızları birçoğu. Hep para hesabı yapmak zorunda kalarak okudular. Markete, çarşıya, pazara gittiğimde bir liranın hesabını yapan insanlar görüyorum bu beni daha da üzülüyor. Telefonum bozulmuştu. Yeni telefon alındığında aylarca kimseye gösteremedim. Utandım. İnsanların bende ki birşeye heves edip ulaşamamaları beni üzüyor. Ne bileyim işte böyle hissediyorum. Bu suçluluk duygum zaman zaman üst seviyelere ulaşıyor.

Orta halli ailelerin çocuklarının çoğu çok çalışmazlarsa rahat bir yaşam sürdüremeyeceklerinin bilincinde oluyorlar. Yani, aileleri zengin olsaydı belki de o kadar çalışmayacaklardı ve üniversiteyi dereceyle kazanamayacaklardı.

Tabii ki çalışkan olup da okuyamayacak kadar fakir olan çocuklar çok. Siz de onlardan birine veya birkaçına yardım ederek mutlu olabilirsiniz.
 
Orta halli ailelerin çocuklarının çoğu çok çalışmazlarsa rahat bir yaşam sürdüremeyeceklerinin bilincinde oluyorlar. Yani, aileleri zengin olsaydı belki de o kadar çalışmayacaklardı ve üniversiteyi dereceyle kazanamayacaklardı.

Tabii ki çalışkan olup da okuyamayacak kadar fakir olan çocuklar çok. Siz de onlardan birine veya birkaçına yardım ederek mutlu olabilirsiniz.
Aslında hepimiz birşekilde yoksuluz. Kimimizin karnı, kimimizin ruhu, kimimizin duygusu, kimimizi zihni aç. Yaşamımız da, savaşımızda az da olsa doymak için değil mi?
 
Yani bu anlamsız bir dert mi? Mutlu olduğumu nereden biliyorsunuz?
Ben seni anlıyorum, bazı konularına da baktım. Benzer düşüncelerdeyiz sanırım.
İncelikler yüzünden.. Bu şekildeyiz.
Ama aşağı çeker hep..
Sürekli düsüncelerini düzeltmeye çalışmalısın değil mi?
 
Büyük işler başaran insanların geçmişine bakarsanız zaten genelde yoksul olduklarını görürsünüz. Genelde zeki de olurlar zaten. Sonra büyük işler başarıp yoksulluktan kurtuluyorlar.

Aileden zengin olan insanlar da genelde verilmiş olan belirli zekayı kullanmaz, olan parayı da çarçur eder işte :)
 
Ben seni anlıyorum, bazı konularına da baktım. Benzer düşüncelerdeyiz sanırım.
İncelikler yüzünden.. Bu şekildeyiz.
Ama aşağı çeker hep..
Sürekli düsüncelerini düzeltmeye çalışmalısın değil mi?
Evet çoğu zaman negatifte yaşıyorum. Hep bir huzursuzluk kaynağım var.
 
Büyük işler başaran insanların geçmişine bakarsanız zaten genelde yoksul olduklarını görürsünüz. Genelde zeki de olurlar zaten. Sonra büyük işler başarıp yoksulluktan kurtuluyorlar.

Aileden zengin olan insanlar da genelde verilmiş olan belirli zekayı kullanmaz, olan parayı da çarçur eder işte :)
Babam da ciddi bir emek ve yoksulluk neticesinde bu duruma gelmiş. Evet yoksulluk itici bir güç gibi. Çok özel insanlar çıkarıyor.
 
Kızlar herkese iyi bayramlar;
Mahalle kültürünün olduğu bir yerde geçti çocukluğum. Bir apartman dairesinde. Hiçbir zaman yokluk çekmedim. Şimdi şartlarımız daha da iyileşti. Maddi anlamda bir sıkıntımız yok. Ama suçluluk duygusu beni kemiriyor. Bu imkanlar daha zeki bir insanda olsaydı daha iyi olmaz mıydı? diye düşünüyorum. Hakeden bir insan yaşasaydı benim hayatımı daha iyi olmaz mıydı? Üniversiteyi derece ile kazanan çok zeki arkadaşlarım var. Orta halli ailelerin kızları birçoğu. Hep para hesabı yapmak zorunda kalarak okudular. Markete, çarşıya, pazara gittiğimde bir liranın hesabını yapan insanlar görüyorum bu beni daha da üzülüyor. Telefonum bozulmuştu. Yeni telefon alındığında aylarca kimseye gösteremedim. Utandım. İnsanların bende ki birşeye heves edip ulaşamamaları beni üzüyor. Ne bileyim işte böyle hissediyorum. Bu suçluluk duygum zaman zaman üst seviyelere ulaşıyor.
Yokluk insanı daha başarılı yapar. Varlık rehavete sürükler.
 
Yani şimdi ben "Yoksullar daha iyidir zenginlere kıyasla" gibi bir avutma yapamayacağım, her zaman bu böyle olmuyor. Dünya zaten bu halde, kapitalist bir dünya düzenindeyiz. Parayı verenin düdüğü çaldığı, daha iyi okullarda okuduğu, daha iyi bir çevrede büyüdüğü, daha güzel ve umut dolu bir gelecek kurduğu bir düzen. Ama bunu düşüne düşüne hayat geçmez.

Yani hayatta her daim bizden daha iyi hayat sürenler olduğu gibi kötü hayat sürenler de olacak. Hayat sürekli kendinden kötü durumda olanlara üzülüp iyi olanlara özenerek geçemez, geçmemeli de. Çok büyük azap çekiyorsanız elinizden geleni yapabilirsiniz, insanlığa faydalı olacak derneklerde gönüllü olabilirsiniz, birilerinin elinden tutabilirsiniz. Ama "Vah vah tüh tüh" demenin de kimseye faydası olmuyor.
 
Yardım kuruluşlarıyla, derneklerle bir arada, aktif şekilde çalışın. Dünyanın sizin gibi insanlara da ihtiyacı var. Bunu suçluluk olarak değil, hassasiyet olarak isimlendirin.
 
Herkes belli bir zaman maddi yokluk ve maddi çokluk yaşıyor. Her iki durumdaki davranisimiz da bizim imtihandaki durumumuz oluyor.
 
Yorumları okudukça "zenginler zengin olduğu için fakirler fakir" sözü ne doğru dedim. Paylaşmanın büyüklüğünü biliyorsunuz bence burs verin o zor yaşayan insanlara. Şanssız doğanlara şans olun siz de. Bölüşebildiğiniz kadar bölüşün ekmeğinizi. O zaman içiniz daha rahat eder bence :)
 
Paraylada saadet olmuyor,
Parasızda olmuyor...
Ne arıyoruz bilmiyorum..
Durumunuz iyiyse muhtac olanlara yardım etmek onları mutlu etmek belki senide mutlu eder.
 
Kızlar herkese iyi bayramlar;
Mahalle kültürünün olduğu bir yerde geçti çocukluğum. Bir apartman dairesinde. Hiçbir zaman yokluk çekmedim. Şimdi şartlarımız daha da iyileşti. Maddi anlamda bir sıkıntımız yok. Ama suçluluk duygusu beni kemiriyor. Bu imkanlar daha zeki bir insanda olsaydı daha iyi olmaz mıydı? diye düşünüyorum. Hakeden bir insan yaşasaydı benim hayatımı daha iyi olmaz mıydı? Üniversiteyi derece ile kazanan çok zeki arkadaşlarım var. Orta halli ailelerin kızları birçoğu. Hep para hesabı yapmak zorunda kalarak okudular. Markete, çarşıya, pazara gittiğimde bir liranın hesabını yapan insanlar görüyorum bu beni daha da üzülüyor. Telefonum bozulmuştu. Yeni telefon alındığında aylarca kimseye gösteremedim. Utandım. İnsanların bende ki birşeye heves edip ulaşamamaları beni üzüyor. Ne bileyim işte böyle hissediyorum. Bu suçluluk duygum zaman zaman üst seviyelere ulaşıyor.
Bol bol sadaka çıkarmanızı öneririm.
 
Back
X