İçimi yalnızca buraya dökebiliyorum. Buraya yazılanları açıp açıp sıkıntımı gieermeye çalışıyorum.
Sıkıntım sadece ilişkimin bitmesi değil. Çocukluğumdan beri kendimi çok bastırmışım. Baba terk eder.. Anne alkolik olur.. Tacize uğrarım.. Evden kovuluruz, sokakta kalırız.. Ne kadar çok yaşanmışlık. Evet şimdi düzeldi. Artık annem içki içmiyor. Onca sıkıntıda ben okudum mezun oldum. İyi şeyler de var.
Bu ilişki beni darmadağın etmiş. Bitri bunu kabullendim. Ama bunu kabullenerek başka şeyler de kabullendim. Mesela ben sorunlu biriyim. Ailem sorunlu. İnsanlar beni tanıdıkça sevmeyecek. Beceriksizim. Mezun oldum ama üç senedir çalışmama rağmen hala atanamadım. Başarısızım. Değersizim..
Paikiyatriye gidiyorum,çok ihtiyacım vardı evet. Depresyonmuş. İlaç verildi. Ama beni her hafta çağırıyor nasılsın diyip akıl veriyor. Kendini zorla, hedefin olsun diyo. Elimde değil diyorum sanki o da beni anlamıyor. Sen yine de kendini zorla, kendine değer ver diyor. Yaz bi kağıda dedi bana okut dedi öyle konuşalım dedi. İyi gelir mi bilmşyorum,düzelir miyim bilmiyorum.bildiğim tek şey ot gibi yaşadığım. Amaçsız ve mutsuz..
Buraya yazdım. İnanç, azim aşılarsınız belki diye. Belki siz de başka yollar önerirsiniz diye. Bunları kendim yapamıyorum. Keşke diyorum mesleğimi yapabilseydim.. Diğer işleei küçümsedipimden değil sadece kendi işimi yaparken mutlu olduğum için.. Onu da beceremedim. Yeniden kpss ye hazırlanmak o kadar zoe geliyor ki bu kadar başarısızlıklarla... Hayattaki her şeyi kaybetmişim gibi. Napıcam ben napıcam?
Sıkıntım sadece ilişkimin bitmesi değil. Çocukluğumdan beri kendimi çok bastırmışım. Baba terk eder.. Anne alkolik olur.. Tacize uğrarım.. Evden kovuluruz, sokakta kalırız.. Ne kadar çok yaşanmışlık. Evet şimdi düzeldi. Artık annem içki içmiyor. Onca sıkıntıda ben okudum mezun oldum. İyi şeyler de var.
Bu ilişki beni darmadağın etmiş. Bitri bunu kabullendim. Ama bunu kabullenerek başka şeyler de kabullendim. Mesela ben sorunlu biriyim. Ailem sorunlu. İnsanlar beni tanıdıkça sevmeyecek. Beceriksizim. Mezun oldum ama üç senedir çalışmama rağmen hala atanamadım. Başarısızım. Değersizim..
Paikiyatriye gidiyorum,çok ihtiyacım vardı evet. Depresyonmuş. İlaç verildi. Ama beni her hafta çağırıyor nasılsın diyip akıl veriyor. Kendini zorla, hedefin olsun diyo. Elimde değil diyorum sanki o da beni anlamıyor. Sen yine de kendini zorla, kendine değer ver diyor. Yaz bi kağıda dedi bana okut dedi öyle konuşalım dedi. İyi gelir mi bilmşyorum,düzelir miyim bilmiyorum.bildiğim tek şey ot gibi yaşadığım. Amaçsız ve mutsuz..
Buraya yazdım. İnanç, azim aşılarsınız belki diye. Belki siz de başka yollar önerirsiniz diye. Bunları kendim yapamıyorum. Keşke diyorum mesleğimi yapabilseydim.. Diğer işleei küçümsedipimden değil sadece kendi işimi yaparken mutlu olduğum için.. Onu da beceremedim. Yeniden kpss ye hazırlanmak o kadar zoe geliyor ki bu kadar başarısızlıklarla... Hayattaki her şeyi kaybetmişim gibi. Napıcam ben napıcam?