- 16 Mart 2015
- 80
- 13
- 18
Tekrar merhaba,
bu aralar fazlasıyla problemlerle boğuşuyorum yada ben abartıyorum bilmiyorum. ben 27 yaşındayım. şuan hayatımda birisi var yaklaşık 2 ay olmak üzere. ve ben kesinlikle yalan söyleyebilen birisi değilim, söylesem bile vicdanım rahat vermiyor ve gerçeği çok geçmeden söyleyiveriyorum.
Bundan 7 yıl kadar evvel nişanlanmıştım ve çok kısa sürdü ancak nişandan önce hayatımdaki şahıs o anki cahilliğimi fırsat bilip beni korkutarak tehdit ederek (aileme söylemek, aileme yada bana zarar vermek, evimi bildiğini ve gelip beni rezil edeceğini vs.) benimle birlikte olmaya zorladı ve bende o anki korkuyla ses çıkarmadım ama tam olarak ne olduğunu hatırlamıyorum. Sevgilime de bunu anlattım, doktora gideceğimi ve artık ne olduğunu öğrenmek istediğimi. kendisi sağolsun inanılmaz destekleyici cümleler kurdu, istersen bende gelebilirim ihtiyacın olursa psikolog arkadaşıma söyleyeyim ona git, ben sana hep destek olurum sende bana destek oluyorsun vs dedi. Ama sanki bana bunlar yeterli gelmedi benden uzaklaşıyormuş gibi hissettim ki belkide abartıyorum.
Şuanki sevgilim ise beni inanılmaz çok seviyor gerçekten, bir dediğimi iki etmez sağolsun. Ona gerçekten güvenirim. Çok saf ve çok temiz bir insandır, aslında evet bir başkası söyleyince inanılması gerçekten çok güç bu duruma çünkü yaptığı bir çok hareketinden gerçekten saf olduğunu anlayabiliyorum. Çünkü ilk zamanlarda bana bir çok şeyini anlatamazdı çekinirdi utanırdı. yavaş yavaş açılıcam derdi. hal hareket yada sevgi konusunda sıkıntı yaşamadık sadece paylaşım konusunda utanıyordu benim tepkilerimden korkuyordu. çünkü bazen kızma bana lütfen diyerek söze başlayarak anlattığı şeyler gerçekten kızılacak değil aksine gülünecek şeylerdi. Bana şüphe uyandıracak tek bir hareketi dahi olmadı nereye gidiyorsa muhakkak haber verir, bir konuda ona kızıyorsam asla terslemek ben haksızsam bile güzel güzel oturur anlatır bana. Ancak gel gelelim ki ailesi konusunda çekincelerim var. her akşam mutlaka aynı sofrada olma kuralları varmış bu yüzden biz kesinlikle akşam 5 6dan sonra dışarı çıkamıyoruz kendisi yemek konusunun evlerinde çok kutsal olduğunu bu yüzden evlenince bizim evimizde de böyle olacağını söylüyor. bu arada ailesi farklı bir ilde kendisi halalarıyla kalıyor. onlara söylemeden dışarı adım dahi atmıyor, hatta bazen söylemeyi unutuyorsa ve halası kızıyorsa acayip çok takılıyor ve inanılmaz üzülüyor. ev işlerine sürekli yardımcı bazen yemek bile hazırlıyor temizlik vs ne derseniz var. Hani sanki ben erkeğim o kız gibi hissediyorum bazen.
Çünkü gerçekten sırf bu yüzden görüşmelerimiz öyle kısa sürüyor ki en fazla 2 3 saat yanyanayız ve akşam olmadan eve dönüyor. Bilmiyorum bazı şeyleri ben kafama çok takıyorum sanırım çünkü yarın sabah doktora gideceğim kontrol için bekaretim konusunda.
Bende kesinlikle sorun var orası kesin ama ne yapmalıyım sizce ? Birde erkek arkadaşımın bu hali normal mi ? Hiç böyle biriyle karşılaştınız mı ?
bu aralar fazlasıyla problemlerle boğuşuyorum yada ben abartıyorum bilmiyorum. ben 27 yaşındayım. şuan hayatımda birisi var yaklaşık 2 ay olmak üzere. ve ben kesinlikle yalan söyleyebilen birisi değilim, söylesem bile vicdanım rahat vermiyor ve gerçeği çok geçmeden söyleyiveriyorum.
Bundan 7 yıl kadar evvel nişanlanmıştım ve çok kısa sürdü ancak nişandan önce hayatımdaki şahıs o anki cahilliğimi fırsat bilip beni korkutarak tehdit ederek (aileme söylemek, aileme yada bana zarar vermek, evimi bildiğini ve gelip beni rezil edeceğini vs.) benimle birlikte olmaya zorladı ve bende o anki korkuyla ses çıkarmadım ama tam olarak ne olduğunu hatırlamıyorum. Sevgilime de bunu anlattım, doktora gideceğimi ve artık ne olduğunu öğrenmek istediğimi. kendisi sağolsun inanılmaz destekleyici cümleler kurdu, istersen bende gelebilirim ihtiyacın olursa psikolog arkadaşıma söyleyeyim ona git, ben sana hep destek olurum sende bana destek oluyorsun vs dedi. Ama sanki bana bunlar yeterli gelmedi benden uzaklaşıyormuş gibi hissettim ki belkide abartıyorum.
Şuanki sevgilim ise beni inanılmaz çok seviyor gerçekten, bir dediğimi iki etmez sağolsun. Ona gerçekten güvenirim. Çok saf ve çok temiz bir insandır, aslında evet bir başkası söyleyince inanılması gerçekten çok güç bu duruma çünkü yaptığı bir çok hareketinden gerçekten saf olduğunu anlayabiliyorum. Çünkü ilk zamanlarda bana bir çok şeyini anlatamazdı çekinirdi utanırdı. yavaş yavaş açılıcam derdi. hal hareket yada sevgi konusunda sıkıntı yaşamadık sadece paylaşım konusunda utanıyordu benim tepkilerimden korkuyordu. çünkü bazen kızma bana lütfen diyerek söze başlayarak anlattığı şeyler gerçekten kızılacak değil aksine gülünecek şeylerdi. Bana şüphe uyandıracak tek bir hareketi dahi olmadı nereye gidiyorsa muhakkak haber verir, bir konuda ona kızıyorsam asla terslemek ben haksızsam bile güzel güzel oturur anlatır bana. Ancak gel gelelim ki ailesi konusunda çekincelerim var. her akşam mutlaka aynı sofrada olma kuralları varmış bu yüzden biz kesinlikle akşam 5 6dan sonra dışarı çıkamıyoruz kendisi yemek konusunun evlerinde çok kutsal olduğunu bu yüzden evlenince bizim evimizde de böyle olacağını söylüyor. bu arada ailesi farklı bir ilde kendisi halalarıyla kalıyor. onlara söylemeden dışarı adım dahi atmıyor, hatta bazen söylemeyi unutuyorsa ve halası kızıyorsa acayip çok takılıyor ve inanılmaz üzülüyor. ev işlerine sürekli yardımcı bazen yemek bile hazırlıyor temizlik vs ne derseniz var. Hani sanki ben erkeğim o kız gibi hissediyorum bazen.
Çünkü gerçekten sırf bu yüzden görüşmelerimiz öyle kısa sürüyor ki en fazla 2 3 saat yanyanayız ve akşam olmadan eve dönüyor. Bilmiyorum bazı şeyleri ben kafama çok takıyorum sanırım çünkü yarın sabah doktora gideceğim kontrol için bekaretim konusunda.
Bende kesinlikle sorun var orası kesin ama ne yapmalıyım sizce ? Birde erkek arkadaşımın bu hali normal mi ? Hiç böyle biriyle karşılaştınız mı ?
