Sürekli Düşünmekten Kendimi Alamıyorum..

zepzep4

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
22 Ocak 2013
165
0
46
İstanbul
Merhaba kızlar,

Benim sıkıntım şöyle ki içinden çıkamadığım, dillendirip de büyütmek de istemediğim, kafamda bir an önce bitirmek istediğim takıntılarım var sanırım...

Evden çıkıp işe geliyorum, geldiğim andan itibaren düşünmeye başlıyorum. Dün şu kişiye şunu demiştim keşke demeseydim. Bugün böyle davranmıyım. Hemen bi mesaj atayım kendimi rahatlatıyım. Ortada elle tutulur hiçbir şey de yok emin olun. Mesela atıyorum biri çay istemiştir de "sen alsan halim yok" demişimdir. Sonrasında sürekli ben kötü biri miyim? Fesat mıyım? Rol mu yapıyorum? Böyle saçma sorular soruyorum...Kafamda sürekli konuşuyorum.

Aileden biri şehir dışına çıkacak olsun, bende bir vicdan azabı başlıyor. Ben bu insanları hep üzüyorum ediyorum diye.. Allah'ım inşallah sağ salim gelir diyorum, sürekli endişe hali... Takıntılarımın gerçeği yansıtmadığının kuruntu yaptığımın farkındayım ama önüne de geçemiyorum.

İnançlı bir insanım. Ama bazen günahkar düşüncelere kapılıyorum. Sanki şeytan musallat olmuş gibi vesvese vesvese... Açıp sohbet videoları izliyorum kendimi rahatlatıyorum.

İnternette ufak bi araştırma yaptım. Obsesif Kompulsif Bozukluk. Yüzde 60 tutuyor. Kimi tedavi için psikyatra gidilmeli, ilaç kullanılmalı diyor. Kimi olay kafada bitiyor diyor.

İşyerinde şu aralar biraz boşum sanırım kendimi oyalayacak bir şeylere ihtiyacım var...

Sizde veya çevrenizde böyle bir durum var mı, ne tavsiye edersiniz?
 
sevdiğin bir müziği dinleyerek aynada kendine bak
 
Son düzenleme:
Merhaba kızlar,

Benim sıkıntım şöyle ki içinden çıkamadığım, dillendirip de büyütmek de istemediğim, kafamda bir an önce bitirmek istediğim takıntılarım var sanırım...

Evden çıkıp işe geliyorum, geldiğim andan itibaren düşünmeye başlıyorum. Dün şu kişiye şunu demiştim keşke demeseydim. Bugün böyle davranmıyım. Hemen bi mesaj atayım kendimi rahatlatıyım. Ortada elle tutulur hiçbir şey de yok emin olun. Mesela atıyorum biri çay istemiştir de "sen alsan halim yok" demişimdir. Sonrasında sürekli ben kötü biri miyim? Fesat mıyım? Rol mu yapıyorum? Böyle saçma sorular soruyorum...Kafamda sürekli konuşuyorum.

Aileden biri şehir dışına çıkacak olsun, bende bir vicdan azabı başlıyor. Ben bu insanları hep üzüyorum ediyorum diye.. Allah'ım inşallah sağ salim gelir diyorum, sürekli endişe hali... Takıntılarımın gerçeği yansıtmadığının kuruntu yaptığımın farkındayım ama önüne de geçemiyorum.

İnançlı bir insanım. Ama bazen günahkar düşüncelere kapılıyorum. Sanki şeytan musallat olmuş gibi vesvese vesvese... Açıp sohbet videoları izliyorum kendimi rahatlatıyorum.

İnternette ufak bi araştırma yaptım. Obsesif Kompulsif Bozukluk. Yüzde 60 tutuyor. Kimi tedavi için psikyatra gidilmeli, ilaç kullanılmalı diyor. Kimi olay kafada bitiyor diyor.

İşyerinde şu aralar biraz boşum sanırım kendimi oyalayacak bir şeylere ihtiyacım var...

Sizde veya çevrenizde böyle bir durum var mı, ne tavsiye edersiniz?
nekadardır çalışıyorsun yeniysen ondan olabilir cnm bendede o huy var malesef bazıları tutuyor
 
sadece bu kadar mı başka şeyler de var mı
okb olma yolunda ilerliyo olabilirsin
 

Bir dönem bende buna benzer sıkıntılar yaşamıştım hatta çok daha fazlasıydı diyebilirim.
Mesela babam hep geç gelirdi işi gereği ve o eve gelmeden uyuyamazdım.Ya ölürse ya bir şey olursa vs sürekli böyle şeyler düşünürdüm. örnek verebileceğim o kadar zor olaylar yaşadım ki anlatırsam deli derler diye korkuyorum şuan :)
Ama inançlı bir insan olduğum için kendime güvenmeyi seçtim ve sürekli kendimi mutlu edecek şeyler yaptım. Öncelikle bol bol dua ettim çünkü hepimizin zaman zaman düşebileceği manevi bir boşluğa düşmüştüm. Kitap okumayı çok sevdiğim için her gün 1 kitap bitirdim. Sürekli arkadaşlarımla, ailemle vakit geçirdim ki yalnız kalmamak en iyisiydi. Aklıma geldiği an kafamı başka meselelerle meşgul etmeye çalıştım mesela kalkar matematik bile çözerdim aklım orda kalsın diye. İnşallah tez zamanda atlatırsın canım sana önerebileceğim şeyler bunlar..
 

Bir dönem bende buna benzer sıkıntılar yaşamıştım hatta çok daha fazlasıydı diyebilirim.
Mesela babam hep geç gelirdi işi gereği ve o eve gelmeden uyuyamazdım.Ya ölürse ya bir şey olursa vs sürekli böyle şeyler düşünürdüm. örnek verebileceğim o kadar zor olaylar yaşadım ki anlatırsam deli derler diye korkuyorum şuan :)
Ama inançlı bir insan olduğum için kendime güvenmeyi seçtim ve sürekli kendimi mutlu edecek şeyler yaptım. Öncelikle bol bol dua ettim çünkü hepimizin zaman zaman düşebileceği manevi bir boşluğa düşmüştüm. Kitap okumayı çok sevdiğim için her gün 1 kitap bitirdim. Sürekli arkadaşlarımla, ailemle vakit geçirdim ki yalnız kalmamak en iyisiydi. Aklıma geldiği an kafamı başka meselelerle meşgul etmeye çalıştım mesela kalkar matematik bile çözerdim aklım orda kalsın diye. İnşallah tez zamanda atlatırsın canım sana önerebileceğim şeyler bunlar..

Teşekkür ederim canım :) Ben de dua ediyorum tez vakitte geçsin diye, ben de kendimi bir şeylere versem çok iyi olacak, insan boşta kalınca kafasını neyle bozacağını şaşırıyor sanırım :)
 
Bence bunlar stresin yansımaları tabi bu benim yorumum ama psikolojik olarak obsesiflik var sanırım çünkü ailenden birisine bişey olacak gibi hissetmen filan kafanda sürekli kendini sorgulamandan oluşan takıntıların filan.
Kendine çok yüklenmiyor musun? Ne bilym mesela acaba fesatlık mı diye düşünmen kendi yaptıklarını o an yorgundun veya içinden gelmedi olabilir. Bu kadar sorgulayan vicdanli brisi olduğuna göre iyi birisindir diye düşünüyorum.Yani haksızlık etme kendine bir küçük şey seni kötü yapmaz iyi de yapmaz. O an yaptıysan bir daha yapmazsın veya bir şeyi söylemediysen o an sonrasında bi daha benzer bi durum olursa ne söyleyeceğini bilirsin. İnsanız hata yapıyoruz güzel şeyler yapıyoruz ama hep mükemmeli yapmak zorunda değiliz hep en iyiyi yapmak zorunda değiliz.Kendini bu kadar zorlama bence, onun yerine o an yapamadığından ders çıkar bi dahakine aklının bir köşesinde bulunsun sadece, üzülmene gerek yok. Değişken varlıklarız bu değişkenlik seni geliştirsin yormasın demek istediğim bu :34:
 
Son düzenleme:
Bence bunlar stresin yansımaları tabi bu benim yorumum ama psikolojik olarak obsesiflik var sanırım çünkü ailenden birisine bişey olacak gibi hissetmen filan kafanda sürekli kendini sorgulamandan oluşan takıntıların filan.
Kendine çok yüklenmiyor musun? Ne bilym mesela acaba fesatlık mı diye düşünmen kendi yaptıklarını o an yorgundun veya içinden gelmedi olabilir. Bu kadar sorgulayan vicdanli brisi olduğuna göre iyi birisindir diye düşünüyorum.Yani haksızlık etme kendine bir küçük şey seni kötü yapmaz iyi de yapmaz. O an yaptıysan bir daha yapmazsın veya bir şeyi söylemediysen o an sonrasında bi daha benzer bi durum olursa ne söyleyeceğini bilirsin. İnsanız hata yapıyoruz güzel şeyler yapıyoruz ama hep mükemmeli yapmak zorunda değiliz hep en iyiyi yapmak zorunda değiliz.Kendini bu kadar zorlama bence, onun yerine o an yapamadığından ders çıkar bi dahakine aklının bir köşesinde bulunsun sadece, üzülmene gerek yok. Değişken varlıklarız bu değişkenlik seni geliştirsin yormasın demek istediğim bu :34:

İnsanız hata yapıyoruz ve her zaman hep aynı olamıyoruz değil mi..Çok haklısın, hep mükemmeli yapmak zorunda değiliz, hatalarımızdan veya sonrasında üzüleceğimizi bildiğimiz şeylerden ders çıkarabiliriz.. Ben de kendimi üzecek şeyleri yapmamaya çalışıcam bundan sonra, inşallah :) Teşekkür ederim canım güzel yorumların için..
 
Back
X